ฟ้อนผางประทีป

อนงค์นาง

ขอบูชาองค์สัมมาพระพุทธเจ้า 
ร่ายรำเข้าท่าทางเยื้องย่างสง่า 
ถือประทีปส่องธรรมช่วยนำพา 
ศีลทั้งห้ารักษาศรัทธาแรง
 
ศิลปการรำงามล้ำค่า 
ชวนรักษาคงไว้อีกแขนง 
ฝึกฝนเรียนวิชาก่อนแสดง 
ยามค่ำแลงบูชามาขอพร
คุณครูกั้บฝึกรำจดจำท่า 
ศิษย์ขอมาเรียนด้วยช่วยสั่งสอน 
วัดไทยเป็นศูนย์กลางทางสัญจร 
ขอไหว้วอนทำบุญหนุนวิชา 

ฟ้อนผางประทีป เป็นศิลปะการฟ้อนที่มีมาแต่โบราณ เป็นการฟ้อนเพื่อบูชาองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า ลีลาการฟ้อนดำเนินไปตามจังหวะของการตีกลองสะบัดชัย มือทั้งสองจะถือประทีปหรือผางผะตี้บ แต่เดิมใช้ผู้ชายแสดง ต่อมานายเจริญ จันทร์เพื่อน ผู้อำนวยการวิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ ดำริให้คณะครูอาจารย์หมวดวิชานาฏศิลป์พื้นเมืองเป็นผู้ประดิษฐ์ท่ารำให้ เหมาะสมกับผู้หญิงแสดง โดยได้รับความอนุเคราะห์จากนายมานพ ยาระณะ ศิลปินพื้นบ้านเป็นผู้ถ่ายทอดท่าฟ้อนและให้คำแนะนำเกี่ยวกับท่ารำโดยมีนาย ปรีชา งามระเบียบอาจารย์ 2 ระดับ 7รักษาการในตำแหน่งผู้ช่วยผู้อำนวยการวิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่(ฝ่ายกิจกรรม ) เป็นผู้ควบคุมการประดิษฐ์ท่ารำ
การแต่งกายและทำนองเพลง
ลักษณะ การแต่งกายแต่งแบบชาวไทยลื้อ สวมเสื้อป้ายทับข้าง เรียกว่า “เสื้อปั๊ด” หรือ “เสื้อปั๊ดข้าง” ขลิบริมด้วยผ้าหลากสีเป็นริ้ว นุ่งผ้าซิ่นเป็นริ้วลายขวาง ประดับด้วยแผ่นเงิน รัดเข็มขัดเงินเส้นใหญ่ ติดพู่แผงเงิน ใส่ต่างหูเงินและสวมกำไลข้อมือเงิน
สำหรับทำนองเพลงที่ใช้ ประกอบการแสดงชุดฟ้อนผางให้ชื่อว่า “เพลงฟ้อนผาง” แต่งโดยนายรักเกียรติ ปัญญายศ อาจารย์ 3 ระดับ 8 หมวดวิชาเครื่องสายไทย
วิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่
พระ