๏ ยินลำนำตรอมตรมผ่านลมหนาว ร้อยเรื่องราวขื่นขมเกินข่มไหว ด้วยสัมพันธ์จืดจางของบางใคร สะอื้นในอุราคราหนาวเยือน ไยตัดพ้อทอคำระกำเศร้า ดั่งเจ็บเร้ารุกใจหาใดเหมือน ฤๅไหวหวั่นสัญญาจักลาเลือน จึ่งเชือดเฉือนพากย์พจน์ประชดประชัน หนาวลมหนาวคราวนี้เหมือนปีก่อน ทุกบทตอนรักแท้มิแปรผัน แม้นแสนห่างทางไกลในคืนวัน ยังคงมั่นเราสองเต็มห้องใจ อย่าเศร้าสร้อยปล่อยหนาวให้ร้าวจิต ยังคงคิดถึงกันอย่าหวั่นไหว อีกมินานยอดกมลของคนไกล จักกลับไปรับขวัญ...ให้สัญญา๚ะ๛
24 ตุลาคม 2553 12:57 น. - comment id 1163648
สวัสดีคะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ทั้งหวาน-ทั้งไพเราะจับใจ เข้ามาทักทายคะ
24 ตุลาคม 2553 14:10 น. - comment id 1163653
บทกลอนแสนอ่อนหวาน...และซาบซึ้ง แซมอยากจะสวมรอยบ้าง แต่มิอาจ... รอยสุดจะสูงส่งงดงาม แซมไม่อาจหาอะไรมาสวมได้.... แซมค่ะ
24 ตุลาคม 2553 16:03 น. - comment id 1163667
สวัสดีค่ะ คุณบินเดี่ยวฯ แอบมาอ่านกลอนหวานค่ะ
24 ตุลาคม 2553 16:56 น. - comment id 1163671
สัญญาลมปากเปล่าเอามาให้ คงจะได้แต่ลมสมปรารถนา น่าจะกรอกแบบฟอร์มใบสัญญา หากไม่มาจะได้ฟ้องร้องคดี มาช่วยพันธมิตรกันหน่อย จะได้มั่นคงเชื่อถือได้ไง อิอิ ยังไงก็อย่าลืมเตือนให้กินยาละกัน
24 ตุลาคม 2553 19:10 น. - comment id 1163695
แหม บทกลอนหวานแหววปนเศร้าสร้อยนะคะ ไพเราะมากค่ะ
24 ตุลาคม 2553 19:44 น. - comment id 1163705
ลำนำตรมรับลมหนาวในคราวนี้ ยังคงคล้ายหลายปีที่ผ่านผัน ยังมั่นคงในรักและผูกพัน รอรับขวัญคนไกลให้สัญญา
24 ตุลาคม 2553 20:32 น. - comment id 1163724
บินท่องเที่ยวเลี้ยวลดปลายจรดฟ้า หวังค้นหากานดาแม่มารศรี จนปีกห้อยอ่อนล้าหาได้มี โอ้นารีหลบหน้าสู้ฝ่าฟัน บินท่องเที่ยวหมื่นลี้หามีไม่ สาวที่ได้อัปลักษณ์ยากจักฝัน ตาก็เหร่ปากเบี้ยวเหม็นขี้ฟัน กระเด็นพลันหันยิ้มยากอิ่มใจ บินท่องเที่ยวสุดหล้าฟ้าเปลี่ยนสี แสงสุรีย์อ่อนล้ามิพาใส ระบมปีกหักจิ่มทิ่มงอกใน ห่อเหี่ยวไปไส้หดตดฝากหนาว อากาศเย็นลมโชยโปรยบุปผา หวังกานดาจิ้มลิ้มพริ้มวัยสาว แต่หมดแรงถูกถีบตกเตียงกราว หนาวก็หนาวอารมณ์หมดดมยา. แก้วประเสริฐ.
24 ตุลาคม 2553 21:03 น. - comment id 1163748
อ่านกลอนแล้วซึ้ง กับคนสวมรอย แต่พอมาอ่านของคุณแก้ว ขำแทบตกเตียงเลยค่ะ
25 ตุลาคม 2553 14:31 น. - comment id 1163940
แวะมาอ่านกลอนหวานค่ะ..
26 ตุลาคม 2553 09:16 น. - comment id 1164047
หน้านี้หน้าหนาวววววว ร้าวทรวงใน.... เพลงนี้ใช่ป่าวค่ะ(ผ่องศรี) แต่กลอนไพเราะค่ะ