จากยูงทองถึงจามจุรี (10)

อรรธนิศา

แล้วคำกลอนวอนพ้อก็มาให้
ต่อสายใย ยูงทอง ให้สุขสันต์
ปลอบประโลมให้ฟื้นคืนชีวัน
เหมือนเมื่อวันก่อนเก่าที่เราเคย
ยังคารมคมกล้าเหมือนคราแรก
สำนวนแทรกสัมผัสชัดเฉลย
เข้าใจยกคำอ้างทั้งเปรียบเปรย
ขอชมเชยว่าเพราะเหมาะเหลือใจ
แล้วยังแกล้งถ่อมตัวหัวขี้เลื่อย
คมกว่าเลื่อย  กว่าดาบ  วะวาบไหว
เพียงแต่ว่าสนิมเกรอะเลอะเลือนไป
พี่จะได้ช่วยขจัดขัดให้คม
ถ้าหากน้องร่วมใจไปกับพี่
วงกวีจะไม่แล้งแหล่งสร้างสม
ร่ายลำนำขับกล่อมย้อมอารมณ์
ให้ชื่นชมทั่วไปยามไกลกัน
จามจุรี  ชอบท่องล่องไปเรื่อย
เพียงแค่เหนื่อยก็หยุดพักแล้วจักผัน
ใยไม่หาแหล่งพักเป็นหลักอัน
ที่คงมั่นเที่ยงแท้ให้แน่นอน
จามจุรี  ดอกใบก็สดสวย
ยามผลิด้วยยิ่งกว่ารุ่นดรุณสมร
ทั้งดอกใบไร้ตำหนิ  มิอาจรอน
หมู่ภมรมิให้หลงพะวงชม
แล้วทำไมจึงท้อรอลิขิต
ดวงชีวิตของเรา  เราสร้างสม
เราสร้างตัวสร้างให้ใครนิยม
ใช่พระพรหมช่วยสร้างหนทางเรา
เรามีมือมีเท้าจะก้าวเดิน
กล้าเผชิญทุกข์ภัยไม่ขลาดเขลา
อยากจะเดินทางไหนตามใจเรา
ขอเพียงเข้าถูกทาง  ย่างให้ดี
อย่ายอมแพ้ต่อโลกโชคชะตา
วันเวลามีค่าอย่าหลีกหนี
ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่ารอรี
คงจะมีทีเราเข้าสักวัน
ยูงทอง  จะชื่นชูอยู่เป็นเพื่อน
ไม่ร้างเลือนห่างไกล  ไม่เหหัน
รอวันที่  จามจุรี  สีสดพลัน
และวันนั้น  ยูงทอง  ต้องชื่นใจ