บทกวีเพื่อชีวิตพระยาพิชัยดาบหัก ภาคพิเศษ เรื่องเล่า บทที่ 2 รุมกินโต๊ะ
นายตุ้ม
บทกวีเพื่อชีวิต
พระยาพิชัยดาบหัก ภาคพิเศษ
เรื่องเล่า บทที่ 2 รุมกินโต๊ะ
นายตุ้ม คลองสามวา
บรรยาย เพราะร้อน ผ่อนแล้ว แผ่วล้า
หมดซ่า มาสื่อ มือสู้
ถึงด้อย ถอยด่าง ถางดู
เลือดปู รู้ป้อง ร้องปัง
อายุ ลุย่าง อ้างยิ่งใหญ่ (14 ปี)
สดใส ได้สวย ด้วยคำสั่ง
จึงแจ่ม แย้มจ้า ว่าจริงจัง
จ้อยดัง ฟังได้ ให้เด็ดดวง
เรื่องเรียน เขียนรู้ ดูเรียบร้อย
หิ่งห้อย ค่อยห้าม ตามอย่าห่วง
คำเตือน เหมือนต้อง ร้องตักตวง
กลลวง บ่วงเลย เผยเลือนลาง
อยู่วัด (มหาธาตุ) หัดไว้ ได้ชื่อว่า
รักษา พาสื่อ ถือศีลสร้าง
เป็นเป้า เขาปรุง ยุ่งอับปาง
พุงกาง ว่างเกลอ เว่อร์ไม่กลัว
วันหนึ่ง ซึ่งนาน ขานไขหน่อย
ฟังข้อย ฝอยข่าว ร้าวต่างขั้ว
ถูกรุม กลุ้มเลย เผยระรัว
เจ็บตัว มั่วต่าง ขวางรังแตน
(เด็กวัด) คุณเฉิด เปิดโชว์ โวร้อนฉ่า
พวกข้า ว่าข้อง ร้องเสียงแค่น
จ้อยมัน นั้นมี ชี้หมดแมน
ช่วยแทน แสนทำ ย้ำอาทร
ต้องอัด ซัดเอ่ย เผยให้อ่วม
กำกวม สวมกัน บั่นให้กร่อน
แล้วรุม สุมร่าย หมายร้าวรอน
ตัดตอน สอนเตือน เหมือนปิดตา
(คุณเฉิด) เห็นดี ชี้ด้วย ช่วยกันได้
ต้องไช ให้ชุ่ม นุ่มลิ้นฉ่า
ล้อมเลย เผยร้อน ซ่อนลีลา
แจ้งมา ฆ่ามัน หั่นกับมือ
(ด.ชจ้อย) ไม่หมู สู้มาร ขานไขมั่ง
ต้องสั่ง ยังสอย ข้อยฟ้องสื่อ
เล่นรุม สุมร้าย หมายเรื่องลือ
เสียชื่อ ถือชั่ว ตัวช่ำชอง
เตะซ้าย หมายซ้ำ ย้ำให้ซึ้ง
พวกมึง ถึงมาร อ่านม้วยม่อง
หนุ่มจ้อย สอยจี้ ตีตราจอง
เล่นลอง สองร่าย ฉายแล้วรวย
สี่หนึ่ง จึงหนัก มักเจ็บแน่
หว่านแห แหย่ห่าง อ้างเสียงห่วย
เจ็บเอา เหมาอาน ผ่านเอออวย
ดีด้วย ช่วยดัน ฉันเดียวดาย
ถึงแพ้ แย่พร้อม ยอมบกพร่อง
ถูกถอง มองถี่ ชี้ถ่อยถ่าย
เจ็บเตือน เหมือนติง ยิ่งตัวตาย
เชิงชาย หมายแชร์ แค่เฉี่ยวโชว์
เพราะเจ็บนี้ ชี้แน่ แม่พี่น้อง
จึงหารสอง ร้องสื่อ ถือลูกโซ่
ต่อยเตะนำ ช้ำใน ได้หัวโน
ลูกกระโล่ โก๋รวย ห่วยแหลกลาญ
(คุณเฉิด) นายพูดมาก ปากมั่ว ตัวแย่ใหม่
ขอถามไถ่ ไหนทำ ย้ำเถ้าถ่าน
ลูกพระยา ว่าใหญ่ ไม่หย่อนยาน
ควรถึงการ สานกล่าว ข่าวข้นแก
เป็นเด็กวัด หัดไว้ ได้ชื่อว่า
ขวางแสบซ่า พาซึ้ง ถึงกระแส
อย่าทำงง หลงง่าย หมายงอแง
มันจะแย่ แต่ยาก ฝากคิดยาว
(ด.ช. จ้อย) ผมทำดี ชี้ได้ ไม่เคยด้อย
อยู่อย่างคอย น้อยค่า ซ่าตามข่าว
ไม่ร่ำรวย ด้วยรู้ ชูเรื่องราว
อบอวนอ้าว ฉาวเอ่ย เผยไม่เอา
คุณพ่อสั่ง ดังสอน วอนสืบสร้าง
ไม่หันข้าง วางข่าย หมายงานเข้า
มีพวกมาก ลากมา ว่ามัวเมา
คุณคือเต่า เว้าเตือน เหมือนติติง
เมื่อมากมิตร คิดใหม่ ใช้หมาหมู่
หลายคนสู้ รู้สร้าง อ้างหลายสิ่ง
เฝ้าโอ้อวด ปวดเอ่ย เผยอ้างอิง
ทำชั่วชิง ยิ่งใช้ ไม่ชื่นชม