[[ ลูกหมูหลงแม่ 3 ]]

|| น้องหนม ||

ตอนที่ 1
วันที่อบรมธรรม
พระท่านนำคลิปให้ดู
เป็นเรื่องของแม่หมู
มีลูกอยู่ถึงสี่ตัว
อยู่ทุ่งอาฟริกา
มีกอหญ้าสูงท่วมหัว
แม่หมูเกิดความกลัว
ลูกของตัวอันตราย
จึงสอนให้ลูกหมู
ได้ขุดรูไว้ซ่อนกาย
เสือสิงห์มาทำร้าย
ก็ให้หายลงในรู
แต่เจ้าน้องตัวเล็ก
คงเป็นเด็กดื้อผิดหมู
ประมาทจะเรียนรู้
จึงขุดรูลึกนิดเดียว
มุดได้ไม่มิดกาย
ก้นโผล่ส่ายให้หวาดเสียว
หากเสือผู้ปราดเปรียว
เห็นคงเคี้ยวได้สบาย
วันหนึ่งเคราะห์ก็มา
เสือชีต้าร์ผู้กระหาย
เห็นลูกหมูเรียงราย
วิ่งใส่หมายจะจับกิน
ลูกหมูก็แสนไว
มุดรูไปอยู่ใต้ดิน
แต่ตัวเล็กชีวิน
เกือบจบสิ้นไม่มีรู
วิ่งหนีสุดฝีเท้า
โกยจ้ำอ้าวไม่หันดู
เสือร้ายวิ่งไล่หมู
ติดตามอยู่อย่างกระชั้น
ลูกหมูวิ่งไปไกล
ทิศเหนือใต้ไม่รู้นั่น
เสือกวดเกือบจะทัน
เฉียดฉิวกันเส้นยาแดง
นั่งลุ้นกันหน้าซีด
บางคนหวีดร้องอย่างแรง
ในใจเรานึกแช่ง
ให้ขาแข้งเสือหักไป
เหมือนฟ้าท่านคอยดู
เห็นมีรูอยู่รำไร
ลูกหมูไม่สนใจ
รูของใครช่างหัวมัน
วิ่งผลุบหายลงไป
เราโล่งใจเสือไม่ทัน
แต่ว่าอะไรนั่น
รูรูนั้นใหญ่เกินไป
เสือมุดหัวลงรู
แต่ติดอยู่ตรงหัวไหล่
ต้องลุ้นกันต่อไป
ด้วยหัวใจเต้นระรัว
ตอน 2
  
    ในห้องประชุมนั้น
เงียบกริบพลันกันโดยทั่ว
ทุกคนคงจะกลัว
เสือลากตัวหมูออกมา
   เวลาที่รอคอย
เสือก็ถอยตัวช้าช้า
พ้นรูจึงรู้ว่า
ลูกหมูป่าไม่เป็นไร
   เสียงเฮดังลั่นห้อง
จนพระต้องพูดออกไมค์
หากอยากดูต่อไป
ก็ขอให้เงียบเงียบกัน
   เสือร้ายรีรออยู่
อีกสักครู่แถวรูนั่น
หมดท่าปัญญามัน
กลับหลังหันเดินจากไป
   สักพักหมูจึงโผล่
ออกมาโชว์หน้าสงสัย
เหลียวมองรอบรอบไป
แม่อยู่ไหนไม่เห็นมี
   เพราะวิ่งมาไกลมาก
เป็นเรื่องยากจะกลับที่
เดินดุ่มสุ่มวิถี
หวังโชคดีพบแม่ตัว
   ภาพตัดไปยังแม่
ส่ายตาแลลูกจนทั่ว
เห็นหายไปหนึ่งตัว
ละความกลัวออกติดตาม
   ออกนำหน้าลูกน้อย
วิ่งตามต้อยไปทั้งสาม
ไม่ละพยายาม
ดั้นด้นตามหาเรื่อยไป
   กลับไปยังหมูหลง
ก็ยังคงหลงทุ่งใหญ่
แม่จ๋าแม่อยู่ไหน
มาไวไวเพราะหนูกลัว
   อาทิตย์ลับขอบฟ้า
แสงทองทาฟ้าไปทั่ว
ความมืดเริ่มก่อตัว
ความน่ากลัวคืบคลานมา
ตอนที่ 3
หมูน้อยน่าสงสาร
ต้องซมซานตามยะถา
เคว้งคว้างกลางทุ่งหญ้า
เหลียวซ้ายขวาไม่มีใคร
เดินไปไร้ทิศทาง
เจอะเอาช้างสองตัวใหญ่
ลูกหมูแสนดีใจ
หวังจะได้มีเพื่อนนอน
แต่ช้างกลับเดินหนี
ไม่ไยดีลูกสุกร
หมูน้อยพเนจร
จึงเร่ร่อนอย่างเดียวดาย
ในคืนอันเหน็บหนาว
ดูช่างยาวเกินคาดหมาย
ดวงดาวที่เรียงราย
เหมือนเสือร้ายคอยจ้องมอง
และแล้วในที่สุด
แสงแดดผุดตะวันส่อง
เห็นกวางนอนเป็นกอง
อาบแสงทองของตะวัน
หมูน้อยค่อยค่อยย่อง
เข้าซุกท้องของกวางนั่น
คิดถึงท้องแม่มัน
ซุกทุกวันอบอุ่นใจ
กวางสาวเจ้าหงุดหงิด
มาเบียดชิดฉันทำไม
ออกไปให้ไกลไกล
ฉันไม่ใช่แม่ของเธอ
ว่าพลางกวางเดินหนี
ตัดไมตรีที่เสนอ
หมูน้อยพลอยยืนเก้อ
ใยไม่เจอผู้ใจดี
เดินต่อไปเจอเม่น
เม่นมองเห็นก็เดินหนี
พองขนใส่เต็มที่
เข้ามาซีเป็นเจอแทง
โลกหนอช่างโหดร้าย
ตาชักลายท้องไส้แห้ง
รันทดหมดเรี่ยวแรง
เดินย่องแย่งหมดอาลัย
************************************************************
เกือบจบแล้วค่ะ คราวหน้าจบจริงๆจร้า