มิอาจเอื้อมไปถึงเส้นขอบฟ้า มิอาจหยุดเวลาคว้าความฝัน มิอาจเก็บดวงดาวหรือตะวัน เพียงเพราะแสงตะวันนั้นห่างไกล เอื้อมคว้าไปเพียงใจคิดสะกิดแสง หมดเรี่ยวแรงแสงทองสว่างไสว สัมผัสแสงแรงโรยอ่อนทอดถอนใจ หมดอุ่นไอแสงจริงแท้ ฤา แค่แสงลวง คนเหงา 24 กย 53
24 กันยายน 2553 14:37 น. - comment id 1158407
เป็นแสงสูญอุ่นไอในนิมิตร ให้เพ่งพิศจนกว่าจะลาล่วง มิได้หมายครอบครองหรือร้องทวง สิ้นทั้งปวงคือปรับเมื่อลับตา มืดที่นี่เพื่อสว่างอีกทางด้าน ด้วยโปรดปราณเพียงใดก็ไร้ค่า จวนรุ่งสางของเราเขาจะมา ใช่ร้างลาลืมเรา..ก็เปล่าเลย นะ นะ...อย่าอาวรณ์ตอนตะวันตกดินเลย..จะเคยตัว
25 กันยายน 2553 11:48 น. - comment id 1158600
แวะมาเยี่ยมค่ะ แสงลวง ดาวก็ลวง เง้อ มีไรจิงบ้างเนี่ยยยยย
26 กันยายน 2553 12:38 น. - comment id 1158744
ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ