อนธการ

แก้วประเสริฐ

             อนธการ
   อจิระกาลผ่านแล้ว เปลี่ยนแปลง
พ้นสิ่งวิวัฒน์แฝง     เคลื่อนคล้อย
อนธการแปลง       มวลสิ่ง  มากนา
เหลือแต่ความละห้อย  สลดไว้ผองชน บารนี. 
   อจิระกาลผ่านแล้วแนวเปลี่ยนแปลง
วิวัฒน์แฝงพ้นสิ่งหมายอิงสนอง
ความมืดมนดลไว้รอบครรลอง
ทิศหมายปองมวลสิ่งระวิงพลัน
   อนธการแปลงแห่งสุขสิ้นสลาย
ละห้อยมลายคิดคล้อยคอยวสันต์
หลั่งรินซาบซ่านทรวงห้วงอนันต์
ความหวังจรัลผ่านไสวในทิศทาง
   ความลิงโลดดีใจในสิ่งเปลี่ยน
ที่เคยเวียนผ่านปีคลุกคลีสว่าง
ยอกย้อนกลับสู่ไว้คล้ายจะวาง
สิ้นจะสร้างแดนทองปองไฉไล
   หากกลางวันไร้สิ้นแสงสุรีย์
ยามราตรีสิ้นแฝงแห่งจันทร์ไสว
เหล่าดาราเกลื่อนกราดขาดวิไล
แนวทางไซร้ผองชนคนหมางเมิน
   อันความหมายเหลือไว้ในใจหรือ
เสียงเล่าลือผ่านสาสน์สรรเสริญ
เก่าหลากใหม่ความใดใฝ่จำเริญ
หลายทางเกินความฝันอันจินตนา
   ตรองดูเถิดหมู่เหล่าเจ้าข้าเอ๋ย
ทุกปีเคยสนานสนุกปลุกหา
มาบัดนี้ความหวังครั้งรจนา
มินำพาเสวยสวรรค์สั่นจิตใจ
   สามัคคีธรรมสิ้นแล้วแผ่วชีวิต
ฟ้าลิขิตหรือนรกสร้างหมกไหม้
ความแปรเปลี่ยนผันผวนล้วนวลัย
วาบอิงไสวคล้ายแสงหิ่งห้อยลอย
   อนิจจาโลกเอ๋ยปีใหม่แล้ว
คิดว่าแคล้วโพยภัยยากไร้ถอย
หวานปนสุขสักครั้งยังต้องคอย
แลเหลือน้อยแสงทองผ่องอำไพ.
      * แก้วประเสริฐ.*