เวลาสอบใกล้มาอีกคราแล้ว ไม่มีแววทีท่าว่าขยัน หยิบตำรามากางบ้างเหมือนกัน ก็หน้านั้นอย่างเดิมไม่เพิ่มเลย สายตาจ้องมองเพ่งเขม็งแน่ ก็ที่แท้หลับในจึงได้เฉย หยิบตำรามากางเหมือนอย่างเคย ไม่ลงเอยสิ้นสุดยุติลง ก็จะให้ท่องบ่นกี่หนเล่า เมื่อมีเงาของใครชวนไหลหลง ไม่อาจตั้งจิตใจให้มั่นคง เพราะพะวงเห็นได้ในตำรา พยายามพลิกผ่านอ่านหน้าอื่น ก็ยังตื่นตาเห็นเด่นหนักหนา จนต้องฝืนดวงจิตปิดดวงตา อนิจจายังเห็นไม่เว้นวาย
4 กุมภาพันธ์ 2553 00:20 น. - comment id 1095645
พี่ป้อมครับ..ความรักมักเป็นเช่นนี้..ชอบตาม เราไปทุกหนทุกแห่ง..แม้ยามดูตำหรับตำรา ใบหน้าก็ยังลอยวนอยู่ไม่ยอมห่าง.. แวะมาอ่านครับ
4 กุมภาพันธ์ 2553 23:26 น. - comment id 1096227
ที่ใดมีรัก...ที่นั่นมีทุกข์จ้า เพราะมากครับผมก็เคยเป็นนะ อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย ไม่ว่าหลับหรือตื่น ยืนหรือเดิน นึกเห็นแต่หน้าเธอ