ดอกไม้หน้าแล้ง

แก้วประเสริฐ

        ดอกไม้หน้าแล้ง
   ใบไม้ร่วงโปรยปรายกระจายพลิ้ว
ลมโชยปลิวเคว้งคว้างกลางเวหา
พุ่มดอกคูนเหลืองอร่ามช่างงามตา
อีกต้นชบาสีดอกออกแพรวพราว
   ชมนาดโรยกลิ่นหอมย้อมใจซึ้ง
แสนตราตรึงมะลิวัลย์สีขาว
ราชาวดีชูช่อเป็นยวงยาว
กุหลาบสาวโชยพร่างกระจ่างจินต์
   ดอกสีม่วงกระจิดลิดมะเฟือง
เข้าประเทืองสีแห่งแฝงสู่ถวิล
การระเวกเฉกนกร่วมผกบิน
โปรยระรินกลิ่นหอมย้อมฤทัย
   หันไปมองกล้วยไม้หลายหลากสี
สุดเปรมปรีดิ์ร้อนยิ่งอิงเหือดหาย
หอมพิกุลหนุนเนื่องประเทืองใน
เล็บมือไกวแกว่งช่อล้อเล่นลม
   นั่งใต้ต้นมะเฟืองชำเลืองดอก
สะพรั่งออกชวนชิดจิตสนิทสนม
บุปผาโปรยกลิ่นไว้หมายให้ชม
แสนภิรมย์คลายร้อนผ่อนอารมณ์
   หลบความร้อนผ่อนกายใต้ต้นพฤกษ์
อึกกระทึกนกน้อยคอยประสม
ส่งสำเนียงเสียงหวานผ่านสายลม
เหมือนช่วยบ่มดวงใจให้ผ่อนคลาย
   มัวแต่มองบุปผานานาพันธุ์
มะเฟืองนั้นหล่นผลบนหัวสลาย
หรือหยอกเย้าเราเล่นให้เย็นสบาย
คล้ายดวงใจไม่มองปองดอกเลย
   อันสวนหย่อมข้างบ้านสราญจิต
มาช่วยปลิดความร้อนผ่อนเฉลย
แม้นกายร้อนให้เย็นเป็นเสบย
บุปผาเอ๋ยกลิ่นสนองปองอารมณ์.
     * แก้วประเสริฐ. *