เดินดง ฉันยินเสียงกาหลงในพงไม้ หน้าตื่นอื้นสะทกทั้งตกใจ จะหางามแสงใดก็ไม่มี ................................................. ผีเสื้อ เจ้าจางเจือปีกบางแล้วร้างหนี จวบวันเคลื่อนคล้อยในรอยปี เจ้าบินผ่านตรงนี้มากี่ครั้ง นานกาเล เกลียวคลื่นยังคงเห่กระทบฝั่ง ขอบฟ้ายอมสดับเพื่อรับฟัง ให้เรานั่งจ้องกันสักวันนึง เพลงครวญ คราวลมหวนยังชวนให้นึกถึง นั่นจะเข้ สะล้อ และซอซึง จะรำพึงถึงไหมหรือไม่เลย ยามจร การเวกเกาะคอนขอนเขนย ดอกมาลาร่วงรินกลิ่นใบเตย วอนเจ้าเผยกลิ่นคืนมาชื่นใจ รับขวัญ มาเคียงกันทุกขณะจะได้ไหม แม้แสงสรวงเลือนหายมลายไป มิอาจฝืนอาลัยในบทจร ................................................. วัยหวาน รตีกาลซุกถ้อยมาคอยสอน เมื่อแหงนหน้าอดหลับขับตานอน ก็มุ่งหวังอาวรณ์ทุกตอนไป อุ่นฝัน เราผ่านมาเพื่อพบกันนั่นใช่ไหม แม้กี่วันกี่เดือนที่เคลื่อนไป จะหยั่งถึงใจไหมไม่อาจรู้ รอยไถ เพียงหยาดฝนโปรยสายระบายสู่ ดินแห้งแตกระแหงแล้งฤดู ก็ยังอยู่ตักเตือนเสมือนคอย ใบไม้ ยังชื่นใจยามสดับเมื่อรับถ้อย แทนทุกดวงมาลีฤดีรอย ที่เคยรับดอกน้อยๆในวันลา สิ้นปี หอบสายลมจากที่นี่ไปฝากฟ้า เพลงครวญยามลอยหลงในคงคา จะคืนมากล่อมขวัญพันราตรี .................................................
ตั ว เ ล็ ก 24 ธ.ค. 2552 16:03 น. - ID 131647 
1957
7
0
24 ธันวาคม 2552 16:19 น. - comment id 1078572
คำ...เป็นธรรมชาติ จินตนาการ...หลากหลาย สรุปว่าเขียนกลอนดี.... นานๆจะพบสักคน...ในเวปนี้
24 ธันวาคม 2552 16:28 น. - comment id 1078579
สวัสดีค่ะ พี่สดายุ พี่ลงกลอนอีกสิคะ นานๆทีจะเห็นพี่เขียนสักครั้งนึง กลอนที่พี่ไปแจมกับพี่ก้าวที่กล้า น่ะ แตงชอบมากเลยนะ.. ขอบคุณที่แวะมาค่ะ ดีใจมากๆ^^
24 ธันวาคม 2552 16:42 น. - comment id 1078583
สวัสดีครับ..ตัวเล็ก... พี่ไม่ค่อยได้มาที่นี่บ่อยนัก...แต่เคยผ่านตาว่าตัวเล็กเคยแวะไปทักทายพี่ในกระทู้... ตัวเล็ก...เขียนกลอนได้ดีมาก...พี่ไม่รู้ว่าน้องจะอยู่ในวัยไหนแต่การใช้คำดูจะช่ำชองมากทีเดียว.... น่าจะเคยผ่านลีลากลอนแบบเด็กๆ...ที่มีคำยาวๆในวรรคหนึ่งๆแต่ลงสัมผัสเหมือนกลอนแปดมาก่อนนะ...พี่เดาเอา น้องก้าวฯ...เขาก็เขียนได้ดีมากคนหนึ่ง... พี่มักดูคำที่เป็นธรรมชาติที่คนพูดกันเป็นปกติ...เป็นจุดสำคัญ....ว่าเป็นสิ่งดีหากนำมาใช้เขียนกลอน....เพลง....ลมเอย ๐ วานหน่อย..ลมทะเลช่วยเห่กล่อม ผ่านระลอกโบยล้อม..ดุจอ้อมแขน- ของคำนึงไกลห่าง..จากต่างแดน ให้เหมือนแม้นโอบถนอมด้วยอ้อมทรวง ๐ ผมสลวยปลิวปัดสัมผัส..แก้ม วานลมแต้มแตะไล้..แทนใจหวง เรียวรูปหน้าเนียนนุ่มปรางพุ่มพวง ใจแสนห่วงหมายตระกองด้วยสองมือ ๐ คลื่นทะเลฟองขาว..พร่างพราวอยู่ เมื่อโลมต้องเนื้อตรู..จะรู้หรือ- ว่าแผ่วเบาปานนั้น..เท่านั้นคือ- ร่วมสายลมอึงอื้อ..กระพือล้อม ๐ แผ่วเบาถึงปานนั้น..ต้องวรรณรูป หมายโลมลูบเพียงให้..หัวใจหลอม- ในรสรื่นรมย์ถวิล..จนยินยอม- ร่วมด่ำดอมเสน่หาร่วมอาลัย ๐ หมายลมเช้าผันผ่านบรรสารรู้ แตะรอบชู้แรงฉันท์..จนสั่นไหว อบอวลด้วยหอมหวานกว่าหวานใด จนรุ่มร้อนพิสมัยที่ในทรวง ๐ สโมสรตอนใด..ดวงใจเอ๋ย ความจะเผยวับวาว..ยิ่งดาวสรวง ผ่านสองเนตรลึกล้ำคอยย้ำทวง ความแหนหวงข้ามหาทั้งราตรี ๐ ละเมียดรสคันธา..ลดามาศ อันพิลาสพิไลลักษณ์..ด้วยศักดิ์ศรี ปานยอรอบดำรู..แห่งรูจี ลงลูบโลมปถวี..เรื้องลีลา ๐ อัสดงคตกาล..ค่อยผ่านคล้อย แสนเอ็นดูรูปน้อยจะคอยหา ชะเง้อแลชะแง้อยู่..จมสู่ภา- วะละห้อยคอยท่าทั้งราตรี ๐ สายลม..คลื่น..หัวใจ..ยังไหวอยู่ ยังรับรู้อ่อนไหว..แห่งใจที่- เกี่ยวกระหวัดอาวรณ์ออดอ้อนมี ของรูปน้อยคอยที..ในที่นั้น ๐ เห่เอย..เห่นอน..เจ้าอ่อนน้อย ความจะคอยกล่อมเกล้า..ให้เจ้าฝัน ถึงอาวรณ์อาลัยมีให้กัน ด้วยความรักผูกพันธ์..เจ้าขวัญน้อย ๐ ลมเอย..วานลูบโลมรูปหงส์ อย่างบรรจง..ผ่านแล้วอย่างแผ่วค่อย อย่าให้ช้ำชอกเนื้อ, เพียงเหลือรอย- ความละห้อยแอบออ..ก็พอแล้ว ๐ ในสนิทนิทรายามราตรี พึงเพ็ญปีตินันท์ เถิดขวัญแก้ว เก็บงำความอาวรณ์ให้ย้อนแวว เมื่อลมแผ่วผ่านคำ..พี่รำพึง
24 ธันวาคม 2552 16:57 น. - comment id 1078584
ขอบคุณที่ช่วยชีวิตค่ะพี่สดายุ บทกลอนซึ้งไปทุกอณูเลยค่ะ สงสัยวันนี้จะมีการบ้าน ต้องไปหายางลบกับกบเหลาดินสอ ก่อนแล้วหล่ะ ขอบคุณสำหรับบทกลอนค่ะ ประทับใจจากใจจริง
24 ธันวาคม 2552 17:39 น. - comment id 1078599
วันนี้ ตั ว เ ล็ ก คงทานข้าวมื้อเย็นกับลูกยอละมั้ง อิอิ
24 ธันวาคม 2552 18:10 น. - comment id 1078603
สวัสดีค่ะ คุณครูกระดาษทราย ลูกยอเคยกินแล้วไม่อร่อยเลยค่ะ แตงเลยวิ่งไปเอาลูกยามาฝาก
24 ธันวาคม 2552 18:15 น. - comment id 1078605
พี่เห็นด้วยกับคุณสดายุว่าตัวเล็ก เขียนได้ดีมากเลยค่ะ พี่ชอบสไตล์ของคุณสดายุมานานแล้ว อยากเขียนได้แบบนั้นบ้าง เพิ่งมาเห็นของน้องตัวเล็กนี่เองค่ะ ว่าคล้ายๆกัน ถ้างั้นพี่ขอเป็นศิษย์ด้วยคน ขออนุญาตคุณสดายุด้วยนะคะ กำลังว่าจะหัดแต่งในแนวไหนดี แนวนี้ เขียนเป็นธรรมชาติ ถูกใจที่สุดเลยค่ะ ตัวเล็กคงไม่ว่าถ้าพี่จะเดินตามนะ จะได้หัดอย่างจริงๆจังๆเสียที พอดีหายอกหักแล้วค่ะ เดินหน้าทำในสิ่งที่มีความสุขต่อไป คือหัดแต่งกลอน ตามแนวที่เราชอบ
24 ธันวาคม 2552 18:19 น. - comment id 1078607
สวัสดีครับ งดงามในความหมาย สื่อสัมผัสเริงระบายคำฉันท์
24 ธันวาคม 2552 20:39 น. - comment id 1078641
สวัสดีค่ะ คุณตัวเล็ก พี่ๆเพื่อนๆกล่าวไว้เป็นจริงค่ะ คุณเขียนทุกตัวอักษรอ่อนหวาน เป็นธรรมชาติมาก ดอกบัวชอบมากค่ะ ห้องอื่นๆ ดอกบัวยังไม่ได้เข้าไปอ่านเลยค่ะ ดอกบัว ว่างกว่านี้ จะตามอ่านนะค่ะ ด้วยใจจริงค่ะ ขอให้คุณมีแต่ความสุขในทุกๆวันค่ะ ( ขออนุญาต สวัสดี พี่สดายุค่ะ
25 ธันวาคม 2552 13:04 น. - comment id 1078843
ดีจร้า...ยัยตัวเล็ก... ใครว่าดี... พี่..ว่าเอ...เลยแระ...อิอิ...
25 ธันวาคม 2552 14:47 น. - comment id 1078892
เต็มอิ่มกับ บทกลอนที่เพราะพริ้ง คุ้มจริง ๆ ค่ะ ทั้งน้องตัวเล็ก และ ของคุณสดายุ
5 มกราคม 2553 17:52 น. - comment id 1082135
.. หลังจากอ่านอย่างตั้งใจ... เหมือนได้เดินทาง ไปที่ๆ ธรรมชาติ.. ทำงานอย่างที่มันเป็น...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
