รำพึงสิเน่หา หวานวิเวกแว่วหวนรัญจวนซึ้ง ผ่านล้วนตรึงซ่อนเร้นผุดเด่นไฉน หวามปั่นป่วนล้วนผดุงมาจูงใจ พลันเศร้าฤทัยเจ้าเอ๋ยใยเผยยวง อุตส่าห์หลบเร้นหลีกจนปลีกหาย แต่ดูคล้ายละอองจนหมองห้วง สุดรำลึกตรึกผ่านซ่านกาลลวง มารยาล่วงเปรียบช้ำตอกย้ำฤดี หลังจากผ่านฝากสิ่งเคยอิงคู่ มิอาจรู้ดวงกมลเปรอะปนฉวี อาบคำหวานหลงเล่ห์เสน่ห์ทวี สุดแสนที่ปวดร้าวร้อนผ่าวหทัย เพียงคำรักฝากไว้ฤทัยพล่าน ช่างหอมหวานมาลีดั่งมณีไสว กระจายซ่านซึมเซาจนเคล้าใน โอ้เหตุไฉนละลายเคล้าสายลม ดนตรีเริ่มบรรเลงหวามเพลงสิ่ง แว่วเสียงพริ้งผ่านซึ้งขื่นตรึงขม เริ่มแล้วหรือพล่ามรักชื่นจักชม หวังเสกสมเล่ห์ร้ายที่หมายปอง เพียงแต่เสียงดวงสมรออดอ้อนรัก หวังพำนักล้วนสิ่งเคยอิงสนอง คงชอกช้ำปั่นป่วนสิ้นหวนครอง แสงเรืองรองมลทินคลุ้งกลิ่นคาว แว่วเจื่อนแจ้วสบหวนรัญจวนหาย ขวัญละลายแล้วหนอพะนอสาว สาบเสน่หายากชมประโลมพราว ที่ปวดร้าวยากหวนคร่ำครวญคนึง แม้นความงามสวยเด่นดุจเช่นฟ้า เปรียบดาราล่วงโรยยากโปรยถึง มาดแม้นอนงค์หอมร่ำย้อมรำพึง หวานติดตรึงกระสันสิ้นรัญจวน. *** แก้วประเสริฐ. ***
14 ธันวาคม 2552 19:55 น. - comment id 1074066
1..........
14 ธันวาคม 2552 19:58 น. - comment id 1074068
14 ธันวาคม 2552 20:09 น. - comment id 1074074
แวะมาฟังคนรำพึงค่ะลุงแก้ว สบายดีนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
14 ธันวาคม 2552 21:37 น. - comment id 1074141
ท่ามอารมณ์หวาบไหวดวงใจเอ๋ย ยากจักเผยซ่อนกลบเลือนลบหาย หว่านน้ำคำอาบรดจรดใจกาย แท้จริงหมายเพียงลวงหลงบ่วงมาร หวัดดีค่ะครู สบายดีนะคะ เห็นครูมาลงกลอนก็ดีใจค่ะ แสดงว่าสุขภาพคงดีขึ้นแล้วใช้มั๊ยค่ะ รักษาสุขภาพให้มากๆนะคะครู ด้วยความเป็นห่วงค่ะ
14 ธันวาคม 2552 22:04 น. - comment id 1074159
ที่5 บ้าเห่อ รำพึงถึงสาวโรตีเหรอคะ อิอิ
14 ธันวาคม 2552 22:12 น. - comment id 1074171
คุณ ฉางน้อย เก่งจัง แบบนี้ยายฝนไม่ค้อนตาเหลือกหรือ อิอิ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
14 ธันวาคม 2552 22:15 น. - comment id 1074178
คุณ ลูกหว้า ยินดีที่ได้รู้จักครับ ว่างๆมาเยี่ยมอีกนะครับ พูดถึงลูกหว้า ให้นึกถึงต้นไม้หว้าหน้าหมู่บ้านจัง ช่วยกันปลูกไว้ต้นใหญ่ออกลูกดกมาก คนมาสอย ไปทานผมทานแล้วอร่อยดีเหมือนกันครับ ขอบคุณ ที่มาเยี่ยมครับ แก้วประเสริฐ.
14 ธันวาคม 2552 22:19 น. - comment id 1074180
คุณ bananaleaf ผมไม่รู้จะเขียนอะไรก็เขียนไปเรื่อยๆ แหละครับ จะว่ารำพึงก็ได้ครับ สบายดีไม่ต้องพูด หรอกครับสุขภาพโดนโรคภัยพยาธิรุมเร้าเรื่อยๆ เห็นเราแก่ เช๊อะรุมเอารุมเอาจริงๆครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
14 ธันวาคม 2552 22:27 น. - comment id 1074184
คุณ เทียนหยด กลอนที่ส่งมาให้อ่านนั้นไพเราะดีแล้วล่ะจ้า สังเกตุไหมว่า การสัมผัสในนั้นเรียกอารมณ์ดีนะ บรมครูสุนทรภู่มาใช้ตอนหลังคือแต่งเรื่องพระอภัย มณี เป็นหลักใหญ่ คือการสัมผัส ระหว่างคำที่ 5 กับคำที่ 7 มีประโยชน์มากๆ 1 เรียกอารมณ์คนอ่านได้เป็นอย่างดี 2 กลอนจะอ่อนไหวพลิ้วไปตามตัวอักษร 3 การหาอักษรมาสัมผัสต้องถูกใจบังคับอารมณ์และต้องคัดสรรค์อักษรให้สอดคล้องทำนอง 4 ตัดปัญหาเรื่องกลอนพาไปได้เลย 5 เพิ่มทักษะในการรู้จักอักษรทำนองได้ดียิ่ง ซึ่งการสัมผัสนั้นที่ยากมีสองอย่างคือ การสัมผัสระหว่างคำที่สามกับคำที่สี่ หากจะใช้ สัมผัสอีกจะทำให้สัมผัสซ้ำซ้อนไม่ไพเราะและ อาจทำให้กลอนพาไปด้วย กับการสัมผัสแบบนี้ จะตัดปัญหากลอนพาไปได้เลยจ๊ะ จำไว้นะ ศิษย์รักเรา รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
14 ธันวาคม 2552 22:33 น. - comment id 1074192
คุณ เฌอมาลย์ เจ้าหญิงครับภาพนี้ไม่เกี่ยวกับกลอนหรอก ครับผมเองไม่รู้จะหาภาพอะไร ไปเก็บมาจากบ้าน คุณพุดคนสวยแห่งพงไพรมา เห็นสวยๆดีครับ ที่ว่าที่ 5 บ้าเห่อไม่จริงหรอกครับ เป็นเลขมงคล ด้วยคือ ร.5 ผู้เลิกทาสมีคุณานานัปการแก่แผ่นดิน ที่ไม่ต้องเป็นขี้ข้าชาวต่างชาติที่ล่าเมืองขึ้นเขาครับ เสียเลือดเนื้อดีกว่าเสียชีวิตครับ แต่คำว่าทาสนั้น เลิกยากจริงๆนะครับเจ้าหญิง ปัจจุบันยังหลงเหลือ ในเมืองไทยอีก คิดดูเอาเองก็แล้วกันครับว่า เป็นทาสทางไหนบ้าง รักเจ้าหญิงเสมอๆครับ แก้วประเสริฐ.
14 ธันวาคม 2552 23:19 น. - comment id 1074221
' สวัสดีค่ะลุงแก้ว
14 ธันวาคม 2552 23:23 น. - comment id 1074227
รำพึงรำพันฝันหวานกับงานนี้ ชื่นใจจังครับอาจารย์
14 ธันวาคม 2552 23:28 น. - comment id 1074235
รำพึงถึงใครกันเจ้าคะ มาอ่านกลอนหวานๆ แวะมาทักทาย รักษาสุขภาพนะเจ้าคะ
15 ธันวาคม 2552 08:16 น. - comment id 1074308
สวัสดีครับอาจารย์ รำพึงสิเนหา....ครั้งนี้ผมชอบมากครับ
15 ธันวาคม 2552 09:56 น. - comment id 1074368
หลานมาฟังคุณลุงรำพึงค่ะ
15 ธันวาคม 2552 12:25 น. - comment id 1074426
ก็เสน่หา มันมีมนต์นี่คะ ทำให้ครูแก้วฯ รำพึงรำพันฝันรักได้ หวานปานน้ำผึ้งหยด อิอิ...หนุ่ม ๆ อายเชียวค่ะ จะว่าไป หากใจมีรักนี่ แม้จะสุขบ้างทุกข์บ้าง ก็ดีกว่าใจไม่มี รักนะคะ อากาศเย็นแล้ว ดูแลสุขภาพนะคะ
15 ธันวาคม 2552 14:29 น. - comment id 1074468
คุณ พิมญดา สวัสดีครับ ดีใจที่แวะมาเยี่ยมครับงานคุณ ผมจะอ่านเสมอๆครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
15 ธันวาคม 2552 14:33 น. - comment id 1074469
คุณ สุริยันต์ จันทราทิตย์ เป็นธรรมดาคนแก่ๆไม่ได้ไปไหนก็มักจะ ย้อนอดีตหรือก็มักจะคิดโน่นคิดนี่ไปตามเรื่องครับ พยายามอ่านกระทู้ที่ผมตอบศิษย์ผมนะครับ แล้ว ไปนั่งพิจารณาเอาเองครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
15 ธันวาคม 2552 14:36 น. - comment id 1074471
คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ หาได้รำพึงถึงใครหรอกครับ ผมมักจะผสม ผสานอดีตกับปัจจุบันบ้างคิดเองบ้างแหละครับผม เองผ่านเหตุการณ์ต่างๆมาก็มากจึงมีเรื่องขีดเขียน ได้เสมอๆแหละครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
15 ธันวาคม 2552 14:41 น. - comment id 1074473
คุณ อินสวน สวัสดีครับ ผมก็ใช้วิธีผสมผสานอดีตกับปัจจุบัน มาขีดๆเขียนๆไปตามอารมณ์แหละครับ อาจจะถูก ใจบ้างไม่ถูกใจบ้าง หากไม่ถูกใจก็อภัยให้คนแก่ เถอะนะครับ รักเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
15 ธันวาคม 2552 14:43 น. - comment id 1074474
คุณ เพียงพลิ้ว หลานรักของลุง จะเอาแน่อะไรไม่ได้หรอก นะ นี่เอาอดีตและปัจจุบันที่เห็นผ่านตามาผสมผสาน กันเขียนจ๊ะ รักหลานเราเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
15 ธันวาคม 2552 14:51 น. - comment id 1074477
คุณ ปรางทิพย์ ใช่แล้วจ้าศิษย์เรา ความรักมีสิ่งต่างๆประกอบ กันมากมายหากจะนับก็ยากยิ่งนัก จะมาขมวดกลม ก็แสนยาก แต่ผมตั้งเองนะครับ เป็นนิยามเคย กล่าวไว้ให้ฟังเสมอว่า ความรัก คือความ รู้ใจ เข้าใจ เห็นใจ ซึ้งใจ ช่วยเหลือกันและกันและ ให้เกียรติกันละกัน จึงจะ ประกอบเป็นความรักอันแท้จริงได้ หากพ้นจาก นี้ไป ก็ประกอบล้วนความใคร่หาใช่ความรักไม่ ความรักจะไม่คำนึงถึงรูปร่าง น่าตา ผิว สวย หรือไม่สวย หาใช่เหตุของความรักไม่ นั่น หมายถึงความใคร่สอดแทรกเสมอๆจ๊ะ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
15 ธันวาคม 2552 16:03 น. - comment id 1074515
ยังรำพึงได้อยู่นะคะคุณแก้ว
15 ธันวาคม 2552 16:10 น. - comment id 1074519
เพ้อรำพึงเสน่หาพาใจซึ้ง จิตรำพึงตรึงใจในคำหวาน ใจเคลิบเคลิ้มอ้อยอิ่งดิ่งดวงมาลย์ แสนซาบซ่านซึ้งนักรักรัญจวน ******************************* สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วฯ หายดีหรือยังคะ ความรักความเสน่หาเป็นธรรมดาของปุถุชน อิอิอิ กว่าจะได้เรียนรู้ชีวิต บางทีอาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเลยนะคะ ความรักเข้าใจยากจัง คนในอยากออก คนนอกอยากเข้าอย่างเค้าว่าแหละค่ะ อิอิอิ หนูหยกเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน รู้แต่ว่า รักกันดีกว่า จริงไม๊คะ อิอิอิ ทุกทีจะเรียกตัวเองว่าหลานมด แต่ชื่อเล่นคือหนูหยกค่ะ ที่เรียกตัวเองว่ามด เพราะใช้นามปากกาว่ายายแม่มด ให้เรียกง่าย ๆ เฉย ๆ เปล่ามีอะไรแอบแฝงค่ะ อิอิอิ ขอให้คุณลุงสุขภาพแข็งแรงและมีความสุขนะคะ รักและเคารพคุณลุงอย่างที่สุดค่ะ
15 ธันวาคม 2552 17:29 น. - comment id 1074540
คุณ แจ้นเอง ผมเขียนจนไม่รู้จะเขียนอะไรแล้วครับ เลยผสมผสานกัน ยังไงก็ทนอ่านๆก็แล้วกันนะครับ วัยผมจะรำพันถึงปัจจุบันหมดแล้วครับ และยิ่งไม่ ได้ออกไปไหนเลยเก็บตัวที่บ้านยังกับสาวๆแน๊ะ อิอิ มองเขาเดินไปๆมาๆ สะดุดตาก็จำไว้แล้วเอา มาเขียน นั่งเทียนหรือเทียนก็หมดแล้ว เฮ่อๆๆ หากเป็นหนุ่มๆอาจจะมีเรื่องเขียนมากกว่านี้อีก แต่ผมมันไม่ค่อยจะก้าวก่ายใครๆเขาก็เลยใช้ อดีตผสมปัจจุบันนี้แหละเป็นข้อมูล เรื่องก็เป็น แบบนี้แหละครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
15 ธันวาคม 2552 17:35 น. - comment id 1074542
คุณ ยายแม่มด ยังเลยครับโรคไวรัสทุเลายังไม่หายขาดต้อง ทานยาและทาเรื่อยๆครับ แต่ช่างเถอะนะแก่แล้ว จะไปสนใจอะไรมาก เพียงแค่จะเจ็บปวดเป็นบาง ครั้งเท่านั้น มีคนเขาอาสาจะพาไปหาหมอไสย์ศาสตร์ เป่าให้ ผมมันคนดื้อสมัยนี้ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่หาก เป็นสมัยก่อนผมถึงจะเชื่อครับ นี่ผมหาต้นมะเดื่อ ชุมพรไม่ได้ หากได้คงหายไปนานแล้ว เคยรักษา คนอื่นๆหายมาหลายๆราย พอเข้าตัวเองหา ไม่ได้ครับ เอายางมาทายิ่งสดๆยิ่งดีครับ ไม่ เกินสามวันแห้งหายหมดครับ คนมีอายุอาจจะ นานหน่อยด้วยเซลล์มันปรับตัวช้า คุณเขียนกลอนได้ดีครับ ดีกว่าเก่าเท่าที่ ผมอ่านดูนะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
15 ธันวาคม 2552 21:50 น. - comment id 1074592
แวะมาอ่านบทรำพึงรำพันอันงดงามครับ
16 ธันวาคม 2552 00:39 น. - comment id 1074661
แล้วมาระบำกับดนตรีนี้ด้วยคน ได้ไม๊เจ้าคะ..
16 ธันวาคม 2552 11:14 น. - comment id 1074775
คุณ ธันวันตรี ขอบใจมากครับที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ
16 ธันวาคม 2552 11:15 น. - comment id 1074778
คุณ ยายแก้ปวด ได้ซิจ๊ะสำหรับหลานคนสวย รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 ธันวาคม 2552 12:35 น. - comment id 1074799
พี่แก้วประเสริฐหวานน่ะค่ะจะบอกให้
16 ธันวาคม 2552 13:49 น. - comment id 1074818
คุณ น้ำตาลหวาน ฮ่าๆๆ ก็เพราะชื่อเธอนี่แหละที่ผมชอบ เลยเขียนออกแนวหวานๆหน่อย เอาใจหน่อยจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 ธันวาคม 2552 14:34 น. - comment id 1074829
ไพเราะจับใจเหลือเกินค่ะในบทกลอน
16 ธันวาคม 2552 19:18 น. - comment id 1074931
คุณ นรศิริ ขอบคุณมากที่ชมนะครับจนผมเขินเลยล่ะ ก็ผมเขียนไปตามใจจะให้เขียนแหละครับ แบบว่า ผมเองไม่รู้จะเขียนอะไรส่งงานเขา เพื่อความสนุก เพลิดเพลินอารมณ์ผมก็เลยเอาอดีตบ้าง เห็นคน เดินผ่านหน้าบ้านบ้าง และที่เคยไปเดินห้างบ้าง ด้วยนิสัยผมชอบสังเกตุอะไรๆเสมอ จะจดจำไว้ ที่เป็นอย่างนี้เพื่อใช้สมองมิให้อยู่เฉยๆตามแพทย์ ที่ผมเคยคุยว่า หากปลดเกษียณอายุแล้วอย่า ปล่อยสมองเราว่างๆนะ จะทำให้เกิดด้านทึบ และฝ่อไปในที่สุดจะเป็นคนหลงๆลืมๆ ขนาดผม ฝึกเสมอๆก็ยังหลงๆลืมๆ ผมทราบเหตุว่าสมัย ก่อนผมทานเหล้ามากๆจริงๆ แต่มาหยุดนาน แล้วเหมือนกันเป็นปี มีคนถามผมว่าเลิกเหล้า หรือผมบอกว่าไม่เลิกแค่หยุดเท่านั้น ไม่อยาก โกหกเขา หากวันใดเกิดไปงานสังคมเกินทาน เราก็เสียสัจจะวาจาเราครับก็เท่านั้นเอง รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 ธันวาคม 2552 20:44 น. - comment id 1076232
** รำพึงถึงใครหนอ นวลละอออยู่แห่งใด สื่อสารด้วยหทัย ส่งมอบไปในสัญญา....ฯ บทกลอนไพเราะค่ะ...คิดถึงแฝดเพื่อนนะคะ..ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ...พักผ่อนให้มากค่ะ..
26 ธันวาคม 2552 18:18 น. - comment id 1079340
คุณ ราชิกา แฝดเพื่อนผมเองก็ยังไม่รู้ว่าจะไปได้กี่น้ำ ด้วยระยะปีสองปีนี้มันช่างกระเซาะกระแซะจริงๆ ไม่เป็นโน่นก็เป็นนี่ สังขารหนอสังขาร รักเสมอ แก้วประเสริฐ.