จากไปนาน มาแล้ว ไม่หนีหาย ไม่สลาย นอนซม ตรมพิษไข้ หมอฉีดยา สามเข็ม สบายไป ที่ตกใจ หมอใหม่ ให้เจ็บฟรี ด้วยเข็มแรก แปลกใหม ไม่เข้าเส้น เข็มสองเซ็ง ฟลาดอีก เจ็บปวดจี้ เข็มที่สาม หากผิด เป็นเห็นดี ถูกแทงฟรี สองเข็ม เป็นโชคชัย ส่งความสุข ให้เพื่อน เหมือนครั้งก่อน สโมสร ไร้ทุกข์ สุขสดใส คิดสิ่งใด เป็นธรรม จงสมใจ คิดการใด สมจินต์ ด้วยยินดี ใครเจ็บป่วย ผลบุย ช่วยรักษา เหล่าเทวา ปกป้อง ไม่หมองศรี ทุกวันคืน รื่นรมณ์ สุขเปรมปรี บทกลอนนี้ มอบให้ ได้ทุกคน ......ลุงแทน......
ลุงแทน.. 12 ก.ค. 2553 20:48 น. - ID 135817 
1094
6
0
12 กรกฎาคม 2553 21:13 น. - comment id 1145211
มาพอดีเลยครับ เพราะแถวนี้มีคนคิดถึงคุณแน่ะ ลองเข้าไปอ่านในกระทู้ ของคุณ จ้อย..ยย ที่ชื่อว่า ถูกลอกบทความค่ะ หน่อยครับ
12 กรกฎาคม 2553 21:19 น. - comment id 1145212
12 กรกฎาคม 2553 21:49 น. - comment id 1145224
หายไปนานเลยนะลุง รู้รึเปล่าว่ามีคนคิดถึง อิอิ
12 กรกฎาคม 2553 22:35 น. - comment id 1145244
ลุงแทนคะมีกระทู้พาดพิงถึงค่ะ รบกวนลุงแทนช่วยไปดูหน่อยนะคะ http://thaipoem.com/forever/ipage/board6834.htmlเรื่องจะได้ไม่บานปลายค่ะท่าน ความเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้ก็แก้ได้เนาะ
13 กรกฎาคม 2553 08:42 น. - comment id 1145280
ลุงแทนมาแล้ว หุหุ.. รบกวนลุงแทนในฐานะคู่กรณี.งไปเคลียร์หน่อยนะครับ..ในกระทู้ ด้วยตอนนี้ มันจะกลายเป็น กองเชียร์มาถล่มกันเอง..
13 กรกฎาคม 2553 09:59 น. - comment id 1145290
ฮา .. ลุงแทน สงสัยจะเลี้ยงกุมารทองไว้
13 กรกฎาคม 2553 11:22 น. - comment id 1145331
miss you too.
13 กรกฎาคม 2553 14:31 น. - comment id 1145373
กราบนมัสการขอรับ...ท่านลุงแทน ห่างหายไปนานพอสมควรนะขอรับ.... สุขภาพ...ร่างกาย...ก็คงเป็นไปตามอัตภาพ...... แต่ก็ต้องดูแลรักษา...ไว้ให้ดี...เท่าที่จะสามารถ...นะขอรับ... เพราะ..ยังไงๆ... กาย ก็เป็นพาหนะของจิตเรา...อยู่ดี.... พุทธองค์....เกือบทรงละสังขาร....ก็เนื่องจาก... การบำเพ็ญทุกข์ฯ...แต่ที่สุด...ก็ทรงค้นพบ... หลักสัจจะแห่ง...ชีวิต.... ทิ้งไป...ละไป...ทรมานไป....ก็ใช่จะพบสุข เป็นทุกข์ซะเปล่าๆ.... สู้ให้จิต....บังคับ กาย...ไปในครรลองที่ควรของมัน แล้วก็ดูแล...มัน...ไม่ให้ไปชน...ไปกระทบ...อะไร เป็นดีที่สุด.... พุทธองค์ทรงมีงานเขียนเยอะนะขอรับ.... ผมเห็นหลายคนเลย....ที่นำงานเขียนพระองค์มา.... ใช้...ทั้งได้ตัง ไม่ได้ตัง...... พุทธองค์....ทรงใจดี...นะขอรับ.... ใช้ใจ...ให้ใจ... เพราะสิ่งที่พุทธองค์ทรงเขียน...มันก็มีอยู่ในโลก... เป็น ธรรม อยู่ก่อนหน้า...ที่พระองค์จะทรง ทำความเข้าใจ...และทรงเขียนไว้...นะขอรับ... สมัยนี้....เพราะผลกำไร....แท้ๆ...นะขอรับ.... จากจริยะ...ถูกจารกำหนด เป็นบทเป็นกรณ์ แค่ชี้สิทธิ์...ปักป้าย... ก็...ปักกันเต็มไปหมด.... บางทีนะขอรับ....งัดอักษรมาตีความ.... ตามคนที่คิดให้มีการปักป้ายคนแรก เป็นเล่มๆเลยนะขอรับ.... ถ้าไปอยู่เกาะ...ร้าง...ใครเห็นสิ่งไหนก่อน.... จะห้ามคนที่มาเห็นที่หลัง....มายุ่งได้ไหมล่ะขอรับ... จริงๆ...มันก็แค่...ใช้ใจพิจารณา...ก็เท่านั้น...แหละขอรับ... ถ้าคนเจอก่อน...ใจดี....เห็นปุ๊บ... ก็คงตะโกนบอก...คนต่อๆไป... ถ้าคนเห็นที่หลัง....แอบขโมย...ไปกินไปใช้... คนเดียว....บทลงโทษ....บนเกาะร้าง...คงรุนแรง มากนะขอรับ... แต่ถ้า...ช่วยกันสืบสาน...เล่าขาน...บอกต่อ... รึอะไรก็แล้วแต่...ที่นำไปสู่การได้ประโยชน์จากสิ่งที่พบ... โลก...คงไม่วุ่นวายอย่างที่เป็นนี่หรอก...ขอรับ... ที่สำคัญที่สุด....คือจิตใจนะขอรับ... บางครั้ง...บางหน... บางคน....ก็ดันเข้ามาขย่มใจเราได้.... นิ่งได้เช่นไร...ก็ให้นิ่งไปเช่นนั้น...นะขอรับ... จริงๆ...ลุงท่าน...คงคุ้นชินกับการ... นำงานเขียน.... ที่เป็นประโยชน์....มาใช้ประโยชน์...โดยไม่ได้ประโยชน์ เป็นรูปธรรม...แต่ได้ประโยชน์...เป็น...นามธรรม... ที่เรียก สุข มากเกินไป.......... บ่อยเกินไป...กระมั่งขอรับ... ว่าแล้ว...ก็กราบลา....ล่ะขอรับ...ลุงแทนท่าน... คิดถึง...ทั้งในสองสถานภาพ...นะขอรับ...
13 กรกฎาคม 2553 16:18 น. - comment id 1145404
สวัสดีครับ ยินดีที่ได้พบกันอีกนะครับ
13 กรกฎาคม 2553 17:18 น. - comment id 1145417
ท่านกีรติบ่นซะยืดยาวเลย เอาน้ำแก้กระหายหน่อยเป็นไร อิอิ
13 กรกฎาคม 2553 18:12 น. - comment id 1145429
^ ^ ^ บ่นๆๆๆ อิอิ ถูกก้อ ขอรับ ท่านหญิง...น่าน ..... ว่าแระต้องเห็นด้วย...อิอิ (นิ่งถือว่าใช่)
แนวร่วมอาราย...สวยเริด เชิดหยิ่ง...อ่ะจ๊าก....
อุ๊ย....ลืมตัว ขอรับ...ลุงท่าน อิอิ...
13 กรกฎาคม 2553 18:38 น. - comment id 1145434
แวะมานมัสการพระคุณเจ้า คงจะเป็นด้วย มีของดีมากๆเลยถูกชำแหละกระมังครับ อิอิ คิดถึงรำลึกถึงเสมอครับท่าน รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
13 กรกฎาคม 2553 20:54 น. - comment id 1145470
ขออนุญาติลุงแทนนะคะ 11 ท่านกีร์ กินยาซะแล้วก็นอน อิอิ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน อิอิ
18 กรกฎาคม 2553 18:02 น. - comment id 1146687
สมัยนี้....เพราะผลกำไร....แท้ๆ...นะขอรับ.... จากจริยะ...ถูกจารกำหนด เป็นบทเป็นกรณ์ แค่ชี้สิทธิ์...ปักป้าย... ก็...ปักกันเต็มไปหมด.... บาง ทีนะขอรับ....งัดอักษรมาตีความ.... ตามคนที่คิดให้มีการปักป้ายคนแรก เป็น เล่มๆเลยนะขอรับ.... ถ้าไปอยู่เกาะ...ร้าง...ใครเห็นสิ่งไหนก่อน.... จะ ห้ามคนที่มาเห็นที่หลัง....มายุ่งได้ไหมล่ะขอรับ... จริงๆ...มันก็แค่... ใช้ใจพิจารณา...ก็เท่านั้น...แหละขอรับ... ถ้าคนเจอก่อน...ใจดี....เห็น ปุ๊บ... ก็คงตะโกนบอก...คนต่อๆไป... ถ้าคนเห็นที่หลัง....แอบขโมย ...ไปกินไปใช้... คนเดียว....บทลงโทษ....บนเกาะร้าง...คงรุนแรง มากนะ ขอรับ... แต่ถ้า...ช่วยกันสืบสาน...เล่าขาน...บอกต่อ... รึอะไรก็แล้ว แต่...ที่นำไปสู่การได้ประโยชน์จากสิ่งที่พบ... โลก...คงไม่วุ่นวายอย่าง ที่เป็นนี่หรอก...ขอรับ... ********************************** เป็นตรรกะที่ "จับแพะชนแกะ" มากเหลือเกิน แถมเหมาทั้งหมดไปเองว่าเพราะผลกำไร คุณใช้อะไรตัดสินผู้อื่น ว่าเขาเรียกสิทธิ์เพราะหวังผลกำไร ? คุณคิดว่าเขาเขียนหนังสือกันเพียงเพราะผลประโยชน์เท่านั้นหรือ ? แล้วเอาอะไรไปเปรียบทียบกับเกาะ ? เกาะเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นโดยธรรมชาติ ใครไปอ้างสิทธิ์โดยสมบูรณ์ไม่ได้อยู่แล้ว แต่การกลั่นกรองความรู้ ความคิด ความรู้สึก ออกมาเป็นตัวอักษร เป็นการกระทำเฉพาะตัวบุคคลคนหนึ่ง ผู้กระทำคือผู้สร้างย่อมมีสิทธิ์โดยชอบธรรมอยู่แล้ว โลกวุ่นวายเพราะผู้คนไม่เคารพสิทธิ์กันและกัน ไม่ใช่เพราะใครเรียกร้องสิทธิ์ของตน จะใช้ตรรกะชี้นำหรือสอนใคร ก็ใช้ให้ถูกต้องหน่อยเถิด เดี๋ยวจะกลายเป็นสอนผู้อื่นด้วยมิจฉาทิฐิเสียเปล่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
