หวิววาบหวาม

แก้วประเสริฐ

          หวิววาบหวาม
   ลมผ่านพลิ้วซึมหทัยภายในซ่าน
วับแวววามพล่านซึ้งตรึงใจฉัน
ฉัพพรรณรังสีพริ้มแสงแห่งพรรณ
สะท้อนอนันต์ผ่านฤดีรัตติกาล
   วาระหวานไฉไลหทัยหวาม
ระยับงามมวลแฝงแห่งเฉิดฉาน
เสียงขับขานสานเสนาะไพเราะนาน
ทอทาบอนันต์แสงน้ำยามจับจันทร์
   สะท้านห้วงดวงใจให้ตรึงหวิว
ผิวขาวปลิวละอองปองเสกสรร
บังเกิดผ่านแสนคนึงตลึงกานต์
วาบหวานผ่านวังหนึ่งพึงเชยชม
   พบนางฟ้าพิลาสประหลาดหนอ
งามลออพราวพรรณสวรรค์เสกสม
ยามอรชรย่างเยื้องเมลืองอารมณ์
แสนภิรมย์หวาดหวั่นครั้นปราณี
   หวนย้อนกลับครานี้ยากมีแล้ว
เหลือแต่แว่วคลื่นลมบ่มแสงสี
พล่านแฝงวาวขาวนวลป่วนชีวี
เปลี่ยวฤดีพล่ามไปฤทัยครวญ
   นรกหรือสวรรค์นำมาคราประชด
แม้นบรรพตเทียบวังยังกำสรวล
แสงแห่งจันทราแนบแอบสิ่งยวน
สร้างปั่นป่วนหวนซึ้งรำพึงนาง
   มาดเนิ่นนานผ่านแล้วอนิจจาเอ๋ย
เคยชิดเชยซาบทรวงล่วงจนสาง
ยืนคอยจนทะเลเห่ครวญคราง
สุดเปลี่ยวว้างฝากห้วงดวงใจเรา
   หลับตาพริ้มลิ้มรสประกายแผ่ว
ที่เพริศแพร้วงามซึ้งตรึงร่างเขา
งามแย้มยวนพักตร์อิ่มยิ้มใจเบา
เพียงเหลือเงาฝากซึ้งซ่านตรึงใจ.
   ***   แก้วประเสริฐ.   ***