สัตว์โลก
มารแมงมุม
เมื่อสัตว์โลกหลงผิดคิดว่าถูก
และพันผูกความคลั่งสั่งสะสม
เมื่อความดีถูกบิดเบือนเลื่อนลอยลม
ความโสมมจึงครองโลกวิโยคใจ
ธรรมชาติวิบัติซัดซ้ำโถม
โลกถูกโหมทุกข์มากยากแก้ไข
อันธาตุสี่ ดิน น้ำ ลม และ ไฟ
หากเป็นไปก็ย่อยยับพับแผ่นดิน
แต่สัตว์โลกนามมนุษย์หยุดไม่ได้
ย่ำก้าวไปบนนิยามความสูญสิ้น
ย้ำตัวตนตัวกูอยู่อาจิณ
ไม่ได้ยินเสียงเตือนภัยใกล้เข้ามา
ทั้งรูป-นามจะสิ้นเสียงเพียงสิ้นสั่ง
ความบ้าคลั่งซดดื่มปลื้มทั่วหน้า
ต่างพากันหลงผิดอวิชชา
ทางที่กล้าก้าวไปไร้ชอบธรรม
วันนี้อาจจะถูก...ปลูกต้นกล้า
แต่วันหน้าต้นที่ปลูกถูกเหยียบย่ำ
กล้ากลายพันธ์แค่กาฝากยากจดจำ
จะต้องร่ำรำพันวันโลกวาย
ถึงวันนั้นยืนปลายท้ายขอบโลก
วิปโยคโศกเศร้าเผ่าพันธุ์หาย
ความสำนึกมาช้าน่าเสียดาย
โลกสลายมนุษย์มอดวอดวายพันธุ์