..ดีใจที่ Thaipoem ... ยังทำให้ผมอุ่นใจทุกที ที่แวะมา.. ^__^ ***** ..อยากถามแผ่นฟ้าผืนกว้าง เจ้าจะเคยอ้างว้าง..บ้างไหม ทุกครั้งที่ฉัน..ไม่สบายใจ มองแกทีไร...เหมือนน้ำตาจะไหลออกมา ผืนน้ำทอดยาว.. เจ้าล่ะ..จะเคยเหงาบ้างมั๊ยน๊า ในขณะที่ ความเงียบ..เป็นเจ้าของเวลา เคยรู้สึกเหมือนฉันไหมว่า...มันทรมาน ..ฉันอิจฉาพวกแกนะ..รู้รึเปล่า ยิ่งตอนที่รอบกายมีแต่ความเงียบเหงา..ขับขาน น้ำตาไหล..แต่ไม่ใช่ฉันร้องไห้นะ...สาบาน หัวใจต่างหากล่ะที่ซมซาน..จึงไม่อาจทัดทาน..หยดน้ำตา ..ขอพรให้ฉันซักข้อ..ได้ไหม แค่ให้สายลมช่วยพัดเหงาไปหน่อย..เถอะฟ้า หากสมหวังล่ะก็...ฉันสัญญา ต่อไปจะไม่ยอมมีน้ำตา.. ...ไม่ให้เหงากินใจจนทุกข์ล้า..อย่างที่(กำลัง)เป็น ************* ... อารมณ์คนเรา เปลี่ยนแปร ไปตามดินฟ้าอากาศ ..ได้..จริงหรือเปล่า แล้ว... ..มันเป็น ดิน-ฟ้า-อากาศ ของหัวใจเราเอง ....หรือ ...ของใครกันแน่ ..งง ดีเน๊าะ ไปทำงานต่อล่ะ ^__^
1 เมษายน 2545 15:57 น. - comment id 43664
เยี่ยมมากเลย..เป็นบทกลอนที่อ่านแล้วรู้สึกดีไงมะรุ.... แล้วถ้าสายลมยังไม่พัดเหงาไปล่ะก็ ให้เพื่อนๆ ที่ Thaipoem ช่วยพัดให้เอาป่ะ...
1 เมษายน 2545 16:41 น. - comment id 43685
ภาษาง่ายๆ บทกลอนธรรมดาๆ แต่ เพราะค่ะ^_^
1 เมษายน 2545 18:03 น. - comment id 43696
ซึ่งมากค่ะ
1 เมษายน 2545 20:59 น. - comment id 43710
หากเหงาเมื่อไหร่ก็แวะมาพักใจที่นี่นะ บทกลอนพูดได้ดีมาก เหมือนคุยกับสิ่งรอบตัวที่มีชีวิตยังไงยังงั้น
8 เมษายน 2545 19:09 น. - comment id 44857
ชอบบทนี้เหมือนกัน ตัดพ้อได้กับผืนน้ำ ผืนฟ้า ยังไงก็ขอให้สบายใจเร็วๆนะคะ