เขาสูงเราต่ำเปรียบกันไม่ได้ เส้นทางของใครต่างก็ของมัน ยิ่งเธอขึ้นสูงฉันเหมือนถูกผลัก ล่วงหล่นจมปักเราต่างเหลือเกิน ถึงต้องลาจากฉันก็ยอมรับสิ่งที่เกิด เราไม่อาจเดินก้าวไปด้วยกัน ตอนนี้เธอมีสิ่งที่ดีขึ้น ฉันนี้หวังพึ่งคงต้องถอยห่าง จำใจจากลาด้วยใจอ้างว้าง ความหวังเคยสร้างวันนี้เป็นอดีตไป ขอให้เธอไปดีขอให้มีมิตรใหม่ ที่แสนจริงใจและหวังดีกับเธอ ฉันคนนี้คงเป็นเพียงอดีต ที่ค่อยค่อยเลือนหายไม่เหลือ ไม่เหลือไม่เหลือในความทรงจำ
28 กุมภาพันธ์ 2553 08:53 น. - comment id 1104950
เพราะฉันมันเป็นคนแบบปอนๆทั่วไป... ไม่เห็นจะมีดีที่ใด...
28 กุมภาพันธ์ 2553 20:23 น. - comment id 1105050
แวะมาให้กำลังใจ สู้ๆนะคะ
1 มีนาคม 2553 14:55 น. - comment id 1105318
สู้ต่อไปนะครับเป็นกำลังใจให้เสมอ
10 มีนาคม 2553 16:44 น. - comment id 1109628
ขอบคุณกำลังทุก ๆ คนที่มอบให้มาอบอุ่นจริง ๆ เลย สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็คือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้จะพยายามอย่างไร ก็คือความว่างเปล่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ขอบคุณมากมายค่ะ..