ชเลไหวไล่วนจนหวาดหวั่น ความรักนั้นก็คล้ายจิตสั่นไหว ชเลสวยด้วยคลื่นประการใด ความรักไซร้ก็ล้วนให้ชวนมอง ณ ผืนน้ำผืนฟ้ามาบรรจบ คือการพบคำมั่นแห่งเราสอง จึงล่องเรือเพื่อหมายอันใฝ่ปอง มากคลื่นฟองแรงกล้ามาท้าทาน ผ่านวันร้อนนอนคืนหนาวนับดาวเมฆ เปลี่ยววิเวกเสกเงาแทนเศร้าขาน แต่เข้าใกล้กลับยิ่งไกลทรมาน แลพบพานกร้านกรำประจำมา เมื่อชเลไม่มีที่บรรจบ ก็ไม่มีวันพบยอดปรารถนา คงยังกากซากเศษเวทนา ของเภตรานราร่างกลางคลื่นชล มองเบื้องหน้าเห็นฟ้ามืดสนิท ฟังต่างทิศผิดเพียงสำเนียงฝน เกลียวความรักคลื่นชเลเห่อึงอล จึงจำนนต่อชะตาฟ้าประทาน... มอบไว้แค่น้องสาวคนดี กฤตศิลป์ ชินบุตร 29 เมษายน 53
30 เมษายน 2553 08:36 น. - comment id 1124570
อ่านแล้วได้อรรถรสแห่งความพลัดพรากดีทีเดียวครับ
1 พฤษภาคม 2553 02:32 น. - comment id 1124823
มองเบื้องหน้าฟ้ากว้างยิ่งคว้างเหงา ผืนน้ำเศร้าเคล้าคลื่นสะอื้นไหว เสียงทะเลเห่กล่อมโอบห้อมใจ กอดตัวไว้ไยท้อทรมาน
1 พฤษภาคม 2553 21:55 น. - comment id 1124848
มาอ่านกลอนเพราะ ๆ ครับ
26 กันยายน 2553 18:36 น. - comment id 1158774
น่าเห็นใจ น้องสาวคนดีไม่น่าทำกันลง อิๆๆๆ