บางทีคนที่คนอื่นอาจมองว่าไม่ดีนั้น เค้าอาจจะเป็นคนดีสำหรับเราก็ได้ ดูได้จาก... วันที่เราไม่เหลืออะไรในชีวิต แม้นกระทั่งคนเคียงข้าง เค้าก็มาอยู่เคียงข้างเรา เค้าให้กำลังใจเราในขณะที่เราร้องไห้อ่อนแอ เค้าให้กำลลังใจเรา ในขณะที่เค้าเองก็มีความทุกข์เหมือนกัน เราทำไม่ได้ ที่จะแยกความมีน้ำใจของเค้า จิตใจเค้าประเสริฐ ทั้งๆที่เค้ารู้ดีว่าเรา เป็นไง เค้าก็เตือนเราอยู่เสมอ บ่อยครั้งที่เรา ถามตัวเองว่า.... เราจะคบเค้าไปตลอดชีวิตมั้ย ถามตัวเราเองว่านานแล้วนะที่เราคบเค้ามา... เราไม่ก้าวก่ายเค้าไม่ว่าเค้าจะทำอะไร... นอกจากเค้าจะถามเราว่า...ยังไงดี บ่อยครั้งที่เค้าเข้าใจผิดเรา แต่เราก้แสดงให้เค้าเห็นว่าเราไม่เคยมีใครอื่นไปนอกจากเห็นเค้าเป็นเพื่อนสนิทคนเดียว... เค้าฟังเรา...ในขณะที่เรามีความทุกข์ แต่ที่สำคัญ เราร้องไห้ตามเค้า เมื่อเค้าร้องไห้เวลาที่เค้าเสียใจมาก........ เราไม่ให้เค้ารู้.... เราเห็นใจเค้ายามที่เค้าเคยได้รับบาดเจ็บสาหัส เรายกให้เค้าคนเดียว ถามว่า ผิดรึป่าว หากเราเห็นใจคนคนนึงซึ่งเรา...คุยกับเค้าแล้วเราสบายใจ หากไม่ได้เค้า ในช่วงเวลานั้น... เราอาจจะเป็นบ้าก็ได้.... เค้าให้เรามีความกล้าหาญ.... แต่บ่อยครั้งที่เรา ....ต้องต่อสู่ด้วยตัวเองและนึกถึงเค้าว่าอย่างน้อย ก็มีเค้าอยู่ในใจ......... คนคนนั้นจะอยู่ในใจเราไปจนเรา หมด ลมหายใจ.................
1 กรกฎาคม 2553 21:35 น. - comment id 1142396
4 กรกฎาคม 2553 21:34 น. - comment id 1143335
ฉันเดินผ่านบ้านนี้อย่างเหงาเหงา เหมือนใจเฉาล่องลอยตามวิถี ไม่มีใครสนใจไม่ใยดี ไม่มีที่จะผ่านตามหัวใจ คนแปลกหน้าค่าตาคงกลัวฉัน คนช่างฝันรำพึงเป็นคนใหม่ เดินเข้าน้อยนักรู้จักใคร มีสุขไหมบางครั้งก็เศร้าซึม คนแก่แล้วต้องการเพื่อนเท่านั้น ไม่สำคัญความรักใจเข้มขรึม ผ่านบ้านนี้เห็นคนอยู่กันตรึม ยินเสียงพึมพำว่าสวัสดี มาขอแจมบางครั้งกลัวแปลกหน้า เลยไม่กล้าเขียนกลอนไม่เพราะนี่ แต่งตามใจไม่รู้ดีไหมดี อยากบอกทีบ้านนี้น่าอยู่จัง ขอมาแจมด้วยครับ
4 กรกฎาคม 2553 21:42 น. - comment id 1143338
พิมพ์ตกครับ เดินเข้ามาน้อยนักรู้จักใคร