กาลเวลาผันผ่าน..หากน้ำใจยังคงอยู่ เป็นความรู้สึกเพียงหนึ่งเดียวในห้วงจินตนาการอันตรึงตรา ที่ปรารถนาให้คงอยู่ชั่วกัปกัลป์.. แว่วเสียงเพลงอันอ่อนหวาน..ดั่งย้อนรอยกาลที่จางหาย.. หวนคืนความฝันก่อนวันกลาย..ครั้งเมื่อสองใจมั่นหมายในความรัก นานเพียงใดที่ก้าวสู่ทางสายโศก..ไขว่คว้าหาเงาของหนึ่งใคร.. หรือเพราะบทเพลงอ่อนหวานบทหนึ่ง. หรือเพราะเสียงหยาดฝนพิลาปร่ำ... จึงดลใจให้คะนึงหาอาวรณ์ดลใจให้บางฉากตอนย้อนคืนมา