เลือดล้างสังคมทราม

หนึ่งหยดเลือดรวมเลือดนับล้านล้าน
มิอาจต้านสามานย์จากเมืองผี
เข้ากระชากลากกระทืบลืมปราณี
คล้ายธุลีที่ย่างย่ำโดยชำนาญ
หนึ่งแขนขารวมปนยิ่งข้นเลือด
ปีศาจเดือดเลือดเข้มเต็มสังหาร
ไร้ซึ่งมิตรเพียงศัตรูประจัญบาน
เห็นเลือดฉานปานหนึ่งน้ำผึ้งงาม
หนึ่งเรือนกายรวมเข้าเป็นเถ้าถ่าน
ท่วมบาดาลถึงดินฟ้าไม่เอ่ยถาม
เท้าย่ำพ้นหนทางวางใจทราม
ดำเนินตามสัญชาติปีศาจญาณ

หนึ่งชีวิตและเพื่อนพ้องนองด้วยเลือด
พื้นดินเดือดข้นขื่นผืนดินฉาน
ก็มิอาจล้างสูญปีศาจมาร
ด้วยรากเหง้ายาวนานเกินกาลคลาย
ให้เลือดท่วมจมหายปฐพี
ให้ร่างผีล่วงลับจมดับหาย
ให้เสียงเพรียกกระซิบแผ่วมลาย
สังคมพรายก็มิพร่างอย่างต้องการ
จำนนเถิดสหายทั้งหลายล้น
เก็บเลือดข้นไว้ใจให้ฉายฉาน
รอตะวันสีทองดอกไม้บาน
เราจะต้านซาตานอีกสักครา...
กฤตศิลป์ ชินบุตร