๏ ยามเห็นฝนพรำพรำเริ่มย้ำคิด เหมือนสะกิดต่อมเหงาให้เข้าแถว- หน้ากระดานรุกฆาตประกาศแนว แล้ววาวแววน้ำตาก็บ่านอง ยามเห็นใบไม้ปลิวลมพลิ้วพัด จิตกระหวัดเรื่องราวของเราสอง หวั่นความรักก่อนเก่าที่เฝ้าปอง จักลอยล่องเลือนหายกับสายลม ยามเห็นนกเขาคูหาคู่ขวัญ กลางใจพลันโศกจับเข้าทับถม นกคงคล้ายดั่งเราทุกข์เศร้าตรม จึ่งจ่อมจมนั่งคิด...ไร้ทิศทาง ยามเย็นย่ำค่ำคืนสะอื้นร้อง เพลงเหงาก้องหัวใจอยู่ไม่ห่าง รักเอยรักสองเราดูเบาบาง และเคว้งคว้าง..ท่ามเหงาอันยาวนาน๚ะ๛
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 15 ก.ค. 2553 16:17 น. - ID 135867 
1563
13
0
15 กรกฎาคม 2553 16:21 น. - comment id 1145887
เหงาไม่รู้นะ แต่ เหา ไม่เท่ากันแน่
15 กรกฎาคม 2553 16:26 น. - comment id 1145889
ไม่รอลงท้ายเลข 0 ก่อนเหรอ..เฌอมาลย์...อิอิ...
15 กรกฎาคม 2553 16:28 น. - comment id 1145890
กลัวคำทายหมอดู แต่ไม่เชื่อหมอดูหรอก
15 กรกฎาคม 2553 16:39 น. - comment id 1145892
15 กรกฎาคม 2553 16:42 น. - comment id 1145893
เจี๊ยก... แก้วไม่ใส่แว่น.. อ่านหัวข้อกลอนเป็น "เหงา..เห่าทำไม? โอ..พอใส่แว่นถึงรู้ว่า อ่านผิด.. บางครั้งแว่นก็เปลี่ยนมุมมองของเราได้ดีนะคะ .. แวะมาทักทายค่ะ
15 กรกฎาคม 2553 17:27 น. - comment id 1145906
จ๊าก.. ป้ากุ้งฯ..อ่านเป็นเหงาเท่าฉันไหม..เลยรีบเข้ามาอย่างไว.. ไม่เท่ากันหรอก..ของงี้วัดปริมาณไม่ได้น๊า...:)
15 กรกฎาคม 2553 18:47 น. - comment id 1145915
เขียนตอบแทน..บทที่แล้ว..ละอายใจไม่อยากเก็บไว้นาน..นกเดี่ยวเขียนซะดี.. ฟ้าสลัวฝนพรำกับช้ำชอก ยากจะบอกสิ่งใดทำให้เหงา นอกคล้ายในฤาใจคล้ายสีเทา ด้วยความเขลาครอบคลุมกลุ้มเต็มที ปราศจากน้ำตาล้ากับโลก แต่ความโศกสวนทางสร้างวิถี ท่ามอึมครึมไขว่คว้าความปรานี ยังคงมีเหลือไหมพอให้ชม จึงแต่ได้เก็บตัวกับมัวหมอง กอดตระกองวันชื่นสะอื้นขม ทบทวนสิ่งผันผ่านอย่างซานซม ร้าวระบมรับรู้เพียงผู้เดียว เปียกปอนแล้วพฤกษาหลังฟ้าเงียบ คงความเชียบทดแทนอย่างแน่นเหนียว เคว้งคว้างแลไหวหวั่นกระนั้นเชียว ที่ยึดเหนี่ยวของใจ..หาไหนมี.. ..
15 กรกฎาคม 2553 22:51 น. - comment id 1145956
@...เฌอมาลย์..ถ้าผู้ชายเป็นเหา..จะเกิดอะไรขึ้นเน๊อะ...ต้มไข่ไว้รอให้..ก็ไม่ถึงเลขที่ลงท้ายด้วย 0 ซักที... ...หมอที่ รพ.เชียงใหม่แม่นนะ..รู้หมด..ตับไตไส้พุง อยู่ตรงไหน....ถ้างั้นเชื่อหมอเถอะ...อิอิ.. @...คุณน้ำตาลหวาน..มายิ้มอย่างเดียวเลยนะ..ขอบคุณมากครับที่มายิ้ม... @...คุณแก้วประภัสสร....มาเจี๊ยก..ข้างล่างเลยจ๊ากตามมาเลยอะ..แล้วเราจะทำไงดี...จุกดีไหม???...แว่นเปลี่ยนมุมมองได้..ถูกต้องครับ..แต่ขอบอกนะ..นี่เป็นประสบการณ์ตรง..ตอนนอนอย่าถอดแว่นนะ..เพราะตอนฝันจะเห็นไม่ชัด..เรื่องจริ๊ง..เชื่อดิ..เพราะผมก็ใส่แว่น @..ป้ากุ้งฯ..วัดได้นะปริมาณแล้วค่อยบอกวัดยังไง...อิอิ..วันนี้มายาวเหมือนกันนะ...งั้นเขียนให้อีก... ๏ เย็นยะเยียบเงียบสงบนั่งโลก หยาดน้ำค้างพรมโศกวิโยคสั่น คืนเหน็บหนาวร้างเงาเจ้าเพ็ญจันทร์ คล้ายความฝันถูกลบฝังกลบดิน ช่างมืดมนอนธกาลเกินขานไข หนึ่งหัวใจล้าแรงและแหว่งวิ่น จมความเจ็บปวดช้ำน้ำตาริน ฤๅจะสิ้นชีพดับพร้อมกับจันทร์ จันทร์เจ้าเอ๋ยเคยสว่างกระจ่างแจ้ง ทาบทอแสงอาบลานถักสานฝัน สองหัวใจได้แนบชิดสนิทกัน สุดท้ายวันรักสลายก็กรายเยือน เย็นยะเยียบเงียบสงบนั่งซบโลก น้ำตาโศกรินไหลใครจักเหมือน ห่มคลุมทุกข์รุกใจไม่รางเลือน แม้นดาวเดือนยังลับหายมิชายตา๚ะ๛ ...อย่าลืมชงชาเผื่อเด้อ..
16 กรกฎาคม 2553 08:58 น. - comment id 1145987
เหงา 3 เวอร์ชั่นเลยอ่ะ
16 กรกฎาคม 2553 10:57 น. - comment id 1146007
8 5555 ไว้คืนนี้ จะนอนสวมแว่นตา ฝันดูนะคะ เผื่อมองเห็นเลขสวยๆชัดๆค่ะ
16 กรกฎาคม 2553 12:27 น. - comment id 1146024
ความเหงาไม่เข้าใครออกใคร เช่นเดียวกับไข่ งวดนี้กินก่อน
ยำไข่ต้ม
16 กรกฎาคม 2553 12:34 น. - comment id 1146028
ความเหงาของฅนรอ ไม่เท่ากับกับที่ทิ้งให้รอหรอกครับท่าน เพราะหนึ่งนาทีของเขาไม่เท่ากัน จับใจครับน้ำตาไหลเลย
16 กรกฎาคม 2553 13:51 น. - comment id 1146073
ตอนนี้อยากถามค่ะ รักเราเท่ากันไหม แต่ไม่กล้าถามค่ะ กลัวเขาบอกว่าไม่เคยรัก อิอิ
16 กรกฎาคม 2553 13:56 น. - comment id 1146078
@...คุณก้าวที่กล้า..ครบสามภาค..เด๋วไว้รอภาคสี่สรุป...ขอบคุณมากครับที่แวะมา @...คุณแก้วประภัสสร...รายงานผลด้วยนะ..ลืมบอกไป...ต้องเห็นเป็นภาพสีด้วยนะ..ไม่ใช่เห็นเป็นภาพขาวดำ @...คุณหนูสน...ช่วงนี้ไข่แพงจัง..เด๋วต้องมีไข่ปลอมออกมาเหมือนคราวที่แล้วอีก... @...คุณสุริยันต์..เขาว่าคนเหงานะ...จริงๆแล้วเป็นคนร่าเริงนะ..แบบแกล้งเหงาแบบลองใจคนบางคนนะ... @...คุณเพียงพลิ้ว...กล้าๆหน่อย..แล้วจะรุ่ง..อิอิ..
16 กรกฎาคม 2553 18:30 น. - comment id 1146214
อืม..! รพีว่า เหงาไม่เท่ากันแน่ แต่ที่แน ๆ อ่านกลอนแล้ว..เหงา..มากขึ้นค่ะ ไม่ได้ทักทายกันแสนนาน..สบายดีนะคะ
16 กรกฎาคม 2553 19:07 น. - comment id 1146225
ข้าเวนไตยยิ่งหนาวเหงาตัวสั่น คิดถึงวันลำปางสร้างเนื้อหอม ฝนโปรยปรายใจคนึงถึงดอกพยอม เคยดมดอมถูกตัดหางร้างลา หากตัดหางมีปีกยากหลีกเร้น ดุจดั่งเช่นเรือรักเร่เสน่หา ครั้นหวนกลับกรุงเทพเสพย์สิ่งมา หางจุกผวาเหงาสั่นครั้นฝนโปรย.....ฮ่าๆๆๆๆๆ
แก้วประเสริฐ.
17 กรกฎาคม 2553 15:44 น. - comment id 1146448
ไม่รู้เท่ากันหรือเปล่า แต่เอามาวัดกันหน่อยดีมะ เผื่อจะเท่ากันพอดี
18 กรกฎาคม 2553 10:05 น. - comment id 1146603
@...คุณใบตอง...สบายดีครับ..ไม่เจอกันซะนาน..รักษาสุขภาพนะครับ @...ลุงแก้วฯ...ลำปางหนาวมาก...เชียงใหม่ฝนตกอะ... @...ยาแก้ปวด..เหงาตัวเท่าบ้าน....วันนี้กินไข่หรือยัง....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
