หญิงคนหนึ่ง รำพึงคิดซ่อนเงื่อนที่เฉือนจิต หวานลิขิตฝากไว้ยากไขว่หา มาผูกมัดรัดห้วงดุจดวงดารา บรรเจิดฟ้าแสงนวลเย้ายวนใจ ฉันเพ้อพร่ำรำพันจนสั่นห้วง เกิดเป็นบ่วงเงื่อนไว้ฝากให้ไสว พอนานล่วงทุกสิ่งช่างอิงไกล ความสดใสห่างเหินแล้วเมินลา หวานจริงเจ้าฝากไว้จนให้สถิต แล้วล่วงชิดแนบทรวงจนร่วงผวา เธอรู้ไหมปวดร้าวจนพราวตา โธ่อนิจจามิคนึงเคยซึ้งกัน ฉันพลาดไปครั้งหนึ่งจนถึงพร่ำ แสนระกำดวงจิตจนคิดฝัน ดุจนรกหมกไหม้ชอบใฝ่กัน สิ่งผูกพันห่างเหินจนเกินตรอง เป็นหญิงแรกใฝ่ปองคิดครองสนิท แต่ถูกปลิดดุจกรวดย่ำปวดสนอง ปากอย่างหนึ่งใจหนอยากขอปอง แสงเรืองรองดุจมณีฝากสีพราว ขอลาทีแล้วหนอลออพร่าง ความกระจ่างมอบไว้ดุจใสขาว แต่ฉันมืดดำสนิทยากปลิดดาว เพียงแต่เฝ้าส่งใจวิไลครอง ไปดีเถิดหญิงแรกจนแปลกแล้ว สิ่งเพริศแพร้วต่อสิ่งเคยอิงสนอง ครองฟากฟ้าดั่งจันทร์ให้ฝันปอง วันใดหมองเศร้าหม่นยากจนใจ คนที่เธอเมินหมางจะสร้างให้ สิ่งร้องไห้ฉันซับประดับใส ให้วับวาวแวววับประดับใน เฉิดไฉไลพราวฟ้าช่วงราตรี. * แก้วประเสริฐ. *
21 มีนาคม 2553 13:32 น. - comment id 1112967
สวัสดีค่ะ คุณชาย(ชรา)ด้วยเคารพ
21 มีนาคม 2553 14:47 น. - comment id 1112969
มาให้กำลังใจเจ้าคะ คงสบายดีนะคะ
21 มีนาคม 2553 17:59 น. - comment id 1112990
แวะมาอ่านงานงามครับ ^ ^
21 มีนาคม 2553 19:19 น. - comment id 1113005
คุณ ธันวันตรี ขอบคุณมากๆครับ แม้นว่าเป็นงานการ เขียนลักษณะคนโบราณเขียนก็ตามครับ แต่เป็น การเขียนที่แฝงในความเป็นจริงส่วนมากครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 มีนาคม 2553 19:10 น. - comment id 1113012
คุณ ครูกระดาษทราย ผู้หญิงนั้นคือคนที่ผมชอบมาสมัยตอนหนุ่มๆ ครับ เป็นหญิงที่ผมทุ่มเททุกๆอย่างให้ ด้วยผม เห็นว่าตัวเองนั้นมีรูปร่างใบหน้าอัปลักษณ์นัก แต่เขาเป็นคนสวยน่ารักอัธยาศัยดี ด้วย ความเข้าใจผิดว่าในเมื่อเราเองรู้ว่าตัวเราเอง นั้นอัปลักษณ์แต่เขาไม่รังเกียจ แต่ด้วยความ ไม่เจียมตัวผมเองจึงใฝ่สูงเกินคว้า แต่แล้วมัน ก็ดังเป๊าะๆๆจนได้ครับ ตกราวประมาณห้า สิบกว่าปีได้แล้วครับ ขอบคุณครูนะครับ ผมเมื่อวานนี้นอนไม่หลับ เลยไปดูคนที่ ส่งกลอนมาเยี่ยมเลยแต่งกลอนฝากไว้ แล้ว ไปทานยานอนหลับไว้ สักพักเดียวก็ต้องรีบ ไปเข้านอนครับ ขอบคุณ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 มีนาคม 2553 19:14 น. - comment id 1113014
คุณ ทางแสงดาว สวัสดีครับคุณหญิง ขอบคุณมากนะครับที่แวะ มาเยือนเยี่ยมเยียนคนชราเช่นผม ส่วนใหญ่แล้ว เขามักจะรังเกียจกันครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
21 มีนาคม 2553 19:16 น. - comment id 1113015
คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ ขอบคุณที่ให้กำลังแก่ผมมาตลอดเวลาที่คบกัน มายาวนานครับ ยังไม่ลืมผมอีกซึ้งครับซึ้งใจยิ่งนัก หวังว่าคงสบายดีนะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 มีนาคม 2553 20:14 น. - comment id 1113036
มาอ่านงานเพราะๆครับครู ๐ หญิงหนึ่งพึงภาพไว้.....พร่ำถวิล ก่อรักปักกลางจินต์....แรกครั้ง วันผ่านหวั่นลลิล.......หลั่งเหือด ธารขอดใจมิรั้ง........ หมั่นรื้อโหยหา ฯ
21 มีนาคม 2553 20:39 น. - comment id 1113049
สวัสดีครับเพื่อนแก้วฯ ผมติดตามอ่าน ลุ่มลึกอรวดี จนจบ ต้องบอกว่า เยี่ยมยอดมากครับ ผมเขียนไม่ได้แบบนั้นเด็ดขาด ให้ตายก็เขียนไม่ได้อย่างที่เพื่อนแก้วเขียนครับ ขอชื่นชมจากใจจริง
21 มีนาคม 2553 21:08 น. - comment id 1113063
คุณ ลำน้ำน่าน สหายรัก ผมเขียนแบบอิงพงศาวดารไว้แต่ อิอิ มั่วๆบางตอนก็จริงบางตอนก็เท็จ มิอาจที่จะ เขียนเดี๋ยวเขาว่าลอกเลียน ในลักษณะสามรูปแบบ ในเรื่องนี้ก็เล่นเอาปวด สมองเหมือนกันนะครับ รักสหายเราเสมอขอบคุณ ที่ติดตามตลอด นี่ผมก็เขียน ฟ้าเพียงดินต่อ จากตอนที่แล้ว ด้วยบอกเขาไว้และจะได้ให้ ผ่อนคลายสมองด้วยเรื่องนี้เบาสมองมากครับ รักสหายเรามากเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
21 มีนาคม 2553 21:23 น. - comment id 1113070
ความรักที่มีให้บางใคร แม้ว่าจะนาน แค่ไหน ก็จะงดงามเสมอนะคะ แบบนี้ ที่เขาเรียกว่า รักบริสุทธิ์นะคะ ปรางไม่ได้เข้ามาหลายวันทีเดียวค่ะ สุขภาพและงานด้วย เห็นครูแก้วฯ เขียน บทกลอนและเรื่องสั้นไม้มากมายเช่นนี้ แสดงว่าสุขภาพยังดีอยู่นะคะ อาหารและยา ดื่มน้ำสะอาด พอช่วยได้ค่ะ
21 มีนาคม 2553 21:30 น. - comment id 1113075
คุณ กิ่งโศก ศิษย์รักเรายิ่ง รักแรกตรองใฝ่ซึ้ง วิไล มากแฮ ฝากลึกสู่ห้วงใจ มากล้น ตัดจากห่างพรากไกล ยังยาก จริงนา หวังบั่นมิอาจพ้น จากห้วงดวงแด.ฯ รักศิษย์เรามากเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 มีนาคม 2553 22:08 น. - comment id 1113092
คุณ ปรางทิพย์ ทุกๆคนเมื่อถึงวัยแล้วย่อมมีความรักพ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนและคนที่เรารักเสมอ สิ่งที่เรารัก เหนือจากดังกล่าวแล้วย่อมจะซึ้งตรึ่งใจยิ่งนักยาก จะลืมเลือนไปได้ ผมเองนิสัยตั้งแต่เด็กๆแล้วยาม รักใครย่อมจะรักจริงมอบทุกสิ่งถ้าทำได้ให้เสมอๆ แต่ผมมันคนวาสนาน้อยนัก มักจะพบแต่สิ่งตรง กันข้ามเสมอๆครับ แต่ก็ถือเป็นบทเรียนบทหนึ่ง ของผมครับ สุขภาพผมดีขึ้นมากแล้วครับ แต่ทั้งชีวิตนี้ ย่อมขาดยาไม่ได้เสียแล้ว การเขียนผมจะเขียน เท่าที่สามารถทำได้ครับ ขอบคุณยิ่งนักที่ห่วงใย ต่อผมเสมอๆมา รักเสมอครับ แก้วประเสริฐ.
22 มีนาคม 2553 00:02 น. - comment id 1113123
เธอจะเป็นคนแรก และคนสุดท้ายป่าวเจ้าคะ
22 มีนาคม 2553 06:57 น. - comment id 1113153
แวะมาชมผลงานครับครู
22 มีนาคม 2553 10:57 น. - comment id 1113210
หญิงหนึ่งคนนั้น.. คงรับทราบ.. และมีความสุขในความรักค่ะ..คุณลุง ว่างๆพาหญิงคนหนึ่งมาเที่ยวพักผ่อน ที่เชียงคานนะคะ..กำลังฮิตเลย..
22 มีนาคม 2553 11:06 น. - comment id 1113214
22 มีนาคม 2553 11:10 น. - comment id 1113216
คงเป็นความทรงจำที่งดงามมากๆนะคะครู ดูแลสุขภาพนะคะ
22 มีนาคม 2553 12:05 น. - comment id 1113238
คุณ ยาแก้ปวด ตอนนั้นยังเป็นวัยรุ่นอยู่จ๊ะ เธอเป็นคนแรก ที่ผมสนใจ ที่สนใจก็ด้วยเหตุว่าผมเองเป็นรูปร่าง ไม่แฮนด์ซั่มหรอก ใบหน้าก็อัปลักษณ์แต่ด้วยน้ำใจ ที่เขาไม่รังเกียจนี่แหละ ทำให้สนใจ ปกติแล้ว จะไม่ค่อยสนใจใครๆหรอก ด้วยเหตุดังกล่าวจึง เกิดความสนใจพิเศษ แต่คงอาจจะไม่เป็นคน สุดท้ายหรอก ดังเพลงที่ร้องว่า ผู้หญิงไม่ไร้เท่า ใบพุดซา เห็นจะจริงด้วยปัจจุบันนี้สถิติชาย และหญิง บอกว่าหญิงมีมากกว่าชายนะ สมัย ก่อนการจะรู้จักหญิงช่างแสนยากๆจริงๆนะ และนิสัยแต่ไหนแต่ไรมา ลองคบหาสมาคมกับ ใครมักจะมอบน้ำใจให้หมดแต่วาสนาน้อยมักจะ ได้รับผลตรงกันข้ามเสมอ ปัจจุบันน้อยนักที่จะ คบคน มักจะปลีกตัวไปคนเดียวเสมอๆจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 มีนาคม 2553 12:08 น. - comment id 1113239
คุณ ป๋อง ปุถุชน ผมก็เขียนเพื่อความสุขทางใจเท่านั้น จะดี หรือไม่หาสนใจใดไม่หรอกครับ นี่หันไปเขียน เรื่องเก่าต่อที่ค้างไว้แล้วล่ะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 มีนาคม 2553 12:12 น. - comment id 1113244
คุณ ครูพิม อย่างไรไม่ทราบ ตั้งแต่รู้ว่าเราเองนั้นหา เป็นคนที่เขาไม่สนใจใยดี ผมก็ตีตัวออกห่างไป ที่ตกค้างไว้ในใจคือ ความมีน้ำใจอัธยาศัยที่งดงาม นี่แหละจึงผูกมัดให้รำลึกเสมอ ยิ่งเจอคนที่มีรูปร่าง ใบหน้าคล้ายๆกันด้วยแล้ว ยิ่งถึงกับชะงักไปทีเดียว ครับ ที่เขาเรียกว่าบ่วงรัดรึงฝังใจอย่างไรนี่แหละ ครับ นับแต่นั้นมาผมก็มักจะตีตัวออกห่างเสมอๆ วางตัวใหม่ไม่ค่อยชอบคบกับใครไม่ว่าจะเป็น ชายหรือหญิงครับ รู้จักก็เพียงผิวเผินตามมารยาท เท่านั้นครับ รักเสมอครับครู แก้วประเสริฐ.
22 มีนาคม 2553 12:13 น. - comment id 1113245
มารำลึกอดีตและฟังความรู้สึกของครูแก้ว ด้วยเจ้าค่ะ
22 มีนาคม 2553 12:14 น. - comment id 1113246
คุณ nig ขอบคุณมากๆครับ คิดถึงรักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 มีนาคม 2553 12:21 น. - comment id 1113248
คุณ เที่ยนหยด ใช่แล้วล่ะศิษย์รัก มันเป็นความทรงจำที่ตรา ตรึงซาบซึ้งยิ่งนัก แต่ก็ไม่นานสิ่งนั้นก็ลางเลือน หายไป แต่ครูเองเป็นคนชอบใครรักใครมักจะ จริงจังเสมอๆมานับแต่เด็กๆแล้วล่ะ อาจจะผิดกับ คนอื่น รักก็รักจริง เกลียดก็เกลียดจริงแต่ความ เกลียดคือจะไม่สนใจใยดีทั้งสิ้นและไม่ง้อใครๆด้วย เป็นอย่างนี้มานมนานแล้ว ฉนั้นครูเองถึงไม่ค่อย จะคบใคร คนที่เคยพบครูจะรู้นิสัยพอลงจาก รถก็มักจะหายไปด้วยตัวคนเดียวเสมอและมัก จะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนเป็นห่วง เรื่องการกิน ก็กินแบบง่ายๆพอประทัง หากมีขายก็ซื้อกินเอง และครูเองเป็นคนใจน้อยเสียด้วยซิ นิสัยไม่ดี ของครูอย่าไปจำไว้นะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 มีนาคม 2553 12:26 น. - comment id 1113250
คุณ แก้วประภัสสร ดังที่ครูแจ้งไว้ข้างบนนั่นแหละนี่เรื่องส่วน ตัวของครูเองที่อดจะรำลึกเสียไม่ได้นะ แต่ช่าง เถอะเหตุการณ์ผ่านมาร่วมห้าสิบสีแล้วล่ะ นี่แหละ คือนิสัยแท้จริงของครูแหละ สิ่งไม่ดีอย่างจำไปนะ รักศิษย์เสมอ แก้วประเสริฐ.
22 มีนาคม 2553 15:05 น. - comment id 1113288
ขอหลายคนได้มั้ยน้อ
22 มีนาคม 2553 19:22 น. - comment id 1113337
คุณ มวลภมร ผมเองนั้นแปลกจริงๆครับ ยิ่งอัปลักษณ์ใยยิ่ง มีมากมายจริงๆ แต่อนิจจาแม้แต่คนเดียวยังยาก นับประสานางงามทั้งหลายที่มากมายใยจะคัดเลือก ได้ หรือก็เพียงหยอกเย้าเท่านั้นเองครับ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ แก้วประเสริฐ.
22 มีนาคม 2553 20:55 น. - comment id 1113357
ขออนุญาตถามนะคะ เป็นรักครั้งแรกของลุงแก้วรึเปล่าคะ ห้าสิบปียังมีเธอในใจ
22 มีนาคม 2553 21:18 น. - comment id 1113364
คุณ ร้อยฝัน ใช่ครับเธอนั่นเองปานนี้จะตายไปหรือเปล่า แต่ทว่าผมนั้นรักเขาข้างเดียวนะครับ และไม่เคย เจอกันอีกเลยนับจวบถึงปัจจุบัน เคยไปแต่บ้าน เขาได้ขายไปแล้วครับ ขอบคุณที่ถามครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
23 มีนาคม 2553 10:36 น. - comment id 1113586
หญิงหนึ่งนั้นคือดวงใจ หญิงต่อไปคือกำไรชีวิตป่ะคะ อิอิ เคยอ่านเจอตามท้ายรถอ่ะค่ะ
23 มีนาคม 2553 14:52 น. - comment id 1113714
หลังๆนี้ เน้นกลอนเศร้าจังเลยครับ แหะๆๆ หญิงคนนั้น ต้องอยู่บ้านกลอนแน่ๆ ผมไม่ขอเดาครับ แต่ทายไว้ในใจ อิอิ หญิงที่สวยทั้งรูป งามทั้งใจ เป็นแม่นมั่น อิอิ
24 มีนาคม 2553 05:27 น. - comment id 1113953
แวะมาเยียมคุณพี่ค่ะ ยังหวานเศร้าๆซ฿งๆเหมือนเดิมนะคะ
24 มีนาคม 2553 11:33 น. - comment id 1114086
คุณ นรศิริ ครับน้องพี่ คนอย่างพี่มีบุญแต่ไร้วาสนาครับ ความเศร้าจึงมีมากกว่าความหวานสดชื่น ผมจึง เขียนออกแนวทางนี้เป็นส่วนมาก ด้วยส่วนลึกใน ใจมักจะออกมา ผมเองเขียนกลอนหรือเรื่องนั้น ฝึกทางจิตใจ คือทำให้ว่างๆไว้ ส่วนนึ่จึงเข้ามาผสม กับเนื้อเรื่องเสมอๆครับ รักน้องพี่เสมอ แก้วประเสริฐ.