::ผ้าชีวิต ๒::

นางสาวใบไม้

๑. จากเด็กน้อยไร้เดียงสา...
กลางมายาของคืนวันอันสับสน
ค่อยลำดับประคับประคองตน
สู่วังวนโลกใบใหม่ในความจริง
๒. ค่อยก้าวย่างสู่เส้นทางวางชีวิต
เพื่อเรียนรู้ถูกผิดในทุกสิ่ง
แม้มีใครเพียงหนึ่งให้พึ่งพิง
ช่วยติติงเตือนตนบนหนทาง
๓. เด็กตัวน้อยค่อยจดจำคำที่สอน
ทุกบทตอนเป็นดังครูผู้คอยสร้าง
ทุกเส้นสีที่ระบัดค่อยจัดวาง
ผ้าผืนกว้างเป็นสีสันอย่างตั้งใจ
๔. ค่อยบันทึกทุกก้าวย่างที่ผ่านพ้น
อาจมีหม่นมีหมองต้องร้องไห้
อาจสักครั้งเสียน้ำตาไปมากมาย
แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้..คือบทเรียน
๕. แม้บางครั้งอาจเปื้อนเปรอะเลอะผืนผ้า
จากสีขาวพราวตาค่อยแปรเปลี่ยน
เพราะคืนวันเวลาพาหมุนเวียน
ต้องรอยเขียนหลากสีต่างที่มา
๖. ต้องสีทองหลังฝนคลายหม่นเศร้า
ต้องสีเทายามชอกช้ำพร่ำเรียกหา
ต้องสีดำยามทุกข์ซ้ำกระหน่ำมา
ต้องสีฟ้ายามท้อแท้แปรเปลี่ยนไป
๗. จึงเป็นผ้าผืนลายหลากหลายสี
ทั้งร้ายดีทั้งเชื่อมั่นทั้งหวั่นไหว
หากแท้จริงคุณค่าหาแปรไป
ใช่ขึ้นอยู่ที่สีใดระบายลง
๘. หากอยู่ที่เส้นใยที่ทอถัก
ใช่สีสันรักโลภหรือโกรธหลง
หากเส้นใยแห่งรักนั้นยังมั่นคง
ผ้ายังคงสวยสดงดงามดี
๙. จึงเปรียบดรุณเป็นผ้าขาวพราวพิลาศ
รอมือแต่งเติมวาดลงเส้นสี
หวังเพียงมือที่ยื่นมาด้วยอารี
ระบายสีสดสวยด้วยอาทร
๑๐. เติมเส้นสายพลิ้วไหวด้วยใจหวัง
เป็นดอกดวงร่ายระบำด้วยคำสอน
แต้มจินตนางามงดทุกบทตอน
เป็นผ้าผ่อนผืนงามแห่งวารวัน
"ระบัดปลายพู่กันอันไหวอ่อน
เป็นรูปเงาซับซ้อนซ่อนรอยฝัน
เกิดลวดลายงามงดหมดจดครัน
ผ้าผืนนั้นจึงสวยใสสมใจปอง"