10 เมย.53
โอ้ละหนอ
จะเขียนกลอนอะไรได้ในวันนี้
ในวันที่ฟ้าหม่นหมองเหมือนร้องไห้
ในวันที่เลือดหลั่งโลมแผ่นดินไทย
คงสะใจใครบางคนที่โฟนมา
เลือดที่หลั่งลงไหลใช่ใครเล่า
ก็พวกเราคนไทยใช่ไหมหนา
เข่นฆ่ากันเรื่องไรไม่นำพา
เขาโฟนมาก็รับคำแล้วทำไป
โอ้อนาถนักหนาข้าน้ำเงิน
ใยทำเมินเหตุผลจนเหลวไหล
ทำไม่รู้ไม่ชี้ลุกลามไป
เหตุผลใดก็ไม่รู้กรูไม่ฟัง
หัวชนฝาบ้าใบ้ทำไม่รู้
กรูจะทำของกรูดูโง่งั่ง
อนิจจาบ้าใบ้ใยโง่จัง
ให้เขาขังติดกับดักอำนาจเงิน
ถ้าได้มากจนพอใช้ไปชาติหน้า
ก็ยุติห้วงเวลาอย่าทำเขิน
รับเงินแล้วก็กลับลำอย่าทำเพลิน
มาแกล้งเดินเข้าซังเตเท่จะตาย
ยอมกลับลำกลับตัวอย่ามัวเมา
ยอมไปเข้าคุกตะรางอย่างง่ายง่าย
เงินก็รับตัวก็กลับจะสบาย
อันตรายไม่ถูกเก็บไม่เจ็บตัว
อยู่ในมุ้งสายบัวตัวแสนเท่
ไม่ต้องเร่ร่อนไปไปจนทั่ว
เหมือนขมิ้นเหลืองอ่อนจรแต่ตัว
ที่ซุกหัวยังไม่มีดีอะไร
เลยไม่รู้ว่าวันนี้เขียนอะไร
มั่วกันไปเพราะหัวใจมันหวั่นไหว
เห็นเลือดนองแผ่นดินนี้สะเทือนใจ
เลยร้องไห้มาเป็นบทกำศรดนี้