เขาขอลา..แต่ฉันยังอ้อนวอนให้..กลับ โทรตามจนเขาไม่รับ.ไม่มีทางย้อนมา เก็บศักดิ์ศรีไว้ก้นกระเป๋า..แม่รู้แม่คงว่า อะไรกันนักกันหนากับคน-คนเดียวเออหนอคนอย่างฉัน ตรอมใจทุกวันเมื่อไหร่จะพอสักที เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ดใจเจ้าเอ๋ย มันสนุกตรงไหนยังไง อยากให้ฉันนอนร้องไห้อีกนานแค่ไหน อีกเท่าไหร่ละใจจ๋าเจ็บแล้วยังไม่เข็ด ก็ต้องเจ็บแบบนี้ธรรมดาช้ำไปช้ำมา แล้วเมื่อไหร่ถึงจะเข็ด รักล้นใจ ออกไปตามหาเขาจนเจอ แต่ยิ่งทำให้เพ้อเขามีใครอีกคน อยากจะเห็นก็เลยได้เห็นเอาหัวใจไปป่น ต้องเจ็บต้องปวดอีกหน ก็สมควรแล้วก็คงต้องรักตัวเอง ใช่ไหม ใช่ไหม
23 ธันวาคม 2552 19:53 น. - comment id 1078243
23 ธันวาคม 2552 20:54 น. - comment id 1078271
รักพ่อ...รักแม่...และรักตัวเองให้มาก ๆ
23 ธันวาคม 2552 23:57 น. - comment id 1078382
รักตัวเองให้มาก ๆ นะคะ
24 ธันวาคม 2552 07:07 น. - comment id 1078440
แวะมาเยี่ยมค่ะไม่เข็ดแฮะ
24 ธันวาคม 2552 07:34 น. - comment id 1078460
24 ธันวาคม 2552 14:35 น. - comment id 1078540
พี่พิมเข็ดเป็นเรื่องๆไปจ้า.. มาให้กำลังใจ..
24 ธันวาคม 2552 15:08 น. - comment id 1078555
รักตัวเองให้มากๆนะคะ พี่ก็เหมือนกันค่ะ
25 ธันวาคม 2552 16:38 น. - comment id 1078971
สงสารลูกหว้าของน้าจริง..จริ๊งอุตส่าห์โทร.ง้อ จนเขาไม่รับโทรฯของเรา..ผู้ชายมีเยอะแยะ อย่าเสียดายเลยคนพรรนั้น..กลับบ้านเราดี กว่านะอย่างน้อยมีพ่อแม่และน้าคอยให้กำลัง ใจอยู่..เชื่อเถอะไม่นานก็ลืมได้เองแหละ.. ให้กำลังใจนะหนู...
5 มกราคม 2553 07:28 น. - comment id 1081990
เสียงคลื่นซัดสาดมองเห็นไกลสุดขอบฟ้า มีทะเลทุกเวลาแต่บางทีไม่มีเธอ