กลิ่นธูปควันเทียน

แก้วประเสริฐ

   ***   กลิ่นธูปควันเทียน   ***
๏ นมัสการยกนอบน้อม  พุทธา  
สองกรแนบวันทา       กราบก้ม
ธรรมะที่แสดงมา       ซึ้งซ่าน กมลแฮ
พ้นสิ่งกิเลสโน้ม         ฝากไว้ดวงมาลย์ ฯ
    ภาวนาให้หลุดพ้น  หลักพัน ผูกแฮ
หวังสู่มิขาดกัน        เจิดจ้า
รวมเป็นหนึ่งจิตพลัน    สรรค์สู่ ธรรมเฮย
เพียรก่อจิตปราศล้า     มุ่งไว้คำสอน ฯ
    พุทธะองค์มอบไว้  ทุกตอน
เห็นทุกข์เกิดลิดรอน    ใฝ่รู้
อริยสัจสี่นำสอน        พ้นสิ่ง เกิดแฮ
ขาดต่อวัฏฏะผู้         จัดสร้างเสกสรร ฯ
    วิปัสสนาสู่น้อม   ฝึกฝน มากนา
พิศเพ่งกายาจน      สู่สล้าง
ตัดรอนต่อเปรอะปน   ฝังอยู่ ใจเฮย
หนีจากกิเลสสร้าง     ซ่อนไว้ลึกหทัย ฯ
    จิตเจตสิกย่อมสร้าง เกิดดับ
เวรย่อมเข้าประดับ     อ่อนล้า
จนหมกมุ่นติดกับ      นำก่อ กรรมแฮ
ดุจดั่งมีดคมกล้า       ขาดแล้วซึ่งคม ฯ
    หากเพียรฝึกหลีกพ้น ทุกข์ภัย หนีนา
สุขย่อมเข้าอาศัย        สุดพลิ้ว
เกิดมิก่อปราชัย         ยวนยั่ว มากนา
ล้างลบกิเลสกริ้ว         ผูกขึ้นจองเวร ฯ
    อย่าหักโหมเร่งซึ้ง   ฉับพลัน
จงหมั่นคอยเสกสรร      สู่ไว้
เพียรจิตก่อทุกวาร       ผันสู่ ธรรมเฮย
หากเร่งรัดแล้วไซร้       ย่อมสิ้นทางหนี ฯ
    พระองค์ตรัสเทิดไว้  จงเพียร มากแฮ
พิศต่อกายหมุนเวียน    เปลี่ยนแล้ว
ควันธูปล่องดังเทียน     แสงส่อง ไหวเฮย
กายย่อมวางเพริศแพร้ว  ลบล้างสิ่งสนอง ฯ
  แสงควันลอยล่องฟ้า   เลือนหาย
ดุจดั่งจิตละลาย        เปลี่ยนแล้ว
สับส่ายสิ่งมากมาย      มินิ่ง จริงแฮ
วกกลับเวียนสลับแพร้ว  เร่าร้อนกายใจ ฯ
   ใดใดในโลกนี้      อนิจจัง หมุนเฮย
จิตยากจะจับขัง        ส่ายแท้
ดุจควันธูปลอยยัง       สรรค์สู่ แตกแฮ
ร่างกายมิสุขแล้         จะพลิ้วล่องลอย ฯ
   แสงทองเทียนส่องฟ้า เกิดดับ เวียนนา
ระยิบพร่างประดับ       จิตห้วง
เพลิงก่อสู่ห้วงจับ        เกิดก่อ จินต์แฮ
ยากมาดจะจับล้วง       ไขว่คว้าธรรมสนอง ฯ
   ธาตุมนุษย์สัตว์กอบด้วย หกธาตุ แน่เฮย
ดินก่อเนื้อหนังวาด       ร่างแล้ว
น้ำหล่อชุ่มมิขาด         อิ่มเอิบ มวลแฮ
ลมเกื้อหนุนสิ่งแพร้ว      ซ่อนไว้สม่ำเสมอ ฯ
   ไฟสร้างอบอุ่นเชื้อ   ซ่อนรูป เวียนเอย
อากาศธาตุเน้นลูบ      พยุงไว้
วิญญาณะเช่นกูบ       สิงสู่ ร่างเฮย
เป็นร่างกายนี้ไซร้      เลิศล้ำกรรมเวร ฯ
   มาดแม้นมิหนุนเกื้อ  ต่อกัน
แบ่งแยกสุดเสกสรร     ก่อแล้ว
ก็จะเกิดต้านทาน       หนุนส่ง ดับเฮย
สิ้นสุดมนุษย์สัตว์แจ้ว    เจื่อนจ้าสิ้นสลาย ฯ
   โลกทั้งปวงก่อด้วย   ธรรมมอบ เนืองแฮ
เพียรฝึกค้นหากรอบ    ปรุงไซร้
ตัดแต่งต่อดีชอบ       สรรค์ต่อ กายเฮย
จิตซึ่งหลักกอรปไว้     ต่อห้วงบ่วงมหรรณ์ ฯ
   ธรรมพุทธะเกิดแล้ว ผองชน
เกิดเพื่อให้จรดล      สว่างล้ำ
ชี้แจงสิ่งสับสน        ฝากก่อ ใฝ่นา
สอนมุ่งอริยะย้ำ       ก่อเกิดอนิจจัง ฯ
   รวมความในที่นี้   ทางมรรค สามเฮย
ศีลก่อไร้อุปสรรค      สุดแล้ว
สมาธิเกิดเป็นวรรค    คลุมครอบ จิตแฮ
ปัญญาพลิกเพริศแพร้ว เนื่องไว้นิพพาน ฯ
   ขจัดต่อมวลสิ่งสร้าง กิเลส
ตัณหาดุจนิเวศน์     ใหญ่กว้าง
โลภโกรธหลงในเจต  สร้างบ่วง มัดเฮย
วัฏฏะวนเวียนสล้าง   เกิดขึ้นตลอดกาล ฯ
   ฝากแง่ธรรมมอบไว้ ผองชน ตรองเอย
ค่อยร่ำศึกษาจน       จ่างรู้
ปฏิบัติมิขัดสน         ต่อเนื่อง ขาดลอย
ก็จะมีเหตุสู้           แนบซึ้งดับผอง ๚ะ๛
      ***  แก้วประเสริฐ.  ***