ฝันกระเจิง

แก้วประเสริฐ

         ฝันกระเจิง
   สิ้นแล้วหรือสิ่งฝันอันบรรเจิด
ก่อนเลอเลิศความคิดติดหรรษา
สูญเสียแล้วทุกอย่างวางจินตนา
ปล่อยเวลาเคว้งคว้างอ้างว้างเรา
   เหลือแต่เพียงสัจจะที่ข้าถือ
แทบหลุดมือพลัดถิ่นสิ้นโง่เขลา
หลากเหลี่ยมมุมหักไว้ให้มึนเมา
ตาลอยเศร้าเหม่อจ้องของดวงตา
   สิ่งฝากไว้ดั่งลมชโลมจิต
ส่วนลิขิตฝากฝันอันเสน่หา
ถูกทลายดุจน้ำค้างกลางนภา
แฝงดอกหญ้าพบรวีสิ้นสีจร
   ปิดมุมไว้ในรสเหลี่ยมลบหรือ
สิ่งยึดถือจางลงคงมาหลอน
พลิกผันจากในสิ่งอิงจางจร
เหลือแต่ขอนผุเก่าเฝ้าโรยลา
   ฉันยึดถือในตัวไม่กลัวแล้ว
จะลบแนวสิ่งฝันด้นดั้นหา
อดีตผ่านจะทิ้งไปไม่รจนา
ที่นำพาหลีกหลบไม่คบคน
   มุ่งหาทางเหินห่างสู่จางมณี
ดุจระวีสิ้นแสงแฝงสับสน
สิ่งที่คิดฝากไว้ในห้วงกมล
จะสิ้นพ้นเมฆดำเฉกอำลา
   ต่อไปนี้นานทีจะมีเห็น
สู่ยากเข็ญอับปางอย่ากังขา
ฝันเจือจางลงแล้วแผ่วลงมา
สุดวาสนาคืนกลับต่อยับเยิน
   ฝันกระเจิงเหลิงไปสู่โลกนี้
ด้วยยอมพลีใจกายให้เกิดเขิน
ที่เคยพรายใยไว้ไกลเหลือเกิน
สิ้นทางเดินหนอเราเศร้าหัวใจ.
      * แก้วประเสริฐ. *