ฉันมีตัวตนอยู่ตรงนี้ บนแผนที่ไร้ทางร้างจุดหมาย มีรอยย่ำเหยียบวาดเหนือหาดทราย ใต้รองเท้าเปล่าดายของวันวาน ฉันมีตัวตนอยู่ตรงนั้น ในกระจกความฝันแห่งวันผ่าน เป็นก้อนกรวดภายใต้ดอกไม้บาน มีรอยยิ้มในม่านน้ำตานอง ฉันมีตัวตนอยู่ตรงนี้ ในแสงสีสงบงามความเศร้าหมอง เป็นดวงตาบอดใบ้เมื่อใช้มอง มีเสียงร้องร้างไร้ใครได้ยิน ฉันมีตัวตนอยู่ตรงไหน บนท้องฟ้า หาดทราย หรือก้อนหิน ดวงดอกไม้ กาลเวลา น้ำตาริน จะยอมให้เธอกลืนกินจนสิ้นใจ เธอมีตัวตนอยู่ตรงนั้น ในสายลมสงบงันไม่เคลื่อนไหว บนลานกว้างฉันจ่อมจมสายลมไกว กล่อมดวงใจสู่ฝันนิรันดร
ตั ว เ ล็ ก 28 พ.ย. 2552 23:45 น. - ID 130980 
1112
9
0
29 พฤศจิกายน 2552 00:51 น. - comment id 1068818
จับใจจริง ๆ ครับ เพราะมาก ๆ อ่านแล้วน้ำตาร่วงเลย อินมาก ๆ
29 พฤศจิกายน 2552 06:39 น. - comment id 1068829
ฉันมีตัวตนอยู่ตรงไหน บนท้องฟ้า หาดทราย หรือก้อนหิน ดวงดอกไม้ กาลเวลา น้ำตาริน จะยอมให้เธอกลืนกินจนสิ้นใจ
29 พฤศจิกายน 2552 08:45 น. - comment id 1068837
เด็กอะไร....ฝีมือเกินตัว
29 พฤศจิกายน 2552 17:07 น. - comment id 1068946
ในตัวตนคนเราก็เท่านี้ ณ ยามที่มีรักจักอ่อนไหว มีสุขทุกข์คลุกเคล้าเหงาฤทัย เหตุไฉนไยคว้าเรียกหากัน ความรักก็เช่นนี้นะคะ แต่ก็ดีกว่าไม่เคย รักใครนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
29 พฤศจิกายน 2552 18:45 น. - comment id 1068985
สวัสดีค่ะคุณ(พี่) สุริยันต์ จันทราทิตย์ ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ ที่บอกว่าน้ำตาร่วงเนี่ย หวังว่า คงไม่ใช่น้ำตาของความหลังนะคะ ดีใจที่พี่แวะมาอีกค่ะ
29 พฤศจิกายน 2552 18:45 น. - comment id 1068986
สวัสดีค่ะ คุณป๋อง สหายปุถุชน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะสหายรุ่นพี่
29 พฤศจิกายน 2552 18:46 น. - comment id 1068987
สวัสดีค่ะ พี่จอนนี่ เด็กอะไร....ฝีมือเกินตัว ถ้าอยากรู้ว่าเด็กอะไร ก็ต้องแวะมาบ่อยๆนะคะ แล้วเดี๋ยวจะสร้างบ้านให้ดู ฮิฮิ
29 พฤศจิกายน 2552 18:48 น. - comment id 1068990
สวัสดีค่ะ คุณปรางทิพย์ ขอบคุณสำหรับบทกลอนนะคะ แตงเคยอ่านหนังสือ(เล่มไหน เรื่องอะไร จำไม่ได้เสียแล้ว) เจอประโยคหนึ่งเค้าเขียนไว้ว่า สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ ในความเหงา ความเศร้า มันก็มีแรงบันดาลใจซ่อนอยู่ค่ะ อกหักก็ทำให้คนกลายเป็นกวีได้ในชั่วข้ามคืนเหมือนกัน ดีใจที่แวะมาค่ะ
29 พฤศจิกายน 2552 19:19 น. - comment id 1069005
มาแนวให้คิดอีกแล้ว นะครับ ลมไม่เคลื่อนไหว มานร้อน อบอ้าว นะครับผมเคยคิดแต่ว่า ขอเป็นดั่งสายลมพัดพา ให้เธอได้รู้สึกว่า มีใครคอยห่วงใย สงสัยมุขผม จะเก่า ไปล่ะครับ
29 พฤศจิกายน 2552 19:34 น. - comment id 1069020
สวัสดีค่ะ พี่กวีน้อย แหม คิดนิดคิดหน่อยจะเป็นไรไปคะ ผู้หญิงน่ะเค้าไม่ชอบบอกกันตรงๆหรอก .... สายลมไม่พัด เลยไม่ต้องการให้รู้ว่ายังมีใครห่วงใย แค่รู้ว่าสายลมยังอยู่ ก็พอแล้วค่ะ ดีใจที่แวะมานะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 08:34 น. - comment id 1069173
Hello kwang, Miss you so much, I cannot type Thai at school, anyway I'm really glad that I have a chance to read ur poems here again, so it's very nice as usual I like it. AwesomeCheers
30 พฤศจิกายน 2552 20:15 น. - comment id 1069378
พี่แอมคิดถึงพี่เหมือนกันนะ มีเรื่องอยากจะคุยกับพี่เยอะเลย ดีใจที่พี่ตามมาจนเจอ ^^ อยู่ที่นี่ กวางได้เรียกชื่อตัวเองถูกหล่ะ แต่ก็ยังรู้สึกว่ากวางเหมือนไม่ใช่คนเดิม งงเน๊อะ .. ช่างมันเหอะ กวางขออนุญาตพิมพ์ไทยนะ Because I cannot type English at swimming pool.
5 มกราคม 2553 17:38 น. - comment id 1082109
นึกว่าใครนะ.... เขียนกลอนได้เพราะจัง ความหมายก็ลึกซึ้ง นึกว่าใคร... ตังเม นี่เอง กลอนเพราะมากกก มายย เลยย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
