~.. ลำแม่สาย..โอบร้อยดอยนางนอน ..~ (ฉบับกลอนห่อโคลง)

กิ่งโศก

๏ ทอดองค์เอนดับแล้ว................ดวงฤดี    
ชโลมหลั่งเลือดสายนที...............ป่วนไห้
เฉกสายแม่สักขี......................ขานเล่า สืบนา
หวังฝากร่างพรหมไท้.................สถิตแคว้นขุนเขา บารนี ๚ะ๛
 

๏ ทอดองค์เอนดับแล้วดวงฤดี
เบื้องศิลามณีแทนไอศูรย์
โลหิตหลั่งชโลมข่มอาดูร
รักเกื้อกูลกลับสบั้นผลาญชีพชนม์ ๚
 
๏ โอ้ยอดรักพรากข้าสู่ฟ้าแล้ว
เหลือดวงแก้วใกล้ดับกลับเวหน
จำจุติละร่างฤทธิรณ
นฤมลกอดข้าให้แน่นนาน ๚ 
 
๏ เส้นสายเลือดเหือดหายสลายน้ำ
ทอดโค้งค้ำขุนเขาให้เล่าขาน
เนินนางนอนนิ่งนับนิรันดร์กาล
รินสายธารผ่านถ้อยร้อยเรียงแทน ๚
 
๏ แม่สายซึ้งพึงพรอดแม่ยอดหญิง
นางสูญสิ่งบัดพลีพญาแถน
ฟ้าคำรณฝนร่ำฉ่ำทั่วแดน
อาลัยแสนโศกศัลย์กัลยา ๚
 
๏ เวิ้งฟ้ากว้างเมฆก่ำอำไพสี
อัสดงส่งสุรีย์สู่นิศา
สกุณีโผผินสิ้นทิวา
เสียงคีตมาดีดย้อมกล่อมนางนอน ๚
 
๏ หลับเถิดแม่ผู้ป้องครรลองรัก
เจิดประจักษ์ฝากรู้อนุสรณ์
ลำแม่สายบ่ายข้างดอยนางนอน
หวนอาวรณ์โหยหาร่ำอาลัย ๚
 
๏ ครั้นยามยลชนใดพึงตระหนัก
คงมั่นนักรักอนันต์เหนือสิ่งไหน
ใช่สวาทรสหวามดื่มดำใด
คือรักแน่นห้วงใจพิสุทธิ์จริง ๚ะ๛
         + กิ่งโศก+
๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๒

ภาพ..จากกูเกิ้ล
ตำนาน...ดอยนางนอน

เรื่องตำนานดอยนางนอนนี้ เล่ากันว่านานมาแล้ว ณ เมืองเชียงรุ้ง
 สิบสองปันนา มีเจ้าหญิงองค์หนึ่งมีพระรูปงดงามเป็นที่ยิ่ง 
ได้แอบรักกับชายเลี้ยงม้าในวัง จึงหนีตามกันมาถึงที่ราบใกล้แม่น้ำโขง 
เมื่อเดินทางไปถึงที่นั่น เจ้าหญิงก็ทรงครรภ์ได้หลายเดือนแล้ว 
จึงเสด็จต่อไปไม่ไหว บอกพระสวามีว่าจะประทับรออยู่ที่นั่น
 สวามีก็บอกว่าจะไปหาอาหารมาให้ อย่าไปไหนนะ 
ชายหนุ่มก็ไปแล้วไปลับไม่กลับมาเสียที มาได้ข่าวอีกที
 ปรากฏว่าถูกฆ่าโดยทหารของพระราชบิดาเจ้าหญิงที่
สะกดรอยตามมานั่นเอง ด้วยความเสียใจนางจึงใช้ปิ่นปักผม 
แทงพระเศียรของพระองค์จนเลือดไหลออกมาเป็นสาย
 กลายเป็นแม่น้ำแม่สายในทุกวันนี้และพระวรกายของ
พระองค์ที่นอนเหยียดยาวจากทิศใต้จรดทิศเหนือ 
ก็กลายเป็นดอยนางนอนจนทุกวันนี้ โดยส่วนของพระอุทร(ท้อง)ก็เป็นดอยตุง