๏ นานนับนานโบยบินทุกถิ่นเถื่อน ผ่านแรมเดือนแรมปีหลากที่หมาย แม้นบาดเจ็บเหน็บหนาวรานร้าวกาย ยังมิวายบินฝ่าท้องฟ้าคราม เพราะเหตุผลอันใด??หวนไตร่ตรึก ห้วงสำนึกหวังใด??ครวญใคร่ถาม จึ่งจากถิ่นบินเดี่ยวท่องเที่ยวตาม - หาคำถาม-คำไข-แจ้งใจตน สิ่งที่ได้กลับมาคุ้มค่าไหม?? เจ็บหัวใจซ้ำซากกี่มากหน น้ำตารินไหลนองปานท้องชล ยังสืบค้นเสาะหาปริศนาใด?? เก็บความช้ำขมขื่นสะอื้นอั้น ปล่อยวารวันลับลี้ดีกว่าไหม?? หวนดูแลตนตัวและหัวใจ ที่เจ็บไปลืมหมดเลิกจดจำ นานนับนานโบยบินท่ามถิ่นฟ้า ถึงเวลาทบทวนเลิกครวญคร่ำ อันเศร้าโศกหมองไหม้นั้นใครทำ จงเตือนย้ำทุกข์ลำบากมาจาก "เรา"๚ะ๛
30 กรกฎาคม 2553 14:08 น. - comment id 1148564
เหนื่อยไม่ท้อ..เราเหนื่อยไม่ท้อ.. ขอมีแรงสู้ฝัน.. หลับสักตื่น..สดชื่นเร็วพลัน พรุ่งนี้นั้น..คือวันของเรา.. แต่งเพลงมาแจมค่ะ
30 กรกฎาคม 2553 14:08 น. - comment id 1148565
ยามชราภาพ เรี่ยวแรงก็เริ่มถดถอย ไม่ไหวแล้วสินะ มันทำมะดานะ
30 กรกฎาคม 2553 14:36 น. - comment id 1148569
มีแต่เราทำทั้งนั้นเลยนะคะคุณตา ไม่อยากจำเลยเนาะ สู้ๆนะคะ
30 กรกฎาคม 2553 14:52 น. - comment id 1148572
เพื่อความว่างเปล่าอันเป็นนิรันดร์ สวัสดีค่ะคุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ผ่านพายุซัดโหมโถมกระหน่ำ ดุจคลื่นกรรมกระแทกแทบแหลกป่น เจ็บปวดร้าวหนาวนักสุดจักทน แต่ต้องด้นดั้นเหินเผชิญชะตา เพื่อสุดท้ายปลายทางที่ร้างสิ้น ซบกับดินสิ้นแรงแสวงหา ทุกชีวิตใช่พ้นบนเวลา- ที่มอบมา-ลิดไป-จนไร้ปราณ จำว่าเคยองอาจผงาดฟ้า เหนือปักษาวงศ์ใดทีใครขาน คือสุดสูงยูงสีที่ตระการ เป็นตำนานจารึกยามนึกย้อน
30 กรกฎาคม 2553 21:10 น. - comment id 1148658
แวะมาอ่านงานเพราะๆครับท่านบินเดี่ยวฯ
31 กรกฎาคม 2553 16:45 น. - comment id 1148833
fly alone อยู่แระ กัวไรท่านหมื่นลี้
31 กรกฎาคม 2553 20:48 น. - comment id 1148872
ทำได้เพียงทนอด และอดทน คุณบินเดี่ยว ฯ
1 สิงหาคม 2553 12:19 น. - comment id 1148969
@..คุณแก้วประภัสสร..ขอบคุณมากครับที่แวะมาแอ่วหา.. @...ป้ากี้..แหม..เอาคืนเลยนะ..นี่ขนาดไม่เปิดช่องนะเนี๊ยะ... @...คุณเพียงพลิ้ว...เราทำเรารับทุกอย่าง.. @...คุณวลีลักษณา..กลอนงามครับขอบคุณมากครับที่เข้ามาทักทายกัน @...คุณสุริยันต์..ขอบคุณมากครับ @..ยาแก้ปวด(หัวใจ)...ถูกต้องคร๊าบ..fly alone ten thousand mile.. @...ครูอ้อย..น่าจะทนอดนะ...สบายดีนะครับ..
2 สิงหาคม 2553 12:50 น. - comment id 1149137
มัวแต่บินขึ้นล่องมองหารัก ปริศนาไม่ประจักษ์รักจริงไหม? มัวอ้ำอึ้งกำกวมท่วมคาใจ รอเมื่อไรบอกเตี่ยมาเคลียกัน ถ้าแน่จริงป่านนี้มีแจกการ์ด รอกี่ชาติจะมาขอให้รอฝัน ได้แต่เอื้อนสำออยร้อยจำนรรจ์ สิบหมื่นวันคงต้องบินแค่ถิ่นเดิม ถ้าเป็นเราเขาเปิดช่องโอกาศ ต้องไม่พลาดหลบลี้มีแต่เสริม เพราะกับเราเขาเกลียดแต่แรกเริ่ม เลยอดเคลิ้มมอดฝันนานเหลือใจ บุกจริง ๆ ซะทีเหอะ กองเชียร์เมื่อยแระถ้าเขาชายหางตามาทางนี้สักนิดป่านนี้ถึงก้นครัวแล้ว อิอิ
2 สิงหาคม 2553 14:57 น. - comment id 1149169
@..คุณฤกษ์...ไปล้างจานหรือไงก้นครัว....จานแยะนะ..เพราะอยู่กันเยอะ..555