จากยูงทองถึงจามจุรี (12) และ บทส่งท้าย……………

อรรธนิศา

กว่าคำหวานขานกลับประทับจิต
ทำเอามิตรคิดคอยพลอยใจหาย
รู้สำนึกได้คิดจิตพี่ชาย
ก็สบายหายห่วงไม่ท้วงติง
อยากได้เห็นน้องพี่นี้เริงร่า
กริยาน่าชมสมอย่างหญิง
ต้องกล้าสู้รู้จักรักความจริง
และก็หยิ่งในศักดิ์  รักความดี
อย่าแกล้งทำหน้าชื่นฝืนความเศร้า
ให้ทุกข์เผาทรวงในแกล้งหน่ายหนี
หากมีเรื่องขุ่นข้องหมองฤดี
บอกให้พี่รู้บ้างอย่าพรางกัน
หากนับถือให้เป็นเช่นพี่ชาย
อย่าได้อายที่จะกล้ามาสังสันทน์
มีสิ่งใดให้ปรึกษาหารือกัน
ถ้าพี่นั้นสามารถอาจจุนเจือ
ถึงแม้จะมิใช่คนใกล้ชิด
ก็สนิทเหมือนน้องต้องช่วยเหลือ
หากข้องใจอย่าคิด  ปิดคลุมเครือ
ความเอื้อเฟื้อมีให้สายสัมพันธ์
ดัง เหลือง แดง แฝงอยู่ ชมพู ข้าง
ไม่จืดจางคงอยู่เป็นคู่ขวัญ
เหมือน ยูงทอง  จามจุรี ที่คู่กัน
ไม่มีวันร้างไกลจากไมตรี
มีสิ่งใดใหม่แปลกแลกความคิด
เป็นเหมือนมิตรเหมือนน้องต้องราศี
สีชมพู  อยู่ไหนในธานี
ก็ย่อมมี เหลือง  แดง  แฝงปะปน
บทส่งท้าย. จากยูงทองถึงจามจุรี
จากยูงทองถึงจามจุรี และ จากจามจุรีถึงยูงทอง เป็นจดหมาย
โต้ตอบกันระหว่าง หนุ่ม (น้อย) ยูงทอง กับสาวงามจามจุรี 
ซึ่งบังเอิญมาพบกันบนถนนกวีช่วงหนึ่ง แม้จะเป็นช่วงหนึ่งเท่านั้น 
แต่ก็เป็นช่วงที่ เขาและเธอ มีความสุข สนุกสนาน 
และช่วยให้ถนนกวีไม่เงียบเหงา สว่างไสว 
เต็มไปด้วยความสดชื่น
แต่เวลานี้..ถนนกวีช่วงนั้น ไม่มี เขาและเธอ อีกแล้ว 
ทั้ง เขาและเธอ ได้หายไปจากถนนกวีแห่งนี้แล้ว 
และคงไม่มีวันได้มาพบกันบนถนนกวีสายนั้นอีก 
แต่อาจจะมี เขาและเธอ คนอื่นได้เข้ามาเดินบนถนนกวีนั้น
เช่นเดียวกับ เขาและเธอ 
ขอให้เป็นเช่นนั้นเถิด ถนนกวีจะได้ไม่เงียบเหงา
เมื่อมี เขาและเธอ มาเดินบนถนนกวีสายนี้ฯลฯ
				
comments powered by Disqus
  • พิมญดา

    18 กุมภาพันธ์ 2553 23:05 น. - comment id 1101995

    11.gif36.gif11.gif
  • ประทาน

    20 กุมภาพันธ์ 2553 08:22 น. - comment id 1102336

    พี่ป้อมฮะ..เขาและเธอไปไหน?ฮะ..บอกว่าเขาและ
    
    เธอไม่มาอีกแล้วเศร้าจังฮะ
    
    
    
    แวะเยี่ยมชมครับ
  • น้ำตาพระอินทร์

    20 กุมภาพันธ์ 2553 09:16 น. - comment id 1102343

    นั่นนะสิ คิดเหมือนคุณประทานเลย 
    เขาและเธอไปไหน ทำไมไม่เดินต่อบนถนนสายกวี...อ่านแล้วเหงาเลย
    
    บทกลอนไพเราะมากค่ะ
  • อรรธนิศา

    20 กุมภาพันธ์ 2553 10:31 น. - comment id 1102385

    แต่ละคนต่างก็มีเส้นทางชีวิตของตนเอง  ช่วงหนึ่งที่มาเจอกันก็อาจคิดว่าใช่  แต่เมื่อมันเป็นเรื่องของชตาลิขิต  ไม่ใช่เนื้อคู่กัน  ก็คงเป็นได้ แค่เพื่อน หรือเป็นพี่น้องกัน    ดังนั้นบทกลอนที่ทั้งสองได้มาพบกันจึงเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของกันและกันเท่านั้นเอง  แต่ก็อยากให้อยู่ในความทรงจำเช่นนี้ตลอดไป  ทุกวันนี้ทั้งเขาและเธอก็ยังเจอกันอยู่  แต่คนละบทบาท คนละหน้าที่ ที่ต่างคนต่างทำ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน