ห้วงรักฤาไฉน

แก้วประเสริฐ

         ห้วงรักฤาไฉน
๐ สนธยาม่านฟ้า   คราลับ ล่วงแล
แววสิ่งแพรวระยับ   ฟากฟ้า
พราวแสงมิระงับ    สรรก่อ มวลแฮ
สิ้นล่วงนี้ผ่านหล้า    ฝากครึ้มยังสนองฯ
 ๐ อกพี่แสนห่วงซึ้ง  อนงค์นาง
สิ่งวับจับเลือนราง   เมฆคล้ำ
คร่ำครวญจืดจิตจาง หวามก่อ ม่านแฮ
รำลึกแสนฝากย้ำ    ซ่านเนื้อนวลครองฯ
 ๐ ลมโชยบุปผาพลิ้ว  ล่องลอย ลับนอ
หอมชื่นราตรีรอย     ผ่านแพร้ว
ดวงเนตรคิดย้อนคอย  รักซึ่ง มอบแฮ
ดุจหนึ่งดังฝากแคล้ว   หลบลี้หนีหายฯ
  ๐ เหม่อมองธารผ่านน้ำ  ไหลริน
วิหคโผโบยบิน            พรากแล้ว
ขาวหงส์คู่เย้ายิน          ผันสู่ หทัยแฮ
ทรวงอกมิผ่องแผ้ว        ชอกช้ำมวลสนองฯ
 ๐ วจีผ่านโสตถิ์ซ่านซึ้ง  ใยยอง มากเฮย
ไออุ่นเคยแนบครอง    ผ่านไว้
ณ ที่เก่าหมายปอง     คอยอยู่ เดียวนา
หวามวาบดลซ่านไซร้   บัดนี้เลือนหายฯ
 ๐ ท้าวคางคงพร่ำเพ้อ   เดียวดาย
สายธารมิกลับกลาย     ซ่านเร้น
หงส์เจ้าเพื่อนมิคลาย    รอหยอก จริงนา
ห้วงอกนางซ่อนเน้น     รักไว้มั่นเสมอฯ
 ๐ จวบสิ้นชีวิตแล้ว    ยังคอย พี่แฮ
โดดเดี่ยวเดิม ณ รอย ผ่านแล้ว
ก่อนชมม่านผมปอย   งามเด่น จริงนา
เคยฝากวจีเพริศแพร้ว ซ่านล้ำหทัยสนองฯ
๐ อกเอ๋ยอกชอกช้ำ  น้ำใจ จริงเฮย
คอยสิ่งพราวสดใส    ฝากน้อง
เมฆม่านกลับครึ้มใน ทรวงอก จริงแฮ
วายวุ่นสำเนียงก้อง   เรียกร้องใฝ่สนานฯ
๐ น้ำตารินหลั่งไว้      หยดหยาด
คอยพี่จนแทบขาด      พรากห้วง
เหลือเพียงร่องรอยพาด  ปราศจาก กายแฮ
ฝากสิ่งดวงแดล้วง      ไขว่คว้ากลับสลายฯ
๐ ความรักยากทอดทิ้ง จากใจ มวลเฮย
แสนฝากสิ่งสดใส      เปรียบฟ้า
แปรเปลี่ยนผ่านจากไป เกิดก่อ หมองนา
หมั่นคิดก่อนจะคว้า    รสลิ้มพึงสนอง.:-
      * แก้วประเสริฐ. *