สะท้านอารมณ์ ลุ่มลึกรักฝากไว้ในอารมณ์ สะท้อนขมขื่นยังฝังลงห้วง บ่วงสวาทหลงเหลือเอื้อใยยวง ดุจเป็นบ่วงซ่อนลงตรงหวามใจ ฟ้าเคยกล่าวฝากคำร่ำเรียกร้อง กอดประคองเลือนลับกลับสูญหาย กลิ่นกระแจะหอมหวนล้วนละลาย เคยหวานไฉนลบล้างกลบกลางดิน ไม่เจียมตัวจึงเป็นดั่งเช่นนี้ สิ่งที่มีฝากไว้ให้หวนถวิล โลมรำลึกยังจำพร่ำดวงจินต์ มาสูญสิ้นผ่านไปคล้ายสายลม ยามมีรักสักครั้งหลงฝากฟ้า ผืนพสุธากลบหน้าหาเหมาะสม เป็นเพียงกาใฝ่หงส์หลงคารม ต้องระทมหม่นหมองครองฤดี จะเหลียวซ้ายแลขวาคนด่าข่ม แสนระบมช้ำใจให้หมองศรี เหม่อท้องฟ้าหรือข้ามีราคี สิ่งปรมปรีดิ์อ้างว้างกลางหทัย ความแปรเปลี่ยนเวียนวนปนลิขิต พลิกผันปลิดฝากไว้ในสิ่งไสว ยามมีเงินมากทองสนองวิไล สิ่งทั้งหลายไร้สติมิไตร่ตรอง จึงเหลือเพียงรสชาติที่ขาดสล้าง ความอ้างอ้างเข้าแทนแผ่นดินสนอง ต้องเร่ร่อนดุจสกุณาขาดเรืองรอง มิอาจผยองโผผินโบยบินไกล ตำนานรักของเก่าเฝ้ามาฝาก หลงลมปากผ่านไปจึงไร้ไสว บ่วงยิ่งรัดมัดตรึงสิ่งผ่านไป เหลือเพียงใจฝากไว้ให้ใคร่ครวญ. * แก้วประเสริฐ. *
1 มิถุนายน 2553 12:17 น. - comment id 1131119
คำหวานสะท้านใจนะคะคุณลุง
1 มิถุนายน 2553 13:21 น. - comment id 1131153
อันหญิงงามเปรียบด้วย .......มาลี บานเบ่งหอมยวนฤดี..........เ.คลิบเคลิ้ม คลอเคลียไม่ห่างหนี........แต่แม่ จริงนา ลอยล่องดูหยาดเยิ้ม.......เสน่ห์น้องตรึงกมลฯ สวัสดีค่ะคุณครูแก้วฯ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ศิษย์เป็นห่วงค่ะ
1 มิถุนายน 2553 13:27 น. - comment id 1131155
ต่ออีกบทค่ะครู อารมณ์กลอนกำลังมา คริ หอมเอยหอมกลิ่นเนื้อ........จอมใจ หอมบ่เห็นมีใคร............ เท่านี้ หอมแนบอุ่นอกใด........เทียมเทียบ จริงนอ หอมจากเลือดเนื้อชี้.......ถ่องแท้มารดาฯ
1 มิถุนายน 2553 13:31 น. - comment id 1131156
บางอารมณ์ขื่นสะอื้นไห้ ร้าวฤทัยคร่ำครวญหวนถวิล รักครั้งก่อนรอนรานผลาญดวงจินต์ น้ำตารินนองหน้าแสนอาลัย อารมณ์ไม่เคยจะหยุดนิ่งเลยค่ะ ชอบคิดแต่เรื่องที่ทำให้เราเจ็บปวดเสมอ
1 มิถุนายน 2553 14:23 น. - comment id 1131196
๐ ตำนานก่อนผ่านกาลสะท้านกราว บอกบทหลากเรื่องราวอันร้าวฉาน รอยสะอื้นอกขมจ่อมจมมาน ไร้คำขานใครเพรียกมิเรียกรอ ๐ ตำนานเก่าเผากรอบจอนยอบแยบ ซ่านแลแสบคล้ายบั่นมีดหั่นศอ แผลรอยลึกเป็นร่องเกรียมคล้ายตอ ยากจะต่อติดสมานผสานปม ๐ ตำเนินนี้สิเวียนไม่เปลี่ยนวง ดั่งประสงค์พระเจ้าพึงประสงค์ รักสลายกี่ครั้งกี่รับคม- ดาบกดจมใจแตกให้แหลกราน ๐ ตำนานเจ็บจำหลักสลักแล้ว คำสาบส่งมิแคล้วเกินกล่าวขาน คงก้มหน้าหลบเนตรแล้วดวงมาลย์ จำต้องคลานยอบคู้อยู่เดียวดาย สวัสดีครับครูแก้ว ..ลองมาแนวเศร้าๆ ดูครับ รักษาสุขภาพด้วยครับครู
1 มิถุนายน 2553 14:54 น. - comment id 1131205
ความรู้สึกสะท้าน มันจะมาแค่ประเดี๋ยวประด๋าวนะคะ เดี๋ยวก็หายเนาะ
1 มิถุนายน 2553 15:39 น. - comment id 1131220
หวานขม อารมณ์ร้าว เมื่อถึงคราวรักแปร สุดแก้ไข
1 มิถุนายน 2553 20:13 น. - comment id 1131257
สวัสดีค่ะ ตั้งใจมาอ่านตำนานรักสท้านอารมณ์ คุณแก้วประเสริฐสบายดีนะคะ ดูแลสุขภาพด้วย คิดถึงค่ะ
1 มิถุนายน 2553 20:24 น. - comment id 1131266
พิม แล้วส่ง มักจะพิมตก หรือไม่ก็ผิดไปเลย แฮ่ๆๆ ขอมาแก้ไขคำที่พิมผิดครับครู ๐ ตำนานก่อนผ่อนกาลสะท้านกราว บอกบทหลากเรื่องราวอันร้าวฉาน รอยสะอื้นอกขมจ่อมจมมาน ไร้คำขานใครเพรียกมิเรียกรอ ๐ ตำนานเก่าเผากรอบจนยอบแยบ ซ่านแลแสบคล้ายบั่นมีดหั่นศอ แผลรอยลึกเกรียมไหม้ดำคล้ายตอ ยากจะต่อติดสมานผสานปม ๐ ตำนานนี้สิเวียนไม่เปลี่ยนวง ดั่งประสงค์พระเจ้าพึงประสม รักสลายกี่ครั้งกี่รับคม- ดาบกดจมใจแตกให้แหลกราน ๐ ตำนานเจ็บจำหลักสลักแล้ว คำสาบส่งมิแคล้วเกินแว่วขาน คงก้มหน้าหลบเนตรเลี่ยงดวงมาลย์ จำต้องคลานยอบคู้อยู่เดียวดาย ๐ ตำนานบอกเรียงบทกำหนดเส้น ดำเนินเข็นขืนสู่ประตูหมาย ลำนำนี้ชี้ทางมิวางวาย คำถ้อยคล้ายสารธารหลั่งหลั่นโลมฯ
1 มิถุนายน 2553 20:26 น. - comment id 1131268
หวัดดีครับครู รักเสมอ
1 มิถุนายน 2553 20:58 น. - comment id 1131284
..ส่งใจนั้นมาหา ทุกเวลามิหวั่นไหว สายธารแห่งแรงใจ ส่งมอบไว้..ให้แด่เธอ.....ฯ มาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ..แฝดเพื่อน..ดูแลสุขภาพนะคะ..เป็นห่วงค่ะ...
1 มิถุนายน 2553 21:17 น. - comment id 1131296
แวะมาเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ.....
1 มิถุนายน 2553 23:01 น. - comment id 1131318
แวะมาอ่านกลอนงาม ๆ ครับ
2 มิถุนายน 2553 01:13 น. - comment id 1131330
สวัสดีคะ คุณแก้วประเสริฐ เพราะคะ...ไพเราะมาก Gemini58...ขอเก็บนะคะ
2 มิถุนายน 2553 12:43 น. - comment id 1131410
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ.... หวานไหว สท้านอารมณ์ ยากข่มไว้... สบายดีนะค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ เชียวนี้เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวฝนตก...ระลึกถึงเสมอค่ะ
2 มิถุนายน 2553 13:33 น. - comment id 1131427
สท้านอารมณ์จริงๆครับ
2 มิถุนายน 2553 15:03 น. - comment id 1131471
คุณ เพียงพลิ้ว อันที่จริงลุงไม่รู้จะเขียนอะไรแล้ว เหงาๆ ไม่สบายด้วยก็เลยเขียนเล่นๆอย่างงั้นแหละจ้า รักหลานเราเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:06 น. - comment id 1131473
คุณ แก้วประภัสสร สวัสดีจ้าศิษย์รักผู้สืบสาน เก่งๆๆๆเขียน โคลงได้เก่งจ้า รักษาไว้ให้ได้นะ ครูเองกำลังแย่ๆ น้ำมูกไหลทานยาเพิ่มก็แย่ อากาศร้อนๆเดี๋ยวฝน ตกโอ้ยๆๆอะไรจะปานนั้น รักศิษย์เราเสมอ แก้วประสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:12 น. - comment id 1131475
คุณ แก้วประภัสสร เขียนได้ดีจ้า แต่บทแรกนั้นไม่ควรใช้คำ ว่า แต่แม่ ควรใช้คำว่า แด่แม่ จะงามกว่านะ คำว่าแต่แม่นั้นความหมายไม่เนียนนะไม่เจาะจง คำว่าแต่เป็นกิริยาวิเศษขยายคำแม่ คำว่าแต่แม่ นั้นหมายถึงต้องมีบทต่อไปว่าแม่จะเป็นอย่างไร เป็นต้น คำว่าแด่แม่นั้นเจาะจงว่าขยายความ ตอนแรกว่า จะไม่ยอมห่างหนี จ๊ะ เขียนต้อง ประกอบด้วยความหมายของอักษรไว้ด้วยนะ ทั้งสองบทดีแล้วล่ะ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:18 น. - comment id 1131478
คุณ เฌอมาลย์ เจ้าหญิงอารมณ์คนเราย่อมแปรผันไปไม่ แน่นอนเสมอๆ แต่มีอารมณ์หนึ่งที่เป็นบ่วงรัดมัด ไว้ทำให้ต้องจดจำมิลืมเลือนนะจ๊ะ "อารมณ์คนนี้แปลกยากแยกคิด บ้างก็ปลิดทิ้งขว้างจนร้างหาย อารมณ์หนึ่งผูกมัดมิละลาย จนกลับกลายเป็นบ่วงห่วงคล้องคอ." อิอิ รักเจ้าหญิงเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:28 น. - comment id 1131485
คุณ กิ่งโศก ศิษย์รัก ครูอ่านแล้วการเขียนกลอนนั้น อย่าเล่นคำจนเกินไปนักไม่ใช่ไม่ดีแต่ต้องหาคำ มาสมาสให้เหมาะเจาะกัน กลอนที่เขียนนี้มีบทหนึ่ง คำท้ายรับผิดไปนะ ถึงแม้จะคนละอย่างกันแต่ ทำนองเสียงต้องคล้ายๆกันจึงจะไม่ผิด รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:30 น. - comment id 1131489
คุณ คนลานเทวา ผมเขียนระหว่างเหงาๆด้วยไม่สบายอากาศ เปลี่ยนเป็นทุกๆทีครับ เห็นว่างมานานก็เขียน เล่นๆเพื่อส่งเท่านั้นเองแก้เหงาครับ ขอบคุณ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:34 น. - comment id 1131497
คุณ โคลอน ต้องขอโทษตาผมลายข้ามไปหน่อยนะครับ คงไม่ว่าอะไรนะครับ ผมเขียนไปเรื่อยๆแก้เหงาๆ ระหว่างไม่สบายอยู่ครับ เว้นว่างไว้หาเรื่องเขียน เท่านั้นเอง ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะคิดก็คือทำอย่างไรให้หายจากโรคเสียทีจ้า รักษาสุขภาพด้วยนะครับอากาศร้อนๆมากๆ เดี๋ยว ฝนตก โอ้ยๆๆจะบ้าตาย เราหรือยิ่งแพ้อากาศด้วย ไปกันใหญ่เลยจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:37 น. - comment id 1131502
คุณ ม่านแก้ว ขอบคุณที่จริงผมเขียนเล่นๆเท่านั้นหาจริงจัง อะไรไม่แก้เหงา ตอนนี้กำลังแย่ต่อดินฟ้าอากาศ อยู่ครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:40 น. - comment id 1131504
คุณ กิ่งโศก ศิษย์เอ๋ย ผิดย่อมเป็นครูเราเสมอ มันเกิด จากความเชื่อมั่นตัวเราเองมากไป ครูก็เคยเป็น บ่อยๆยิ่งแก่มากยิ่งไปกันใหญ่ บางครั้งไม่ผิด ฉันทลักษณ์แต่ผิดความหมายไป ไม่ต้องคิดมาก มาแก้ไขแล้วถือว่าดี ผิดให้รู้ว่าผิด ถูกให้รู้ว่าถูก ถึงจะนับได้ว่าเป็นผู้รู้จ้า ที่เขียนมาดีแล้วล่ะ พยายามตั้งใจไว้ คิดว่าตัวเรายังต้อยต่ำต่อเรื่องนี้ มาก เหนือฟ้า ย่อมมีฟ้าที่เหนือกว่า จำไว้ รักศิษย์เรามากเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:44 น. - comment id 1131508
คุณ ป๋อง สหายปุถุชน เช่นเดียวกันครับ เรามิใช่เก่งคนเดียว ย่อมมีคนเก่งอีกมากมายนักนับไม่ถ้วน จงถ่อมตน เอง อย่าเหย่อหยิ่งทิฐิ ก็จะทำให้เราเดินไปเส้น ทางสายนี้ได้สะดวกครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:48 น. - comment id 1131510
คุณ ราชิกา ดีใจที่แฝดเพื่อนเข้ามาเยี่ยม ส่งใจให้แฝดเพื่อน ดุจย้ำเตือนสิเหน่หา พี่น้องคลานตามมา เป็นวาสนาหาใดเทียม. รักแฝดเพื่อนเสมอๆจ้าไม่เคยลืมเลือน แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:50 น. - comment id 1131514
คุณ white roses ขอบคุณมากครับที่แวะมาให้กำลังใจเสมอยิ่ง ยามเจ็บป่วยขณะนี้ด้วย ขอบคุณจริงๆครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:56 น. - comment id 1131520
คุณ Gimini58 สวัสดีครับ ตามสบายครับผมเองเป็นคนที่ ไม่หวงหรอก กลับรู้สึกเป็นเกียรติยิ่งที่มีคนเก็บ ไว้ครับ ขอบคุณ โอกาสหน้าคงได้พบกันอีกนะครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:53 น. - comment id 1131521
คุณ สุริยันต์ จันทราทิตย์ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนเสมอๆครับ ผม เองเขียนไปแก้เหงายามป่วยเท่านั้นเองครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 15:59 น. - comment id 1131526
คุณ แมงกุ๊ดจี่ สวัสดีครับคุณมะกรูดคนสวย ผมเองสุขภาพ ไม่ดีนักด้วยอากาศแบบนี้เล่นเอาผมแย่เชียวครับ ผมเองก็รักและรำลึกคิดถึงคุณอยู่เสมอๆครับไม่เคย คิดจะลืมเลือนเลยครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 16:01 น. - comment id 1131530
คุณ อินสวน ขอบคุณครับ ผมก็ไปเรื่อยๆแหละครับ เขียนแก้เหงายามไม่สบายครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 17:17 น. - comment id 1131661
แวะมาอ่านงานงามครับ ^ ^
2 มิถุนายน 2553 21:54 น. - comment id 1131755
สวัสดีค่ะครู..... กลอนเศร้าๆๆนะคะครู เพราะมากค่ะ....พักผ่อนเยอะๆๆๆนะคะครู
2 มิถุนายน 2553 22:27 น. - comment id 1131762
คุณ ธันวันตรี ขอบคุณผมก็ไม่รู้จะเขียนอะไรเหงาๆ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝนตก เล่นเอาโรคเก่ากำเริบขึ้น อีกครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมเสมอๆครับ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 22:30 น. - comment id 1131763
คุณ ผู้หญิงมือสอง ผมไม่ได้คิดถึงใคร คิดถึงตัวเองครับกำลัง แย่โรคแพ้อากาศเก่ากำเริบ เดี๋ยวร้อนตับแทบ แตก เดี๋ยวฝนตกลงมาไม่มีปี่มีขลุ่ยแล้วตกไม่มาก เพิ่มความร้อนให้อีกครับ ไปไหนไม่ได้เลยอยู่บ้าน และไม่ได้เขียนเรื่องก็เลยโมเมไปเรื่อยเปื่อยๆ แหละครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2553 22:34 น. - comment id 1131765
คุณ แกงฯ ศิษย์เอ๋ยไม่เศร้าได้อย่างไรก็กำลังแย่โรคแพ้ อากาศกำเริบหนัก ทานยาเพิ่มขึ้นอีกสงสัยจะดื้อยา เสียแล้วกระมัง กลอนก็เลยเศร้าไป ปกติในชีวิต ครูเองผ่านเรื่องความเศร้ามาตั้งแต่หนุ่มจนบัดนี้ มาระยะหลังดีหน่อยแต่ก็เจอกับโรคแพ้อากาศมัน ไม่หายไปเลยล่ะ พยายามเข้าไว้นะฝึกไว้เสมอๆ จนเกิดความเชี่ยวชาญหากจะนึกเขียนก็เขียนได้ จึงนับได้ว่ามาถึงจุดมุ่งหมายแล้วล่ะ รักศิษย์ เราเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
3 มิถุนายน 2553 08:36 น. - comment id 1131852
3 มิถุนายน 2553 12:23 น. - comment id 1132068
คุณ อนงค์นาง ระยะนี้ผมไม่ค่อยสบายค่อนข้างมากหน่อย ด้วยอากาศไม่แน่นอน งานที่เขียนนี้ผมเขียนเล่นๆ เท่านั้นไม่ได้คิดอะไรมาก การฝึกฝนจนอยู่ตัวแล้ว ย่อมสามารถจะเขียนได้หลายหลากแนวทาง จำไว้ จงหมั่นอย่าท้อถอย อดทน พากเพียรเสมอๆจะทำ ให้เราเกิดอารมณ์จิตใจผสานเข้ากับตัวอักษร เมื่อทำได้เมื่อไหร่ ก็สามารถจะเขียนงานอะไร ก็ได้และไม่ต้องใช้เวลานาน มันจะหลั่งออกมา เองให้เราเลือกสรรค์อักษรนั้นๆเพียงแต่แค่ จับเข้าใส่ในทำนองดุจแต่งเพลงนั่นแหละกลอน ก็จะอ่อนไหวพลิ้ว ด้วยอักษรทุกๆตัวมีทำนอง อยู่ในตัวเองอยู่แล้ว สิ่งควรสังเกตุคือให้รู้จัก ทำนองของอักษรว่าแต่ละอักษรอยู่ในระดับใด อย่าลืมเสียล่ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.