เสียงปี่พาทย์กังวานในงานศพ ตะวันพลบโพล้เพล้ชวนเหว่ว้า สาดสีแสงแฝงเศร้าในเงาตา เหล่านกกาลาลับกลับคืนคอน ร่างเธอนอนทอดกายอยู่ในนั้น ดอกไม้จันทน์สีขาวราวฟูกหมอน แฝงความเศร้าตรึงตราใจอาวรณ์ อกสะท้อนก่อนนี้เคยมีกัน ร่างที่นอนนิ่งเงียบเย็นเฉียบแล้ว ไร้วี่แววปรารถนาจากตาฝัน ไร้ความรักถักทอที่รอวัน ไร้พระจันทร์วันที่ไม่มีเธอ ต่อไปนี้ใครนะจะเคียงข้าง เคยมีร่างเธออยู่คู่เสมอ เคยมีเราก่อนนั้นทุกวันเจอ ฉันคงเก้อเพ้อหาทุกนาที เมื่อฉันตื่นจากนอนทุกตอนเช้า คงเปลี่ยวเปล่าเศร้าจิตจนคิดหนี กับนิยามความจริงทุกสิ่งมี ทั้งชีวีที่เหลือเพื่อใครกัน เสียงปี่พาทย์กังวานในงานศพ ตะวันพลบโพล้เพล้คนเหหัน เขาสุมฟืนก่อไฟดอกไม้จันทน์ น้ำตาฉันพลันร่วงจากดวงมาน... ------------ (ไร้อันดับ)
29 กันยายน 2553 18:31 น. - comment id 1159139
ร่วมไว้อาลัยค่ะ ขอให้เธอไปสู่สุคตินะคะ
29 กันยายน 2553 17:02 น. - comment id 1159141
แด่ดวงใจอันเป็นที่รัก (ที่ 1)
29 กันยายน 2553 17:44 น. - comment id 1159145
มาร่วม เศร้า และอาลัย ครับ
29 กันยายน 2553 19:32 น. - comment id 1159224
แวะมาทักทาย และขอให้เธออันเป็นที่รักไปสู่สุขคติ
29 กันยายน 2553 20:52 น. - comment id 1159235
แด่วิญญาณผู้ที่จากไป ขอให้สู่สุขคติ ไปเกิดใหม่ในภพที่ดีค่ะ
30 กันยายน 2553 10:27 น. - comment id 1159303
อ่า...พี่คะ ใจหายแว๊บ แต่พออ่านแหล่งที่มา คนๆหนึ่ง กับ จินตนาการหนึ่ง เฮ้อ.....โล่งอกเลย แต่จินตนาการได้เหมือนจริงมากเลยอ่ะพี่... บางครั้งความกลัวที่จะต้องพบเจอกับความสูญเสียคนที่รักก็ทำให้เราคิดไปต่างๆนานาได้นะคะพี่ ฝนก็กลัวการสูญเสียเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ....โอยยยย ไม่คิดๆ
30 กันยายน 2553 12:25 น. - comment id 1159349
สหายยา แต่ดวงใจจริงๆ
30 กันยายน 2553 12:26 น. - comment id 1159350
คุณกุลา ขอบคุณมากครับ
30 กันยายน 2553 12:27 น. - comment id 1159351
เฌอ เธอคงรอ ใครสักคนครับ อย่าให้รอนานนะครับ
30 กันยายน 2553 12:27 น. - comment id 1159352
คุณไหมฯ ขอบคุณมากครับ
30 กันยายน 2553 12:28 น. - comment id 1159353
คุณแบม ขอบคุณมากครับ
30 กันยายน 2553 12:30 น. - comment id 1159355
ฝน "บางครั้งความกลัวที่จะต้องพบเจอ กับความสูญเสียคนที่รักก็ทำให้เรา คิดไปต่างๆนานา" แต่ในที่สุด ทุกคนก็ไม่อาจหลีกเลี่ยง จริงไหมครับ
30 กันยายน 2553 18:56 น. - comment id 1159473
อ่านแล้วร้องไห้เลยครับ คิดถึงฅนรักเก่าที่จากเราไปเมื่อเกือบปีแล้ว ใครกันนะที่บอกว่าเวลาจะช่วยเยียวยาหัวใจ โกหกกันชัดๆ
30 กันยายน 2553 20:36 น. - comment id 1159493
คุณสุริยันต์ คนเราไม่จากเป็นก็จากตาย ไม่ว่าจะเริ่มต้นแบบไหน แต่สุดท้ายก็เป็นแบบเดียวกัน เวลารักษาทุกสิ่งได้จริงๆ แต่ที่สำคัญคือใจเราครับ ผมเชื่อว่า คนที่รักเรา ไม่อยากเห็นเราอ่อนแออ หรือพ่ายแพ้ เก็บความรัก ความประทับใจในอดีตไว้ แล้วเริ่มต้นใหม่นะครับ
2 ตุลาคม 2553 07:53 น. - comment id 1159764
เป็นคนกลัวโลงมากกว่า ศพคนตายซะอีก กัวๆ ๆ ๆ
2 ตุลาคม 2553 18:52 น. - comment id 1159857
คุณตากลม โลงศพ เป็นสัญญาลักษณ์ ของความตายอย่างหนี่ง ไม่แน่แปลกใจที่กลัวครับ