มิกล้าคิดกล้าหวังกลัวพลั้งผิด มีชีวิตผ่านไปในวันหนึ่ง มีเรื่องงานรับผิดชอบกรอบคำนึง มิหวังพึ่งพาใครใจแข็งแรง เหนื่อยก็นอนผ่อนพักสักหนึ่งตื่น เพื่อยิ้มชื่นจากฝันอันปรุงแต่ง มีหัวเราะมีน้ำตาราคาแพง คุณค่าแห่งศักดิ์ศรีที่มีพอ กับคำพูด ไม่มีใคร ใครสักคน ทอดเงาตนบนทางเท้าโศกเศร้าต่อ ยิ้มเหงาเหงาเดียวดายไร้วันรอ ไม่ร้องขอให้เขาหยามประณามใจ รับผิดชอบตัวเองเก่งไว้นะ สู้เพื่อจะเติมฝันวันยิ่งใหญ่ กับภาระหน้าที่ยังมีใจ แต่กับ ใคร ใจละลายหายมืดมน เพราะเคยคิดเคยหวังแล้วพังครืน ทั้งที่ตื่นมิได้หลับจึงสับสน ยกสองแขนมาสอดกอดอกตน แม้บางคนไม่กอดยังรอดตาย มิใช่อยู่ไปวันวันฉันยังอยู่ ยังต้องสู้ห้ามแพ้แม้เบื่อหน่าย บนเส้นทางสายเปลี่ยวและเดียวดาย เก็บน้ำลายปาดน้ำตากล้านะเธอ กับก้าวที่อ่อนล้าแม้กล้าหาญ จะทะยานไปข้างหน้ากล้าเสมอ แม้จะไม่มีใครให้พบเจอ แม้จะเพ้อก็รู้อยู่ใน จริง
29 มกราคม 2553 10:01 น. - comment id 1092951
หายไปนานเลยน่ะค่ะ มอบกอดและมอบรักให้ตัวเอง กระต่ายทำแบบนั้นประจำ
29 มกราคม 2553 10:07 น. - comment id 1092952
เข้มแข็งไว้..เพื่อตัวเองค่ะ.....
29 มกราคม 2553 10:34 น. - comment id 1092964
ไม่มีใคร ก็ใช่ไร้ เสียซึ่งสุข มีแต่ทุกข์ ขลุกแต่คน ที่ล้นหลาม มีแต่สุข ไร้ทุกข์ มาคุกคาม ทุกโมงยาม ฉันเลือกอยู่....แต่ผู้เดียว (ดีกว่า.......)
29 มกราคม 2553 11:38 น. - comment id 1093022
สู้สู้สู้เท่านั้น.......ไม่มีใคร ก้อ จงสู้ด้วยตนเอง.. แวะมาอ่านผลงานครับ
29 มกราคม 2553 14:01 น. - comment id 1093135
wow its good i like it....
29 มกราคม 2553 15:46 น. - comment id 1093179
เป็นกำลังใจให้นะคะ
30 มกราคม 2553 14:05 น. - comment id 1093607
ชอบบทกลอนของคุณจังให้กำลังใจดีแท้ค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2553 10:23 น. - comment id 1095312
แม้ว่าไม่มีใคร หัวใจก็ยังอยู่ ถึงใครไม่รับรู้ ก็ยังอยู่ได้ไหม หัวใจหากกล้าแกร่ง แข็งแรงก็ยิ่งใหญ่ หลายฝนและหนาวไป เป็นไรกับใจเดิม
8 กุมภาพันธ์ 2553 21:33 น. - comment id 1097449
"แม้บางคนไม่กอดยังรอดตาย"