เวลากับใจฉัน
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
ต้องลาแล้วแก้วตาเอ๋ย
จำละเลยจากเจ้าไปตามใจฝัน
แม้ว่าเราแสนจะรักและผูกพันธ์
แต่เวลานั้นไม่เป็นใจให้สักที
อยากจะบอกเจ้าว่ารักก็ไม่กล้า
ได้แต่สบตาเจ้าโฉมศรี
แสนโศกาอาลัยดวงฤดี
ที่พี่นี้ได้แต่รักสุดหักใจ
จะบอกเจ้าด้วยวจีนี้สักครั้ง
ให้เจ้ารู้ว่ารักพี่นั้นอสงไขย
จะนานตราบฟ้าสิ้นดินลับไป
รักพี่ยังอยู่ในแดนโลกา
หากเกิดมาชาติหน้ามีพี่ขอรัก
ผูกสมัครรักมั่นกันชั่วฟ้า
แต่ชาตินี้สุดฝืนดวงชะตา
ได้แค่รักก็สุขอุราเท่านี้พอ
ให้เขาคนนั้นที่ทำให้มีความสุขแม้ชาตินี้ความสรักของเราจะเป็นเพียงสิ่งหนึ่งที่ทำให้รู้สึกดีแต่เวลาและความไม่กล้าที่จะบอกว่ารักเลยทำให้เราต้องไกล
แต่ก็ดีนะเพราะทำให้รู้ว่าเขาเองก็รักเราไม่ได้เพ้อไปฝ่ายเดียว
นเรศ