ตะวันเบี่ยงบ่ายลงหลายที่ แยงสีลำเอียงเลี่ยงไม่พ้น มุ่งหน้าเปิดสมรผจญ บนทุ่งราบสูงแห่งนี้ ภู-มิเป็นใจให้ประเทศ ลับ,ลวง,พรางเหตุแห่งเฉดสี เบิกฟ้าต้อนรับทัพขันที บารมีตัวจริงเสียงจริง ณ ทุ่งตำบลกระสุนตก เป้าหมายถูกหยิบยกเป็นเป้านิ่ง วิถีฝูงห่ามาลอบยิง หมายทิ้งบนภูเขาที่คับฟ้า ภูเขายังยืนบนภูเขา รับฟังเสียงเห่าอยู่ตรงหน้า เพียงทอดสะพานนัยน์สายตา ข้ามิใช่ตัวละครในสงคราม แต่กลัวเหลือเกินจะกลัวว่า จะยิงฝ่าราบล้วงดวงสยาม แหวกเมฆทะลุฟ้ามาทาบทาม ลดความงดงามของเบื้องบน เจ้าต้องการเปลี่ยนสีของท้องฟ้า ที่อยู่ใต้ข้าฯตั้งแต่ต้น เอ่ยอ้างพลังประชาชน บนถนนประชาธิปไตย มันเป็นเหตุ-เป็นผลของต้นเรื่อง อาชญากรต่อเนื่องผู้ยิ่งใหญ่ จำเลย ๑๙ กันยานั่นไง ผู้เข้าใจสำนวนรถถังบังภูเขา ..อย่างลึกซึ้ง.. .........กะลาสีเบจ (๘ มีนาคม ๒๕๕๓)
8 มีนาคม 2553 16:42 น. - comment id 1108680
ขอวิงวอนฟ้าดินช่วยดลบันดาล..อย่าให้สนาม. หลวงเป็นพื้นที่สังหารเถิดเจ้าประคุ้น..
8 มีนาคม 2553 17:30 น. - comment id 1108702
คนไทยไม่ฆ่ากันเน้อ...
8 มีนาคม 2553 18:33 น. - comment id 1108722
อ่านแล้วจับใจมากครับอยากให้ฅนไทยรักกันมาก ๆ
9 มีนาคม 2553 06:39 น. - comment id 1108902