กำสรวลอารมณ์

แก้วประเสริฐ

                      กำสรวลอารมณ์.
  ๐ วิเวกหวานแว่วซ้อง    คีตะก้องสิ่งเฉิดฉันท์
วาบหวิวพลิ้วรำพัน         หวนคำนึงซึ้งนวลนาง
  ๐ ซ่านไผ่ลมโชยผ่าน   ประกอบสรรค์สิ่งสล้าง
หอมกลิ่นโชยริมทาง       ชื่นนาสาเคล้าคลอถวิล
  ๐ โลมรักในห้วงลึก       ท่ามไพรพฤกษ์ผนึกจินต์
คิดถึงกระแสสินธุ์           หยอกเย้าพร่างกลางโขดหิน
  ๐ ดุจนางหวังไขว่คว้า    ต้องโรยลาคราลับสิ้น
ฟังเพลงโหมระริน           กลางพนามองหาดวงดาว
  ๐ นวลจันทร์อันอำไพ    พริ้งพราวไสวในห้วงหาว
ทอแสงเพริศพรายพราว   ระยับระยิบขอบฟ้า
  ๐ ดาวน้อยลอยเคียงคู่    เคล้าคลอพธูสู่เสน่หา
ดุจฉันคล้ายดารา            รักแลหายกลายเป็นปม
  ๐ ราตรีนี้งามเด่น         หอมกลิ่นเย็นสรรเสกสม
นกร้องคลอภิรมย์           แสนกำซาบอาบสู่ทรวง
  ๐ คีตะแห่งพงไพร        โอ้เหตุไฉนย้อมใยยวง
บ่วงรักอลวนปวง             รินหลั่งพล่านกลั่นซาบซึ้ง
  ๐ อวลกลิ่นโรยรินสวาท  ปลุกภาพวาดอาบอกตรึง
คลอเคล้าลมอึงคนึง        ฟุ้งซ่านเย้าร้าวอารมณ์
  ๐ อกเอ๋ยราตรีนี้           ป่วนฤดีม่านใจตรม
ห้วงรักแสนขื่นขม           หวังคลายสิ่งอิงไพรพนา
  ๐ มองจันทร์แลเคียงคู่   กับยอดชู้กลางเวหา
ดาวรักเผยนัยน์ตา          ม่านเสน่หามิร้างไกล
  ๐ ใยฉันนั้นหมองจิต      อยากใกล้ชิดคิดเพียงใจ
สายลมผ่านพฤกษ์ไพร     ไพเราะเสียงเยี่ยงดนตรี
  ๐ กล่อมฤทัยให้หายเศร้า  กลับร้อนผ่าวห้วงชีวี
โลมรักแสนมากมี              บัดนี้ร้างกลางเวหา
  ๐ อกเอ๋ยจะทำไฉน          ยากมีใครจะไขว่คว้า
เสมือนเจ้าหนีจากลา          พลันพลิกห้วงบ่วงหนีจร
  ๐ ฟังเพลงคีตะไพร         ลมแกว่งไกวคล้ายอรชร
หยอกเย้าแสนร้าวรอน       พรากหญิงงามสิเน่หา
  ๐ ดุจแสงของเดือนดาว   ช่างอะคร้าวลับโรยลา
เหลือไว้เพียงจินตนา         สุดเวิ้งว้างกลางสายลม.:*
                        * แก้วประเสริฐ. *