cicada

30 สิงหาคม 2553 00:01 น. - comment id 1153514

ไม่เดียวดายค่ะ...

แซมอยู่นี่ และจะเป็นกำลังใจให้นะคะ...จะส่งกอด มาให้ทุกเวลาที่ต้องการ....

แซมค่ะ

อนงค์นาง

30 สิงหาคม 2553 02:56 น. - comment id 1153530

แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ 

สุริยันต์ฯ

30 สิงหาคม 2553 05:37 น. - comment id 1153545

ทำไมนายมวลภมรถึงทำร้ายเพื่อนเราได้ลงคอนะ
หุหุ อย่าให้ได้เจอตัวนะขอบอก หุหุ

โอ้ละหนอ

30 สิงหาคม 2553 09:08 น. - comment id 1153564

ป้ามาให้กำลังใจนะคะ......

ก้าวที่...กล้า

30 สิงหาคม 2553 10:53 น. - comment id 1153580

ไม่เป็นไรนะคะ มาอยู่ในอ้อมกอดของ กทก.ก็ได้

กิ่งโศก

30 สิงหาคม 2553 11:57 น. - comment id 1153621

จะอาสัญ ไปทำไมมี ละน้องพิมญดา..

..ยังสบายดีนะ..

แก้วประภัสสร

30 สิงหาคม 2553 12:05 น. - comment id 1153626

เดี๋ยวหาหมอนข้างหมูพูลไปให้กอด..
เอามั้ยคะคนสวย.. อิ

สบายดีนะคะพิมจัง..

เมื่อวาน

30 สิงหาคม 2553 12:41 น. - comment id 1153641

หวังเอาไว้ยังดีที่มีหวัง
เปรียบประดังยังดีที่มีหมาย
แม้ความจริงสิ่งที่หวังพังทลาย
ในใจกายก้ยังได้มุ่งหวังปอง
  เดียวดาย...เธอเดียวดายใช่หรือปล่าว
ในเรื่องราวปวดร้าวเศร้าสนอง
มีหยาดน้ำจากตามาไหลนอง
จะกู่ร้องเรียกให้ใครเขาใยดี
  อยู่ไหนหนาคู่คิดที่ปรึกษา
ร้องก้องหาเหตุใดจึงห่างหนี
เธอเดียวดายใช่ไหมนะคนดี
รอบกายนี้เหงาเศร้าหรือปล่าวเธอ
  ก็ยินความตามคำเธอพร่ำกล่าว
ความเจ็บร้าวที่เธอนำเสนอ
อยากหวังดีให้เธอมีความสุขเจอ
จึงบอกเธอผ่านคำพร่ำรำพัน
  จงกอดตนเอาไว้นั่นดีแล้ว
เดินตามแนวแห่งทางอย่างที่ฝัน
เจ็บวันนี้ใช่มีทุกข์ถึงนิรันดร์
ยังมีฉันห่วงใยอาลัยเธอ
  เพราะชีวิตมีไว้ใช้ก้าวต่อ
อาจจะท้ออาจจะทุกข์อยู่เสมอ
น้ำจากตาวันนี้ไหลจากเธอ
จะล้นเอ่อต่อไปอีกไม่นาน
  อันความหวังที่มีแม้ผิดพลาด
สิ่งที่วาดสุดท้ายไร้ความขาน
แต่เชื่อเถอะสักวันฝันเบิกบาน
เธอคงผ่านความเศร้าในสักวัน
  อย่าท้อแท้แค่หวังมันพังยับ
จงบอกกับตนไว้อย่าเหหัน
ความสุขใจคงมีได้ในสักวัน
จงเชื่อฉันอย่าเศร้าเลยนะเธอ












ไม่ได้เขียนกลอนนานแล้ว คงไม่เหลือวี่แววความสนาน เห็นกลอนนี้เศร้าจริงยิ่งประมาณ  จึงคิดอ่านตอบความด้วยคำกลอน






ความผิดหวัง มันเป็นเรื่องปรกติของความคาดหวังอยู่แล้วครับ โดยทั่วไปคนเราก้มักจะผิดหวังมากกว่าสมหวัง หากสิ่งที่เราหวังทุกเรื่องเป็นดังที่ใจคิดแล้ว เวลาที่เราสมหวังในสิ่งที่เราหวังเราคงไม่ดีใจหรอกครับ

คิดเสียว่าความผิดหวังครั้งนี้จะนำไปสู่ความยินดีในความสมหวังในคราหน้าแล้วคุณจะปราศจากความเศร้าใจในอารมณ์

ครูกระดาษทราย

30 สิงหาคม 2553 13:15 น. - comment id 1153651

ส่งดอกไม้มาให้กำลังใจ

จะชวนไปทานข้าวด้วยกันค่ะ

เอื้องอังกูร

30 สิงหาคม 2553 14:13 น. - comment id 1153677

จีวิต...มันตึงมีหยังฮั้นอย่างง่ะ...เป๋นธรรมดา
ขอเป๋นกำลังใจ๋หื้อคับ...จุ่มอก..ม่วนใจ๋เน้อเจ้า

(น้ำตาลหวาน)

30 สิงหาคม 2553 14:30 น. - comment id 1153682

อินสวน

30 สิงหาคม 2553 19:27 น. - comment id 1153728

สวัสดีครับ
ไม่เจอนานแล้วเนาะคิดถึงครับ
กำลังจะไปเชียงใหม่ครับ

นายพระจันทร์...

30 สิงหาคม 2553 21:24 น. - comment id 1153755

หากรอยกรรมรอยเกวียนยังเวียนว่าย
ต่อให้ช้ำจนตายมิหายดอก
ควรอยู่รู้จักมันวันช้ำชอก
แล้วจงบอกกับมันฉันจะชิน

แม้นเป็นกรรมทำไว้ในอดีต
แม้นมันกรีดหัวใจให้ขาดวิ่น
จะรับไว้ให้ลอยไปตามสายวาริน
เพื่อให้สิ้นรอยกรรม...ช้ำจนตาย

คนกุลา

30 สิงหาคม 2553 22:38 น. - comment id 1153768

ลุงมาเป็นกำลังใจ ให้นะครับ หลาน พิม

   ๐ แล้วทุกอย่างจะจางไปในวันพรุ่ง
อรุณรุ่งคงมาอย่าหุนหัน
ยามเจ็บย้ำตำใจราวไฟกัลป์
อย่าปล่อยฝันหวั่นคว้างอย่างเลื่อนลอย

   ๐ ชีวิตนั้นมันมีหน้าที่มาก
ขวัญยามยากหากเศร้าจนเหงาหงอย
มองออกไปในฟ้าคราฝนปรอย
สืบร่องรอยเริงรื่นกลับคืนใจ

kirati

31 สิงหาคม 2553 08:29 น. - comment id 1153797

เศร้ามาอีกแระ...น้องเรา....

ดีจร้า...พิมจัง.....

นู๋พิมเป็นไรอ่ะ...ใครแกล้ง...
เด้วแจ้งความจับให้...

กระดาษสา คราหล่น บนพื้นน้ำ
ดูชอกช้ำ ย่นหด ไม่สดใส
กระดาษสิ้น กลิ่นหอม จะดอมไป
ระทมใน น้ำคร่ำ จนดำปอน

พินิจคำ นำกล่าว เจ้าเห็นใด
ถ้าเปรียบนัย ใจเจ้า ไม่เศร้าถอน
เพราะเจ้าเทียบ เปรียบตน แต่หม่นปอน
จึงรุ่มร้อน จิตเศร้า ไม่เหงาคลาย

อย่าเปรียบจิต คิดเป็น กระดาษหม่น
จงมั่นตน มีค่า กว่าสิ่งไหน
จงมองจิต พิศมอง อย่าหมองไป
กระดาษใจ เจ้านั้น จะฝันเป็น

แม้หม่นภาพ ตราบใด ใจมิหม่น
จะหล่นบน ผืนน้ำ ก็งามเห็น
ถ้าฟอกใจ ให้สวย ด้วยเยือกเย็น
ทุกข์ลำเค็ญ ใดเล่า เจ้าจะมี

ให้ชู๊ต...3 แต้มเรยยยย....(เป็นห่วงๆๆ...อิอิ)
เข้าใจไหม....

แกงฯ

31 สิงหาคม 2553 10:27 น. - comment id 1153807

สวัสดีค่ะคุณพิม...บทกลอนเศร้าจังค่ะ....

คนเมืองน้ำ

31 สิงหาคม 2553 14:09 น. - comment id 1153856

มาให้กำลังใจค่ะ