น้ำตาชาย

แก้วประเสริฐ

         น้ำตาชาย
  รักผันพลิกแปรปรวนล้วนสิ่งเกิด
โอ้บรรเจิดหลอกล่อหนอใจหาย
ความฟุ้งซ่านลุ่มหลงฉันคงตาย
ใยฝากคลายสิ่งฝันด้นดั้นครอง
  ซ่านซึ้งคิดพล่านไว้ให้หวนเศร้า
อกแสบร้าวต่อสิ่งมาอิงสนอง
แทบจะคลั่งจิตใจที่หมายปอง
ดุจละอองหยาดล้ำหลั่งน้ำริน
  ความโหยหาอวลอบช่างลบฝัน
เมื่อตอนวันซาบซึ้งฝากตรึงถวิล
ชโลมหวานผ่านฝากลากสู่จินต์
แค่ปลายลิ้นผ่านลมขมขื่นฤทัย
  ครั้งแรกรักผายลมยังชมหอม
อุตพิดย้อมโชยกลิ่นถวิลสดใส
ผ่านวันคืนเพ้อคำพร่ำหวามใจ
หวานพริ้งในทรวงคิดจิตปรีดา
  กาลวิวัฒน์แปรผันซึ้งฝันเปลี่ยน
พลิกวกเวียนหมุนกลับยับสิ่งหา
หวานชื่นชมสูญมลายไร้ราคา
มิย้อนมาคืนกลับประทับรอย
  คงแต่ความหวานชื่นสะอื้นโหย
แสนรักโปรยสิ่งไว้ให้ละห้อย
เย็นเยือกสั่นฟุ้งซ่านวันรอคอย
คงเหลือน้อยสุดแล้วแผ่วนิยม
  เกร็ดแก้วน้ำทบแสงแฝงสิ่งย้อย
หยาดลงคล้อยพสุธาพาขื่นขม
ชายอกหักรักสลายคลายที่ชม
ฝากเป็นปมในห้วงบ่วงมัดเชย
  จ้องมองภาพฝากถวิลจินต์ครวญหา
หยาดน้ำตาพรมพร่างกลางนิ่งเฉย
ใบหน้าแย้มยิ้มยวนชวนหวานเคย
หลับตาเสยลักขณาหาเปลวเพลิง.
 ๐หยดร่วงรินหยาดแก้ม   ซับทรวง
ผันพลิกกลับเป็นยวง     ซ่อนไว้
รักซึ้งซ่านจากดวง-      แดซบ หทัยแฮ
ยังใฝ่คิดนางไซร้        ชอกช้ำฤดีสนอง.:-
๐ความรักพึงมีไว้       เลือนรางไซร้มิได้ครอง
แลเปลี่ยนจากเรืองรอง  จบอ้างว้างลบล้างจินต์
 หยดหนึ่งจากน้ำใส      ผันพลิกไปดุจคล้ายถวิล
เลือนลบกลบชีวิน       ต่อนี้ไปคล้ายโรยลา.:-
       * แก้วประเสริฐ.*