มีปัญหา..มาให้ทุกข์ถึงฉุกคิด ดัดจริต..ไม่รู้ว่าสู้ไหว ทำงอแง..แพ้ทางยิ่งห่างไกล มีเพื่อนใจ..เป็นกระจกทำตกแตก ก้มมองเงาในน้ำยิ่งช้ำใหญ่ เหมือนหมาในนิทานโบราณแจก เห็นอีกตัวใหญ่มากก็อยากแลก มันแซงแทรกอารมณ์ข่มไม่ลง เลยสูญเสียทำหล่นทั้งผลรับ ไม่เหลือกลับ..หน้าโง่ปัดโธ่หลง โยนความรักทิ้งหายแบบสายตรง เป้าหมายคงให้รับไล่งับเอา ถึงวันนี้เป็นหมาโง่ที่โซ่ขาด ไร้เจ้าของพิศวาส(ทะเลเหงา) เลยโต๋เต๋เซมาศาลาเรา เผื่อเห็นเงาเจ้านายปลายสะพาน
14 กันยายน 2553 19:12 น. - comment id 1156119
น่าสงสารหมาโง่ที่โซ่ขาด แสนอนาถใจนักรักสังหาร ทะเลเหงาเฝ้ามองน้องนานนาน ไม่เห็นผ่านมาพบประสบกัน
14 กันยายน 2553 20:16 น. - comment id 1156143
ทะเลคงจะเหงาไปอีกนานสินะ แวะชื่นชมผลงานครับ
14 กันยายน 2553 20:44 น. - comment id 1156154
ดีจร้า...คุงบูม ก่งก๊ง...เรย...นิทานเรื่องไรเนี่ยะ... อีกหนึ่งบท แบบงงงง ตรงคำเล่า มีเงื่อนเงา ทั้งเธอเขา เล่าขับขาน ฉัน บ่เกี่ยว เพราะเลี้ยวผิด ตรงสะพาน แว๊บมาอ่าน บ่หลังอาน นิทานงง ไปดีก่า... เด้วจาแว๊บมาใหม่... มาดูเซียนโค่นเซียน...อิอิ
14 กันยายน 2553 22:49 น. - comment id 1156198
น่ารักดีนะครับ อ่านแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
14 กันยายน 2553 23:09 น. - comment id 1156202
พี่ขอเป็น ศาลา ไห้พักใจ เหงามากเลย ใช่ไหม น้องบูมจ๋า ช้าอยู่ไย มาพักใจ ในศาลา พักให้ชื่น อุรา แล้วค่อยไป
15 กันยายน 2553 01:29 น. - comment id 1156211
ต่อคุณพจนา อย่าเพิ่งรับอาสาผวาซึ้ง อย่าใจถึงเป็นศาลาให้อาศัย อย่าคิดเพียงเอ่ยอ้างว่าว่างใจ ยังร้อนในหนาวนอก..ถูกหลอกมา ใจหนึ่งเจ็บเก็บกดต้องอดกลั้น ใจหนึ่งอยากคิดสั้น...ไร้วันหน้า ใจหนึ่งแค้นถูกพรากที่จากลา จึงบัญชาหัวใจ...ให้เอาคืน ถ้าเข้าใกล้ใจอาจ..จะบาดเจ็บ เพราะเขี้ยวเล็บแหลมคมแถมขมขื่น เสียงครวญครางถูกลบคลื่นกลบกลืน ไม่ยั่งยืนหายกลัว...เจ้าตัวไป (ขอบคุณค่ะท่านชายพจน์)
15 กันยายน 2553 06:13 น. - comment id 1156223
คุณอรุโณทัย ทะเลเหงาเสมอค่ะไร้เงาเธอเคียงข้าง คุณกีรติ เข้าใจค่ะว่างง เพราะคนแต่งก็งง แบบรีบลงเพราะจะเดินทางเข้า กทม..ใส่กลอนเพื่อเป็นความหวังให้คัวเองค่ะ... พอถึง กทม.รีบเปิดทันที..ว่ามีใครอ่านไหมน๊ะ ป่านนี้ยังบ่ ได้นอนเลยเจ๊าวววววว ท่านสุริยันต์ บูมอยากอมยิ้มกลอนท่าน...มิใช่ท่านมาอมยิ้มกลอนบูม....เราคิดสวนทางกันหรือใจตรงกันเอ่ย?? (ด้วยความนับถือค่ะ)
15 กันยายน 2553 06:33 น. - comment id 1156224
ท่านพี่ก่องกิก.. น่าสงสารหมาโง่ที่โซ่ขาด แสนอนาถใจนักรักสังหาร ทะเลเหงาเฝ้ามองน้องนานนาน ไม่เห็นผ่านมาพบประสบกัน (ของท่าน) ด้วยว่าน้องอยู่ทะเลแบบเซซัด ที่พรากพลัดเพราะบุพเพมันเหหัน แม้ไม่ใช่เนื้อคู่จะรู้ทัน ถ้าผูกพันพร่ำเพื่อ..สิ้นเยื่อใย อยู่ที่เราเจอกันเหมือนฟันเหงือก ดูแต่เปลือกไร้แก่นใช่.แฟนไม่ เมื่อโลกนี้มีทางที่กว้างไกล ผู้จากไปคือเหงือกจ๋า...ฟันลาก่อน (คงเป็นกลอนโต้รุ่งอันสุดท้าย.ขอบูมนอน 2 ชั่วโมง..ต้องไปทำงานแล้วครับพี่น้อง.รักนะคะ)
15 กันยายน 2553 09:21 น. - comment id 1156235
เขียนเปรียบเทียบได้ดีมากค่ะพี่
15 กันยายน 2553 17:50 น. - comment id 1156354
มองทะเลเหงาเหงากับเจ้าหมา เฝ้ามองคนผ่านมาหาเจ้าของ ทำเรื่องโง่โซ่ขาดพลาดทำนอง เลยจำต้องเป็นหมาหงอยถูกลอยแพ
15 กันยายน 2553 18:08 น. - comment id 1156365
มีทะเลทุกเวลาแต่บางทีไม่มีเธอ
15 กันยายน 2553 22:45 น. - comment id 1156433
เหมือนโมราดูจันทโครพ สู้กับโจรฝุ่นตลบผ้าลุ่ยหลุด ถึงกับครางร้องว่าอมิตพุทธ มหัศจรรย์ที่สุดมหึมา ตัดสินใจยึ่นด้ามมีดให้โจร เจ้าทะโมนจึงได้โอกาศฆ่า คล้ายนิทานมองเงาของเจ้าหมา อยากได้เนื้อใหญ่กว่าจึงเสี่ยงดวง ถึงตอนนี้โซ่ขาดจ้าวไร้ศาล ต้องโต๋เต๋หาอาหารตามทางหลวง จะคบใครไม่ชัวร์กลัวหลอกลวง มัวแต่ห่วงนายเก่าเขาไม่แล อย่าหวังเลยเรื่องแล้วให้มันแล้ว เพราะว่าเคยได้แก้วไม่แยแส กลับทิ้งขว้างหวังใหญ่เป็นตัวแปร เลยต้องแย่อดอยากปากแห้งตาย น่าสงสารจัง คงไม่เคยรู้จักพริกขั้หนูมั๊ง อิอิ
16 กันยายน 2553 00:25 น. - comment id 1156450
อย่าเพิ่มเติมราคีเลยพี่ท่าน ผู้ขวางกั้นคือคู่รู้ความหมาย เราเกิดมาเดินเดี่ยวถึงเดียวดาย มิเสื่อมคลายสิเหน่หาอย่าว่ากัน อยากจะนอนบนตักเพื่อพักหลับ มัวนั่งสับปะหงกกระทันหัน ไฉนเลยเคยล้อคอเป็นมัน คืนนี้ดันหมดแรงตะแคงนอน อยากมีคนผูกเปลแล้วเห่กล่อม เพลงในคอมฯครวญคร่ำเหมือนพร่ำสอน มีนิทานร้อยรส..ในบทกลอน ฉันจะนอนริมทะเล..ทุ่มเทใจ แต่งแบบง่วง ๆ ค่ะ..บูมไปงานศพเลยซบเซา