โธ่ๆๆรักหนอรัก

แก้วประเสริฐ

      โธ่ๆรักหนอรัก
  ความรักเอยมากมายหลากหลายชนิด
หากมาคิดตรองดูอดสูหลาย
มีทั้งรักไม่รักมักกลับกลาย
ทุรนทุรายหวนไห้อาดูร
   สูญเสียเนื้อยังมิเท่าเฝ้ารัก
ที่ประจักษ์ก่อไว้คล้ายรักสูญ
เหลือแต่ความชอกช้ำยากค้ำจุน
เกื้อการุนเท่าไหร่ก็ไม่พอ
   เปรียบน้ำผึ้งยาพิษสถิตเนื้อ
ยามจุนเจือขาดไปมักได้ขอ
จนตัวเรายากจนทนตัวงอ
ก็เกิดก่อพิโรธโลดลิ่วไป
   แสนเสียดายนวลนางงามยิ่งนัก
ยามหอมจักเชิดชูเอ็นดูไสว
คล้ายสิ่งยวนยิ่งนักมักแกว่งไกว
กระจายไปทั่วแคว้นแสนระอา
   ยามอยู่เรือนเอาใจให้ไหลหลง
ช่วยจำนงใส่ใจแล้วไขว่หา
พอละเรือนเหมือนสิ้นจินตนา
หล่อนก็มาคบชู้สู่ใจชาย
   ต่อหน้าหนึ่งหลังหนึ่งพึงประจักษ์
มากหน้านักหลากหลายล้วนใฝ่หา
สองสามสี่ไม่พอของกัลยา
นี่แหละหนาว่ารักมักหลอกลวง
   บ้างก็ดีเหลือดีแสนที่กล่าว
แต่ชายเจ้าระยำทำเป็นห่วง
เจ้าชู้ประตูดินจนสิ้นกลวง
ว่าทั้งปวงหมั่นไส้ไม่เคียงครอง
   อันชายชั่วหญิงชั่วมั่วรสรัก
ก็จะมักอยู่นานผ่านสิ่งสนอง
เล่นกามเกมกลเปรอะเลอะคะนอง
พอผ่านต้องเวลาทำมาอาย
   นี่แค่เขียนพักผ่อนสะท้อนจิต
ที่ยามคิดคนเขาเฝ้าหลากหลาย
ว่ารักเอ๋ยเคยรักมักกลับกลาย
มีมากมายยากกล่าวเศร้าอารมณ์
   **  แก้วประเสริฐ.  **