เธอเลือกให้ฉันเป็นใคร อยู่..เพื่อมีหัวใจให้ใครห่วงหา เก็บงำรอยยิ้ม หยาดน้ำตา จากลา..เพื่อโหยหากับฝันใด ซ่อนความทุกข์เศร้าไว้ตรงนี้ เลื่อนลอยสิ้นดี ไม่รู้วันปี นาทีไหน อีกกี่เหตุผลที่คนอย่างฉันอับจนความเข้าใจ ตรงที่ว่างห่างไกล..รอยเท้าอื่นใครมาร่วมเดิน เมื่อฉันหวัง...ยังอยากเป็นคนๆเก่า เธอกลับตอบแทนความเหงา เหลือไว้เพียงความว่างเปล่า ห่างเหิน ข่มตาตัวเองร้องไห้ แม้แต่การหายใจก็ยากเกิน วันเวลา รอให้เผชิญ กับความบังเอิญที่ยังมืดมน คล้าย-คล้ายคนมองหาแสงไฟ ประภาคารอยู่แห่งไหน ในคืนค่ำอ่อนไหวมืดหม่น ดวงดอกไม้ ธารน้ำตา กลั่นความเหว่ว้า..วุ่นวน เรียงร้อยรอยสับสน ไม่มีใครสักคนจะหาเจอ ม้านั่งสีน้ำตาล .. รอการจากลา ให้ลุกขึ้นยืนตรงหน้า แล้วละทิ้งแววตาเพ้อเจ้อ กับภาพในดวงตาที่ยังบอกว่า เป็นเธอ นาทีนี้คงละเมอ ใช่ไหมว่า เธอ . . . แค่ ฝั น ก ล า ง วั น . . .
เพลินวาน 22 ก.พ. 2553 14:14 น. - ID 133239 
989
2
0
22 กุมภาพันธ์ 2553 20:11 น. - comment id 1103242
ฝันกลางวันก็ยังดีกว่าไม่ได้ฝัน
23 กุมภาพันธ์ 2553 16:18 น. - comment id 1103519
อย่าเพิ่งเบื่อค่ะ ฝันต่อไป
24 กุมภาพันธ์ 2553 17:09 น. - comment id 1104001
ฝันด้วยคนค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
