ตั ว เ ล็ ก

21 ธันวาคม 2552 19:28 น. - comment id 1077135

แห่ะๆ

แวะมายิ้มแห้งๆไม่มีขอนให้เกาะเลยค่ะครูแก้ว

 

ครูพิม

21 ธันวาคม 2552 19:35 น. - comment id 1077142

สาลิกาเจ้าเอย..เคยรู้ไหม
คนห่วงใย..ชะแง้...เฝ้าแลหา
หลงแสงสี..ที่ใด...ไม่กลับมา
ปล่อยให้ข้า...เกาะคอน...จนค่อนวัน...

สวัสดีปีใหม่ลวงหน้าค่ะลุงแก้ว...

สุข สวัสดิ์  พิพัฒน์ผลนะคะ..

แก้วประเสริฐ

21 ธันวาคม 2552 19:36 น. - comment id 1077144

คุณ ตัวเล็ก

    มันเกาะที่กรงนกเปล่าๆใต้ชายคาครับ ฝนตก
มากมันนอนจนสว่างตื่นมาหายไปแล้วล่ะ ผมนึก
ได้ก็เลยเขียนตามประสาคนสร้างจินตนาการผสม
เรื่องจริงครับ ไปหาภาพนกสาลิกาเมืองไทย ที่
จริงผมเลี้ยงไว้หนึ่งตัว ไปค้นที่กลูเกิ้ลไม่รู้มันเอา
ภาพอะไรๆมาให้ เป็นเครื่องรางของขลังบ้าง ดีไป
เจอตัวหนึ่ง เรียกว่า สาลิกาเขียว สงสัยจะเป็น
ของต่างประเทศกระมัง มันไม่เหมือนที่ผมเลี้ยง
ไว้ตอนนี้มันแก่มากแล้วครับ  รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 ธันวาคม 2552 19:38 น. - comment id 1077148

คุณ ครูพิม

    ขอสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้ากับคุณครูพิมด้วยครับ
ขอให้ปีต่อไปได้เลื่อนสองขั้นนะครับเลื่อนตำแหน่ง
ด้วย คิดอะไรจงสมมาดปรารถนาทุกๆประการครับ
รักเสมอครับ

      แก้วประเสริฐ.

ฝนทอง

21 ธันวาคม 2552 20:00 น. - comment id 1077165

แวะมาอ่านผลงานกลอนครับ ครูแก้ว

แก้วรัศมี

21 ธันวาคม 2552 20:08 น. - comment id 1077174

แวะมาเยี่ยมครูค่ะ
ยังจดจำคำสอนของครูได้เสมอ..

นกสาลิกาเขียวมักจะพบมากที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่  
หรืออุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน
ชอบหากินอยู่ในพุ่มที่รกทึบ   
บางทีเสียงที่ดังเจี๊ยวจ๊าวของมันก็เป็นสิ่งที่ดึงดูดให้สายตาของเรามองหาโดยอัตโนมัติ 
ในยามที่สาลิกาบินผ่านหุบเขาแดงทางแดนใต้ที่สวยงาม  
มันคงเพ่งมองด้วยความศรัทธาและชื่นชม
ขอให้นกสาลิกาที่หลงทางของครูแก้ว  บินกลับรังไปในที่ที่ควรจะอยู่จนเจอด้วยนะคะ

รักเสมอ

ธันวันตรี

21 ธันวาคม 2552 22:43 น. - comment id 1077250

สา เอย สาริกา
เจ้าบินมาเกาะใกล้หัวใจฉัน
ไฉนหนอหนีหายห่างไกลกัน
กลับมาขันใกล้ใกล้ได้ไหมเอย

แหะๆ

สวัสดีครับ ^ ^

กระต่ายใต้เงาจันทร์

21 ธันวาคม 2552 22:50 น. - comment id 1077263

แวะมาทักทายคุณลุงแก้วค่ะ

สบายดีไหมค่ะ
กระต่ายถือโอกาสนี้อวยพรปีใหม่ให้คุณลุงสุขภาพแข็งแรงมีความสุขในทุกๆๆเรื่องๆๆทุกๆๆวันค่ะ

                               รักเคารพและคิดถึงเสมอมา
                                     กระต่ายน้อย

ลูกหว้า

22 ธันวาคม 2552 03:12 น. - comment id 1077332

คนกุลา

22 ธันวาคม 2552 10:24 น. - comment id 1077406

 
ท่านพี่ ครับ มาเยี่ยม พร้อมนำภาพสาลิกา หลายชนิด มาฝาก ตัวไหนตรงกับใจท่านพี่ เลือกเอาเลย นะครับ

รักและเคารพเสมอ

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 10:36 น. - comment id 1077412

คุณ ฝนทอง

     ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยมคนแก่ แต่
ชื่อคุณ ฝนทอง นามเพราะจริงๆครับ ผมเองเล่น
กลอนเพื่อฝึกสมองครับ ขอบคุณครับ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 10:45 น. - comment id 1077423

คุณ แก้วรัศมี

      เป็นนามที่มีพลังในตัวเองดีครับ อิอิ ศิษย์
รักเรา พยายามฝึกฝนตามที่แนะนำไว้นะไม่นาน
หรอกจ้าก็จะโลดแล่นในกานท์ได้อย่างสบายใจ
       เธอนี่เก่งจังนะ ผมเองไม่รู้จักหรอกว่า
เป็นสาลิกาในเมืองไทยและที่อยู่ด้วย ไม่เคยเห็น
คงจะหาตัวได้ยากถึงเห็นก็อาจจะไม่รู้ ไม่เหมือน
สาลิกาบ้านที่ผมเลี้ยงไว้เลยครับ ผมเองเป็นคนรัก
สัตว์คนหนึ่ง เลี้ยงไว้หลายๆอย่างครับแม้แต่
บ้านก็ปลูกต้นไม้เรียกว่าเกือบรอบบริเวณบ้าน
คลึ้มๆ มีเพื่อนบ้านเรียกว่าบ้านผีสิงครับ ผม
ชอบก็ปลูกทั้งต้นใหญ่และต้นเล็กๆ เรียกว่า
ขาดไม่ได้เสียเลยไม่ใช่มาเป็นตอนแก่นะเป็น
มาตั้งแต่สมัยหนุ่มๆโน่น เมื่อก่อนผมเลี้ยง
นกพิลาปแข่งด้วย เคยนำไปแข่งขันกับเขาได้
รางวัลมาด้วยล่ะ ตอนหลังเลิกด้วยคนมาทักว่า
ไม่ดีผมก็เชื่อผู้ใหญ่เขา หันมาเลี้ยงนกอื่นๆ
ส่วนต้นไม้ที่ชอบปลูกที่สุดคือ ต้นกุหลาบแต่
เลี้ยงยากมากเหมือนเด็กอ่อนเชียว ผมเลี้ยง
หลายพันธุ์ทั้งในและนอกด้วยครับ ตอนนี้แก่
แล้วไม่ค่อยมีเวลาร่างกายไม่สมบูรณ์เลยแค่
ดูๆแลเล็กๆน้อยๆ คงเหลือแต่ต้นไม้ใหญ่เท่านั้น
เอง อย่าลืมคำสอนแนะนำนะพยายามไว้จ๊ะ
รักศิษย์เราเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 10:47 น. - comment id 1077425

คุณ ธันวันตรี

     เห็นคุณผมก็ดีใจมากครับ ยิ่งนำกลอนไพเราะ
มาฝากด้วย ยิ่งชื่นใจมาก ขอบคุณครับ รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 10:51 น. - comment id 1077428

คุณ กระต่ายใต้เงาจันทร์

    เห็นกระต่ายน้อยก็ชื่นใจนักยังจำได้เสมอๆ
ตอนพบครั้งแรกมาทักเล่นเอาผมงงบอกตรงๆว่า
เป็นคนที่จำคนไม่ค่อยจะได้ แต่สำหรับหลานรัก
จำได้แม่นติดตาจนทุกวันนี้เลยล่ะ เออ เจ้าหมี
น้อยยังอยู่หรือเปล่าล่ะ เช่นกันนะปีใหม่นี้ขอให้
สุขเกษมสำราญเบิกบานกว่าเก่าอีกนะ ประสพแต่
ความสุขความเจริญในหน้าที่การงานนะ รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 10:53 น. - comment id 1077431

คุณ ลูกหว้า
 
     ขอบคุณมากนะครับที่แวะมาเยี่ยมผม ยินดี
ยิ่งครับ ขอให้มีความสุขทั้งสิ้นปีเก่ารับปีใหม่ด้วย
นะครับ ขอบคุณครับ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 10:57 น. - comment id 1077433

คุณ คนกุลา

      น้องกุลาของพี่เก่งจังเลยค้นหามาได้หลายๆ
ตัว พี่เองขอเก็บไว้นะ ไปหาที่กลูเกิ้ลไม่รู้เอาอะไร
มาให้เป็นเครื่องรางของขลังทำเป็นนกสาลิกา ค้น
ไปค้นมาได้มาตัวหนึ่ง แต่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นของ
ไทยหรือไม่ก็เลยบอกไว้ก่อน มาเห็นของน้องสวยๆ
ทั้งนั้นเลยขอเก็บไว้ดู อันที่จริงพี่เองมักจะคอยเก็บ
จากเพื่อนๆในเวปฯนี้บ้างทางเมล์ที่เพื่อนส่ง
มาบ้างมาลงไว้ ด้วยค้นหาภาพไม่เก่งนั่นเอง
ครับ ปีเก่าสลายทุกข์ ปีใหม่เพิ่มสุขนะน้องรัก
รักน้องพี่เสมอจ้า

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประภัสสร

22 ธันวาคม 2552 11:18 น. - comment id 1077440

เจ้ายังอ่อนต่อโลกที่โยกหวิว
ปีกร่อนลิ่วถลาหาเหยื่อสม
จิกกินหนอนชอนหญ้าน่าภิรมย์
เท้าเกาะตมย่ำย่องท่องเที่ยวไป

เสียงเจ้าร้องก้องป่าน่าชวนคิด
อยากตามติดแต่กลัวตัวเฉไฉ
หลงลิ้นเล่ห์กลิ่นเสียงเพียงรูปไย
เกือบหวั่นไหวหลงเสียงสำเนียงนวล

สวัสดีคะครูแก้ว
ช่วงนี้งานเยอะนะค่ะ คงมีเวลาเข้าบ้านกลอนน้อยลง
ครูแก้วสบายดีนะคะ รัดษาสุขภาพด้วยค่ะ

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 11:34 น. - comment id 1077445

คุณ แก้วประภัสสร

     ไม่เสียทีที่ครูหมั่นฝึกเสมอๆ กลอนนั้นนับว่า
เขียนได้ดีมีการเล่นคำแฝงนัยไว้ด้วย ไม่เป็นไร
ครูแก่แล้วทำหน้าที่สำคัญก่อนเถอะ หากนึกคิดถึง
ค่อยมาเยี่ยมก็ได้จ้า รักศิษย์ครูเสมอๆ

       แก้วประเสริฐ.

เทียนหยด

22 ธันวาคม 2552 11:39 น. - comment id 1077449

ร่อนเร่ไปไกลถิ่นถวิลหวัง

ใต้ฟ้ายังสุดแผ่นดินแดนสรวง

ไร้ทิศทางเวิ้งว้างพลางลมลวง

กาลเลยล่วงเจ้ายังไร้ฝั่งนอน

 

ไม่ยอมแพ้แม้ลมจะพาพัด

ทั้งหนาวจัดจับใจยากไถ่ถอน

เจ้ายังเฝ้าโบยบินถวิลวรณ์

กางปีกว่อนเชิดหน้าอย่างท้าทาย


แวะมาสวัสดีค่ะครู  
สบายดีหรือเปล่าค่ะ พักผ่อนเยอะๆนะคะครู

เทียนหยด

22 ธันวาคม 2552 11:41 น. - comment id 1077450

 อ้าว..รูปไม่ขึ้น เอาใหม่ๆๆๆ  

ร่อนเร่ไปไกลถิ่นถวิลหวัง

ใต้ฟ้ายังสุดแผ่นดินแดนสรวง

ไร้ทิศทางเวิ้งว้างพลางลมลวง

กาลเลยล่วงเจ้ายังไร้ฝั่งนอน



ไม่ยอมแพ้แม้ลมจะพาพัด

ทั้งหนาวจัดจับใจยากไถ่ถอน

เจ้ายังเฝ้าโบยบินถวิลวรณ์

กางปีกว่อนเชิดหน้าอย่างท้าทาย 

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 11:57 น. - comment id 1077459

คุณ เทียนหยด

     เมื่อเล่นกลอนแปด แปดคำเธอสังเกตุไหม
ว่าสำนวนคำจะกระชับและได้ใจความดียิ่งไม่ต้อง
เน้น การเน้นหมายถึงการจนปัญญาในอักษร
อักษรมีมากมายให้เราเลือกใช้ กลอนแปดแปดคำ
นั้นนอกจากกระชับแล้วยังให้เรากว้างขวางต่อการ
ค้นหาอักษรที่มีทำนองในตัวเองคัดเลือกมาใช้ได้
และสามารถนำไปประยุกต์การเล่นอื่นๆได้อีกด้วย
รักศิษย์เราเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 11:59 น. - comment id 1077461

คุณ เทียนหยด

      ภาพวิวสวยครูขอเก็บไว้นะ รักศิษย์เสมอ

            แก้วประเสริฐ.

(น้ำตาลหวาน)

22 ธันวาคม 2552 13:15 น. - comment id 1077494

ถ้าถามว่าอยากเกิดเป็นอะไร
จะตอบว่า อยากเป็นนกค่ะ
อิสระ เสรี เหนือสิ่งอื่นใด ได้ท่อง
โลกกว้างไกล 

กิ่งโศก

22 ธันวาคม 2552 14:10 น. - comment id 1077535

o สาลิกากู่ร้อง......ลำนำ
โลมกล่อมเริงระบำ......บอกใบ้
ใครชมย่อมน้อมจำ......นานนับ
เสียงขับรับเคาะไม้..โยกโย้ โยนตามฯ


แวะมาเยี่ยมครูครับ ช่วงนี้เริ่มเพลางานแล้วครับ

ชื่อหรือสำคัญไฉน

22 ธันวาคม 2552 15:27 น. - comment id 1077558

สว้สดีค่ะ ครูแก้ว

ขออนุญาตเรียกครูแก้วนะคะ
มาฝากตัวค่ะ กลอนครูแก้วเพราะมากๆๆค่ะ

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 16:17 น. - comment id 1077565

คุณ น้ำตาลหวาน

     ทุกๆคนชอบอิสระเสรีกันครับ สำหรับผมนะ
หากเป็นจริงไม่อยากเกิดหรอกครับ โลกนี้วุ่นวาย
ยิ่งนัก ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ต่างดิ้นรนกันเพื่อ
ปากท้องครอบครัว บางคนก็สมถะ บางคนมีแล้ว
ก็ไม่พอ อยากมีชื่อเสียง บางคนก็ทรมานจะพบ
เห็นเสมอๆครับ จิตใจคนเรามันแตกต่างกันเสมอ
ดูพี่น้องที่มีบิดามารดาคนเดียวยังแตกต่างกันนี่
แหละคือสัจจะธรรมอันแท้จริง ผมนะอยากอยู่
ในแดนพุทธภูมิเท่านั้นครับแต่ก็แล้วแต่วาสนา
ที่ต้องสร้างจนกว่าจะประสบความสำเร็จครับ
การทำจิตเราไม่ให้วุ่นวาย ให้ว่างๆไว้นั่นแหละ
ดีครับ เป็นความปิติสุขอย่างหนึ่งครับ รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 16:22 น. - comment id 1077566

คุณ กิ่งโศก

    ศิษย์รักเรา เมื่องานเพลาๆลงก็หาความสนุก
กับกานท์เพื่อทำให้จิตใจเราผ่องใสนะ เสริมสร้าง
หนทางแห่งปัญญาด้วย งานโคลงเธอนั้นดีแล้วแต่
พยายามเล่นอักษร หักมุม การเขียนโคลงหาก
เขียนตรงๆไปก็ไม่งาม ต้องแฝงนัยไว้ให้คนอ่าน
เขาได้คิดเองบ้าง ไม่เหมือนกับกลอนที่หากเราเขียน
ให้คนอ่านได้คล้อยตามได้ถึงจะเรียกว่ากลอนที่ดี
โคลงก็เหมือนกันหากเล่นหักมุมอักษรบ้างให้
เขาคิดเองแต่ต้องอ่อนช้อยเรียกอารมณ์คนด้วย
โคลงนั้นเขาบังคับอักษรไว้เหมือนกับการย่อความ
นั่นแหละหากเรา ย่อความได้ดีโคลงก็ไปได้สวย
ประดุจเดียวกันแหละจ้า รักศิษย์เราเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 16:40 น. - comment id 1077568

คุณ ชื่อหรือสำคัญไฉน

      ครับเป็นคำที่แสดงถึงอารมณ์ของผู้ตั้งได้
เป็นอย่างดี ไม่ติดยึดกับสิ่งใดๆทั้งสิ้น ย่อมแสดง
ถึงความเป็นผู้ทรงคุณปัญญาคนหนึ่ง  ผมยินดี
ที่ให้เกียรติเรียกผมเช่นนี้ ผมเองบอกก่อนนะว่า
เป็นคนโง่เขลาเบาปัญญานัก หาได้มีความเก่งกาจ
อะไรเล่นไปก็ด้วยนิสัย บ้าๆบอๆบ๊องส์ ประกอบ
ด้วย แต่ผมเองไม่รังเกียจถือเป็นเกียรติเสียอีก
ที่คนแบบผมยังได้รับความรักกรุณาอยู่ครับ 
   ผมเป็นคนไม่ติดยึดถือตัวแต่อย่างไรหาก
เขาต้องการก็อนุโลมเสมอๆตามใจจะเรียกผม
อย่างไรก็ได้ครับ กลอนหรือผมเขียนแบบใจ
ชอบด้วย ผมใช้ใจในการเขียนกลอนเสมอๆ
หากคนอยากจะเรียนรู้ให้เข้าไปที่หน้าส่วนตัว
ผมแล้วอ่านกลอนผมและศึกษาไว้ โดยเฉพาะ
กระทู้ที่ผมตอบกลอนคนอื่น และที่สำคัญผม
ตอบกระทู้แก่ศิษย์ที่ยอมรับผมในความโง่ของ
ผมครับ ค่อยๆอ่านและพิจารณาไป หากเห็น
ว่าถูกใจคุณก็เรียนศึกษาได้ครับ ด้วยส่วนใหญ่
ผมจะบอกเคล็ดลับไว้ในกระทู้เสมอ ด้วยผม
เป็นคนไม่ค่อยหวงวิชาหากเขาต้องการครับ
และยอมรับในความบ้าๆบอๆบ๊องส์ของผมด้วย
หากจะมาเป็นศิษย์ผมก็ต้องอย่าทนงตัวเองสิ่ง
ใดยอมได้ก็ยอม สู้หาความสุขกับความสนุก
กับการเล่นกลอนไม่ได้หรอกครับ ที่ผมมาเล่น
ก็เพื่อฝึกสมองผมไว้ไม่เสื่อมเร็ว ทั้งยังได้ความ
เพลิดเพลินดีกว่าไปเที่ยวที่อื่นอีกครับ หากยอม
ก็เมล์มาหาผมตามที่ในหน้าส่วนตัวก็แล้วกันผม
จะถือว่าเป็นศิษย์ผมโดยตรงครับ ด้วยคนเขา
เรียกผมว่าครูบางครั้งก็เขินเหมือนกัน ด้วยผม
เองไม่เคยร่ำเรียนมาทางด้านนี้ การงานก็เกี่ยว
กับด้านโทรคมนาคม ผมเรียนด้านไปรษณีย์และ
โทรคมนาคม แต่เวลาทำงานกับไปทำงานด้าน
โทรคมนาคมจนกระทั่งปลดเกษียณอายุราชการ
สมัยเรียนหนังสือมัธยมสมัยก่อนก็หันมาเรียน
ทางด้านนี้ด้วย ผมมันคนยากจนจบมาไม่ต้อง
ไปหางานอื่นทำ เขาจะรับไว้เป็นพนักงานเขา
เลยครับ จึงได้เลือกทางนี้ พอปลดเกษียณก็
มาหัดเล่นอาศัยเคยศึกษามาบ้างก็เลยเป็นดังนี้
และกลอนก็ดังที่เห็นนี่แหละครับ ขอบคุณที่
ให้เกียรติครับ 

        แก้วประเสริฐ.

ชื่อหรือสำคัญไฉน

22 ธันวาคม 2552 17:30 น. - comment id 1077607

ขอบคุณค่ะ ครูแก้วนับเป็นความกรุณามาก ด้วยความยินดี และดีใจจริงๆค่ะ

แก้วประเสริฐ

22 ธันวาคม 2552 17:43 น. - comment id 1077610

    หากคุณยอมรับผม ผมก็ยากจะปฏิเสธครับ
เอาอย่างนี้ คนที่เมล์มาหาผมถึงจะเรียกว่าศิษย์
แท้จริง เพราะหมายถึงความจริงใจต่อกันและกัน
ผมจะมอบ เรื่องฉันทลักษณ์ตลอดจนกรอบกฏ
ข้อบังคับกานท์ต่างๆให้คุณไปศึกษา และแนะนำ
บางอย่างให้คุณไว้ถือปฏิบัติ แต่ต้องบอกในหน้า
เมล์ด้วยว่าใครเป็นใคร มิฉนั้นผมจะลบทิ้งหมด
ด้วยกลัวไวรัสในเมล์ครับ ศิษย์ผมมักจะเขียน
แล้วส่งมาให้ผมช่วยดูก่อน จนเขาแน่ใจตัวเอง
แล้วว่าสามารถปฏิบัติไม่ผิดนั่นแหละถึงจะดำเนิน
การของเขาต่อไป แต่ผมจะคอยประคับประคอง
ไว้จนแน่ใจว่าเขาสามารถเอาตัวรอดได้จริงๆ
ผมถึงจะปล่อยไปครับ หากเราจริงใจต่อกันก็
เมล์มาหาผมได้เลยครับ รักเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

สุริยันต์ จันทราทิตย์

22 ธันวาคม 2552 22:02 น. - comment id 1077729

อ่านแล้วเศร้าจังครับอาจารย์

กวีน้อยเจ้ากัลปังงงฮาาาา

23 ธันวาคม 2552 05:52 น. - comment id 1077829

อ่านแล้ว หลงที่อยู่ครับ

เผอิญไม่มีรัง อิอิ

ผมรู้ล่ะครับ ว่าคนแก่ มีไฟ เป็นยังไง

เป็นอย่างนี้เอง  

ครูกระดาษทราย

23 ธันวาคม 2552 07:48 น. - comment id 1077858

เพราะมากค่ะคุณครู

แก้วประเสริฐ

23 ธันวาคม 2552 12:53 น. - comment id 1078001

คุณ สุริยันต์ จันทราทิตย์

      ที่เรื่องจริงมันเศร้าครับ ด้วยนกมันหลบ
ฝนซึ่งตกหนักมาก มันคงบินไปไม่ไหวทั้งลมฝน
เลย เรียกว่าน้ำจะท่วมบ้านผมต้องเอากระสอบ
ทรายมากั้นหน้าบ้านเข้าประตูไว้เชียวล่ะครับมิ
เหลือเพียงแค่นิ้วเดียวเห็นจะได้น้ำก็เข้าบ้านแล้ว
ผมแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย นั่งคอยมองน้ำเตรียม
เก็บของจำเป็นขึ้นที่สูงไว้แล้ว เห็นเจ้านกสาลิกา
มันตัวสั่นเกาะที่กรงเปล่าๆ ด้วยผมเลี้ยงนกไว้
หลายๆตัวแต่มันแก่ตายไป แขวนกรงไว้เฉยๆ
มันซึมๆ ที่เขียนเรื่องนี้นึกขึ้นได้ก็นำมาเขียน
หากจะเขียนในบ้านอรรถรสมันก็ไม่เหมาะครับ
เลยสร้างภาพขึ้นมาแล้วนำมาเขียน บรรยาย
ถึงหัวอกคนที่อกหักเข้าไปด้วยครับ อิอิ เช่น
ผมเป็นต้นครับ เรื่องก็มีแค่นี้เอง รักเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

23 ธันวาคม 2552 13:01 น. - comment id 1078003

คุณ กวีน้อยฯ

    เจ้าหลานรัก หากลุงไม่มีไฟก็ตายไปนานแล้ว
ล่ะ ด้วยร่างกายคนเราประกอบด้วยธาตุต่างๆที่
สำคัญมี 5 อย่างคือ ดิน น้ำ ลม ไฟ และวิญญาณ
ธาตุ ทุกๆอย่างต้องสมานฉันท์เกื้อกูนซึ่งกันและกัน
หากไม่ช่วยเหลือก็จะเกิดอาการเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้น
หากขัดขืนมากๆก็ตายเลย จะเกิดอาการน้ำท่วม
ปอดเป็นต้น ด้วยธาตุไฟช่วยเหลือในการเผา
ผลาญสิ่งไม่จำเป็นเกินเลยไปนั่นแหละ เปรียบ
เหมือนการเขียนร้อยกรองก็เหมือนกัน หาก
เขียนโดยไม่ช่วยเหลืออักษรซึ่งกันและกันมัน
ก็จะออกแนวห้วนๆขาดตอนไม่ได้ใจความไป
หรือได้ใจความก็จะออกเสียงกระด้างขาดความ
อ่อนไหวอ่อนช้อยพลิ้วชวนอารมณ์คนอ่านได้
เช่นเดียวกันนั่นแหละ ฉนั้นลุงยังมีไฟอยู่แต่
อิอิ ทำอะไรใครไม่ได้ดังใจนึกเท่านั้นนอกจาก
แค่พยุงร่างกายไว้จ๊ะ รักหลานเราเสมอๆ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

23 ธันวาคม 2552 13:11 น. - comment id 1078005

คุณ ครูกระดาษทราย

     ปกติผมก็เขียนแบบนี้ออกแนวโบราณซึ่ง
ผมเองชอบมาก มากกว่าแบบใหม่ๆเสียอีก เขียน
แบบใหม่ๆนะเขียนได้แต่มันตะขิดตะขวงใจด้วย
ผมมีอายุแล้ว ความไพเราะจะสู้แบบโบราณไม่ได้
กลอนโบราณมักจะนิ่มนวลไปเรื่อยๆกระชับชวน
อ่านเรียกอารมณ์คนได้ดีกว่าแบบเขียนสมัยใหม่
ซึ่งมักจะออกแนวห้วนๆเสียเป็นส่วนมาก ถึงแม้จะ
ทำให้อ่อนลงหน่อยก็ต้องใช้คำยากที่มีลักษณะใกล้
เคียงกันมาช่วยเหลือถึงจะออกเสียงนุ่มนวล
หากกลอนแบบโบราณ ใช้ภาษาพื้นๆก็สามารถ
เรียกอารมณ์คนอ่านได้ดี  ผมถึงเคยกล่าวไว้
ว่าจะใช้คำยากหรือง่ายๆนั้นไม่สำคัญ สำคัญที่
จะเรียกอารมณ์คนอ่านได้มากน้อยแค่ไหนนะ
ศิษย์เราไม่จำเป็นต้องโอ้อวดตัวเองว่าต้องเล่น
คำยากๆถึงจะเก๋ไก๋ อันที่จริงหากพลาดนิด
เดียวมันจะผิดทั้งกระบวนเลยล่ะจ๊ะ รักเสมอ

      แก้วประเสริฐ.

ยาแก้ปวด

23 ธันวาคม 2552 18:37 น. - comment id 1078177

ยังไม่เคยเห็นนกสาลิกานี้เลยค่ะลุง
ได้ยินแต่สาลิกาลิ้นทอง..อิอิ

แก้วประเสริฐ

23 ธันวาคม 2552 20:40 น. - comment id 1078263

คุณ ยาแก้ปวด

     หลานเอ๋ยยิ่งสาลิกาลิ้นทอง ยิ่งไม่เคยเห็น
แน่นอน นอกจากได้ยินพ่อว่า เกจิอาจารย์เก่งๆ
มักจะลง สาลิกาลิ้นทอง ให้ลูกศิษย์พ่อลุงบอกว่า
ถ้าจะขลังจริงๆ ต้องไปนอนในโลงศพที่ใช้แล้ว
และภาวนาจนกว่านกสาลิกามาจับขอบโลงศพถึง
จะเรียกว่าสำเร็จ แล้วอาจารย์นั้นๆจะรีบลง
คาถาแต่จะลงที่ไหนลุงเองไม่รู้เหมือน
กันไม่ได้ถามพ่อเสียด้วยซิ หลานนี่เก่งจังเห็น
นกสาลิกาลิ้นทอง สงสัยจะไปลงมาแล้วกระมังจ๊ะ
รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.