ฉันพบเธอวันโศกโลกแตกดับ พระอาทิตย์หายลับจากขอบฟ้า แล้ววันหนึ่งฉันฟื้นตื่นขึ้นมา ก็พบเทพเทวายังปรานี เธอเป็นแสงแรกอุ่นอรุณฉาย ค่อยไล่หนาวเหน็บกายคลายหมองศรี ใจละลายด้วยแสงแห่งความดี หทัยที่โชนช่วงด้วยห่วงใย ฉันหลุดพ้นอาดูรเคยสูญสิ้น ไม่ถวิลไม่หวังยังสิ่งไหน จับมือเธอร่วมเผชิญเดินก้าวไป แม้นจะไกลก็พ้นอนธการ คืออ้อมใจอ้อมขวัญอันอบอุ่น คือฟากฝันละมุนละไมหวาน คือสายใยเอื้อขวัญนิรันดร์กาล คือรอยจารแห่งรักสลักใจ
21 สิงหาคม 2553 11:56 น. - comment id 1152186
หวานอื่นใดไหนเล่าเท่าหวานรัก ชื่นฉ่ำนักดั่งจิบน้ำทิพย์สรวง คลอเสน่หาอาลัยแนบในทรวง และโชนช่วงแสงหวังปลั่งประกาย สวัสดีค่ะ แวะมาอ่านก่อนทานขาว
21 สิงหาคม 2553 14:28 น. - comment id 1152311
ครูพึ่งตื่นนอนด้วยนอนดึกๆมาก มานั่งทาน กาแฟและขนมปังสองชิ้น ไม่รู้จะทำอะไรเลยเข้า มาพบกลอนศิษย์รักเรารุ่นแรก ซึ่งหายไปหมด และเธอก็พึ่งจะเข้ามานี่แหละ ครูคิดถึงเสมอๆ ที่หายไปก็เป็นห่วงนึกว่าคงจะไม่สบายกระมัง ขอให้เธอจงสบายใจและกายด้วยนะ รักศิษย์ เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 สิงหาคม 2553 20:05 น. - comment id 1152351
21 สิงหาคม 2553 21:00 น. - comment id 1152363
มาอ่านงานเพราะของพี่ครูเจี๊ยบครับ ..พักผ่อนบ้างนะครับพี่
22 สิงหาคม 2553 11:46 น. - comment id 1152443
ขอบคุณค่ะ คุณวลีลักษณา คุณครูแก้ว ถึงอย่างไรคุณครูแก้วก็ยังเป็นครูที่แสนดี เสมอ นมัสการตอนเที่ยงค่ะ ท่าน ขนบ. สบายดีนะคะ น้องกิ่งโศก มากลอนนี้อีกแล้ว พี่มีกรรมต้องทำงานหนัก (ร้องเป็นเพลง) พักเมื่อไหร่งานจะทับตายค่ะ อิอิ
22 สิงหาคม 2553 14:37 น. - comment id 1152473
สวัสดีครับ.... ดีใจด้วยนะครับ
23 สิงหาคม 2553 10:56 น. - comment id 1152596
ดีใจด้วยค่ะ ขอให้มีความสุข สมหวังตลอดไปนะคะ
23 สิงหาคม 2553 13:04 น. - comment id 1152620
สวัสดีครับ แวะมาอ่านกลอนอันไพเราะครับ