พิลาปลาวัลย์

แก้วประเสริฐ

           พิลาปลาวัลย์
...๏ หอมเอยหอมกลิ่นเคล้า ลาวัลย์ ซ่านเฮย
พึงแนบชิดติดพัน      ซ่อนเร้น
วาบหวิวส่งใจอนันต์    ภาพก่อ จิตแฮ
อวบอูมงามมากเน้น    ชูสล้างฝากสรวง ฯ
   ล่วงล้ำลึกเด่นล้ำ   พุ่มพวง
หวานรสยามใยยวง    แทรกซ้อน
เคล้าคลึงคลุกซาบทรวง รสมุ่ง หอมแฮ
เกลือกก่อกิ่งกาบก้อน  กกกลิ้งกลุ่มกานต์ ฯ
   กลิ่นเร้าโรมยอดพลิ้ว ไหวเอน แกว่งเฮย
ยอดนิ่งไหวเบี่ยงเบน     ช่อซึ้ง
ไล้โลมรุกข้ามเลน       เคล้าซ่าน ประทุม
รุกไล่เลียบผ่านขึ้ง       โกรธกริ้วล่องลอย ฯ
   จวบจนพบบ่อน้ำ     อมตะ หอมเอย
มุ่งมั่นสอดแทรกปะ      ล่วงล้ำ
โรมรินกลิ่นจะจะ        ชวนก่อ สรวงแฮ
จวบก่อพิลาปกล้ำ       เลียบซึ้งผ่อนคลาย ฯ
   ลึกลึกเข้าบ่มไล้      นิ่มนวล
น่ารักระริกชวน         พรอดพริ้ม
ถอนใยจากหอมหวล     หยุดพัก ผ่อนแฮ
หวังมุ่งต่อยอดลิ้ม       รสซึ้งตรึงฤทัย ฯ
   ครวญครางสุขบ่มไว้    สั่นพลาง โชยแฮ
ต่อยอดไว้แนบกลาง       สิ่งสล้าง
มัวเมามุดผ่านขวาง       รุดก่อ หวานเฮย
ก้านแกว่งไกวสิ่งสร้าง      สู่ล้ำแดนสวรรค์ ฯ
   เกสรแตกแยกไว้     ร่องรอย
ภมรหมู่แยกกันคอย      คลุกเคล้า
ความหวานถูกใช้สอย     ล่อกลิ่น ภุมรา
กลิ่นฝากสิ่งรอยเศร้า      จากแล้วล่องลอย ฯ
   บุปผาเอยผ่านเคล้า คลอเคลีย  ยับแฮ
ปั่นป่วนจนหมดเสีย    สิ่งแพร้ว
เสียหวานจึ่งอ่อนเพลีย ยากก่อ ชวนแฮ
เปรียบดั่งนารีแล้ว    หมดสิ้นหอมครวญ๚ะ๛
        **  แก้วประเสริฐ.  **