ถ้าวันนั้นมาถึงอาจซึ้งค่า เมื่อดอกไม้โรยราปลิดจากขั้ว ลงเรี่ยดินล้มลุกขมุกขมัว โดยหวาดกลัวเกรงช้ำย่ำเศษดิน ภาพเจดีย์สีดำออกคล้ำเขียว ตระหง่านเปลี่ยวทายท้ากับผาหิน ต้นหูกวางกระรอกแทะแกะเมล็ดกิน ค่อยร่วงดินเป็นดวงร่ำมาย่ำราย ใบไม้กรอบแห้งจึงแล้งร่วง อาจถามทวงยื้อยุดถึงจุดหมาย เมื่อกาลเวียนถึงวันที่ฉันตาย แหลกสลายย่อยใบเพื่อใดกัน เป็นใบไม้กรอบปรุวัตถุธาตุ เป็นอากาศล่องลอยเสี้ยวฝอยฝัน เป็นความงามธรรมดาอย่างสามัญ เป็นชีวิตแสนสั้นรออันตรธาน จะจดจำกันไหมถ้าใช้สิทธิ์ จะผูกมิตรกันไหมกับวัยหวาน จะสุขปลื้มดื่มด่ำเป็นตำนาน จะผลิบานทอไสวไหมใจนี้ ฉันลืมตาตื่นแค่ครึ่งฝัน ท่ามตะวันแดดฉายพรายรังสี แล้วหลับตามอดตรงผงธุลี ดินผืนนี้อบอุ่นและวุ่นวาย... ฉันลืมตาตื่นแค่ครึ่งฝัน ท่ามพระจันทร์เปล่งทอละออฉาย แล้วปิดตาซุกดินซบหินทราย เพื่อหนีความเลวร้ายเมื่อสายเกิน
ปาลิน 18 พ.ค. 2553 20:21 น. - ID 134798 
1259
0
0
18 พฤษภาคม 2553 21:03 น. - comment id 1128240
ใบไม้ต้องหลุดพรากจากกิ่งก้าน เมื่อวันวารผ่านไปน่าใจหาย เหมือนกับคนมิอาจห้ามต้านความตาย เกียรติกำจายหลงเหลือเมื่อทำดี เมื่อทุกอย่างอนิจจังเเม้สังขาร์ ควรหรือมาฆ่ากันบั่นศักดิ์ศรี? รู้มักน้อยปล่อยวางห่างราคี ใจจึงมีความสงบพบทางเดิน
19 พฤษภาคม 2553 22:26 น. - comment id 1128401
เพราะจังครับ หวานเศร้าเหงาซึ้งดีน้อ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
