อยากจะเก็บดอกรักมาเรียงร้อย เป็นมาลัยเส้นสร้อยไว้คอยถนอม บรรจงแนบตรงหัวใจไว้ดมดอม ให้ได้หอมได้หวานอยู่นานเนา ตราบทิวา-ราตรีที่ผันผ่าน เป็นตำนานความรักสลัก-เสลา อยู่ในห้วงดวงมานของสองเรา ที่เพียรเฝ้าผูกพันนิรันดร์ไป ก็กลัวว่าเจ้าจะช้ำลำนำนี้ จึงฤดีแค่เพียงฝันเพียงหวั่นไหว ปล่อยดอกรักเลือนตาด้วยอาลัย ฉันรักเธอคงได้แต่บอกรัก ดอกรักในแรกเช้า ....... ยังฝัน ลอยล่องในคืนวัน ......... ผ่านฟ้า หุนหันไล่จับพลัน ......... ลับล่วง จึงปล่อยดวงฤดีข้า ....... อยู่ข้างเคียงเสมอ
26 พฤษภาคม 2553 14:02 น. - comment id 1129688
สวัสดีคะ คุณก้าวที่...กล้า กลอนอะไร้กันหนักกันหนา ถึงได้หวาน...ปานจะหยดขนาดนี้
26 พฤษภาคม 2553 14:25 น. - comment id 1129691
แค่เพียงฝันเพียงหวั่นไหว .. สำนวนคุ้นๆนะ อิอิ
26 พฤษภาคม 2553 15:23 น. - comment id 1129694
ดอกรักเอยคู่ชื้น...... เชยชม หอมดุจเป็นยาดม...... สูดเข้า ใจพลันล่องลอยลม..... หายปวด เลยนา เหมือนดอกรักบานเช้า... ไม่เว้นว่างวัน
26 พฤษภาคม 2553 16:59 น. - comment id 1129715
เฮ้อ...อะไรจะเศร้าปานนี้..หวัดดีคับเพื่อนใหม่นะมอบตัวหัวใจมาเป็นเพื่อนนักกลอนด้วย
26 พฤษภาคม 2553 17:19 น. - comment id 1129731
เนาะ....เพียงแค่ฝันวันหวั่นไหว เท่านั้นเองเหมือนกัน อิอิ
26 พฤษภาคม 2553 17:38 น. - comment id 1129746
เพราะมากค่ะ หวานปนเศร้า แต่โดนใจนะคะ
26 พฤษภาคม 2553 18:25 น. - comment id 1129771
ร้อยรักเสร็จแล้ว อย่าลืมส่งให้เขาด้วยหล่ะ เก็บไว้คนเดียวเด่วเขาไม่รู้น๊า
26 พฤษภาคม 2553 19:03 น. - comment id 1129784
ก็ยังดีกว่าไม่ได้บอกนะ ครับ
26 พฤษภาคม 2553 20:39 น. - comment id 1129800
หากไม่บอกเเล้วใครจะไปรู้ ต้องพูดอยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวเเสน รู้เเล้วห่างหรือเห็นเราเป็นเเฟน พร้อมอ้าเเขนยอมรับกับความจริง +++++++
26 พฤษภาคม 2553 20:58 น. - comment id 1129812
ยังดีที่ได้บอกรักนะ บางคนแทบจะยังไม่ได้บอกด้วยซ้ำ หุหุ ๐ รสรักแรกแปลกลิ้น.....ปร่าหลอน ใจฤา จักอุ่นไหนอ้อมกร.......กอดนั้น อยากรู้อยากจะวอน.....เถิดว่า เพียงบอกเฉลยชั้น.....รักซ้อนหวานไฉน ฯ อิอิ...แจมด้วยจ้า
27 พฤษภาคม 2553 09:35 น. - comment id 1129883
ดอกรักสะพรั่งพราวสุกสกาว..หอมไกล สุขอย่าได้สร่าง
27 พฤษภาคม 2553 10:12 น. - comment id 1129896
บอกทุกวันนะคะ เผื่อใจอ่อน ลุ้นๆ คริๆ
27 พฤษภาคม 2553 10:46 น. - comment id 1129916
เพราะรัก...จึงบอก หรือเพราะรัก....จึงไม่บอก ก็คงต้องลองเสี่ยงดูค่ะ เอาใจช่วยค่ะ
27 พฤษภาคม 2553 10:59 น. - comment id 1129918
ดีจร้า....อาคุงก้าว.... เปรียบเป็นน้ำผึ้งแทนได้ป่ะ...อิอิ ประมาณว่า.... หอมน้ำผึ้ง จึงยอม ถนอมเก็บ........ ยอมทนเจ็บ ผึ้งต่อย ปล่อยพิษโหย........ เพียงหวั่นไหวในหวาน นานโอดโอย........ ผึ้งปรายโปรย เพียงฝัน ใจหวั่นรอ........ รอลิ้มน้ำ หวานลิ้น มิสิ้นซาก........ หลงจนยาก ลืมเชื้อ เบื่อพิษหนอ........ หวานแต่เจ็บ เก็บไว้ ใจมิพอ........ "อด" พาลท้อ หอมหวาน ร่านอารมณ์........ อย่างนี้เรยยยย.....อ่ะจร้า.....
27 พฤษภาคม 2553 15:56 น. - comment id 1130018
สวัสดีค่ะGemini58 ขอบคุณค่ะ น้องเฌอ เก๊าะ เก็บเอาแถวๆหน้าเอ็มตัวเองแหละ อิอิ คุณแก้วประภัสสร โคลงหวานนะคะ เนี่ย อิอิ ขอบคุณค่ะ คุณวิหก หลงลม มอบตัว หัวใจเลยเหรอคะ55- ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณโคลอน อ้าว! หัวอกเดียวกันเหรอคะ อิอิ คุณอนงค์นาง ขอบคุณค่ะ คุณครูกระดาษทราย เดี๋ยวส่งขนมหวานให้ทุกวันเลย อิอิ ขอบคุณค่ะ พี่ยาฯ ส่งเป็นระลอกๆอยู่แล้วค่ะ(คลื่นรบกวน) คริๆ คุณอรุโณทัย ขอบคุณค่ะ คุณตานูน กล้าๆกลัวๆอยู่ค่ะ อิอิ ขอบคุณค่ะ ปู่กิ่งฯ แล้วบางคนทำไมไม่บอกไปล่ะคะ แต่ถึงไม่บอก บางคนก็รู้แล้วล่ะค่ะ คริๆ เนาะ ป้า เนาะ 555 ว่าแต่ รักซ้อนอะไรอ่าปู่?? คุณคอนพูทน ขอบคุณค่ะ สุขสวัสดิ์พิพัฒน์ผลนะคะ น้องกานต์ ไม่ใช่น้ำเต้าปูปลานา อิอิ คุณนิระนา ขอบคุณค่ะ กีรติ น้ำผึ้งก็น้ำผึ้งจ้า แต่ระวังเบาหวานนา 555 อด พาลท้อนี่การนี้หรือเปล่าเอ่ย?? อิอิ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ
27 พฤษภาคม 2553 23:35 น. - comment id 1130097
ดอกรักในแรกเช้า ชื่นฝัน อวลอบท่ามคืนวัน เปลี่ยวร้าง อบอุ่นกรุ่นสัมพันธ์ ห่างห่าง แล้วปล่อยให้ล่องคว้าง ผ่านห้วงมหรรณพ แจมคับ
29 พฤษภาคม 2553 10:57 น. - comment id 1130325
จงภูมิใจที่ได้รักและรักเป็นแม้จะคือรักเร้นและไร้หวัง
29 พฤษภาคม 2553 11:37 น. - comment id 1130331
บอกไปเถอะครับ..บอกตราบเท่าที่หัวใจยังมีรัก ..และคนที่เรารักยังอยู่ฟัง..
31 พฤษภาคม 2553 12:13 น. - comment id 1130812
สวัสดีค่ะnig... ก็ นะ ขอบคุณค่ะ คุณสุริยันต์ จันทราทิตย์ จงภูมิใจเถิดที่เกิดเป็นไทย เนาะ ขอบคุณค่ะ คุณมวลภมร หรือบอกตราบที่เราได้อยู่บอก นิ ก็บอกจริงมั่ง บอกเล่นมั่ง แอบบอกมั่ง บอกตรงมั่ง บอกอ้อมๆก็มี ก็บอกเท่าที่จะบอกได้ คละเคล้ากันไปอ่ะค่ะ จนสงสัยว่าเราเป็นใครกันแน่ 55 ขอบคุณค่ะ คุณผู้หญิงมือสอง ก็กำลังทำใจกับความสวยหรูของประโยคนี้อยู่ค่ะ จริงๆ แล้ว ก่อนหน้านี้ไม่เคยเคลือบแคลงกับมันเลย(คล้อยไปตามนั้น) แต่ ณ วันนี้ มันกลับแปลกและเปลี่ยนไปน่ะค่ะ ก็ไม่รู้ทำไม ขอบคุณค่ะที่แวะมา ขอบคุณค่ะ