แก้วประเสริฐ

19 พฤศจิกายน 2552 13:13 น. - comment id 1043734

คุณ แก้วประภัสสร

       ศิษย์รักเรา   พยายามอย่าทานน้ำแข็งหรือน้ำ
เย็น ให้ทานน้ำธรรมดาหรือน้ำอุ่นๆ หากผ้าพันคอ
ไว้ หากมีอาการไอ ให้ไปซื้อยาแก้ไข "ไบโซวอนซ์-
เอ็กซ์ มาจิบทานเสีย ครูเองอาศัยยาตัวนี้แหละบอก
เขาแบบผู้ใหญ่ด้วย
         เขียนโคลงได้งดงามแล้วจ้า รักศิษย์เราเสมอ

                       แก้วประเสริฐ.

มณีจันทร์

19 พฤศจิกายน 2552 14:26 น. - comment id 1043772

แก้วประเสริฐ

19 พฤศจิกายน 2552 16:19 น. - comment id 1043797

คุณ มณีจันทร์

       ขอบคุณที่นำภาพสวยๆมาฝากให้ผมครับ รักเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

กิ่งโศก

18 พฤศจิกายน 2552 20:58 น. - comment id 1044439

สวัสดีครับครูแก้ว..วันนี้มาด้วยโคลงงามๆ เลยครับ..เห็นกลอนที่แล้วครูเคยบอกว่า การใช้คำตาย นะครับ เลยอยากถามครูแก้วนะครับ

คำ...ประดัง..จะนับเป็นคำเดียวได้หรือเปล่าครับครู...หรือจะเอาแค่คำว่าประ..เป็นเสียงแทนคำเอก(คำตาย)จะได้ไม่ครับ..รักษาสุขภาพด้วยครับครู


..กลิ่นร่ำกุกลาบแร้ง.....กอดริน
รำบัดระโบยบิน..........บั่นเร้า
ดินแห้งเหือดหยาดสินธุ์...ไหลผ่าน
หากพบน้ำใจเจ้า.....จึ่งได้เบ่งบาน..

แก้วประเสริฐ

18 พฤศจิกายน 2552 21:58 น. - comment id 1044468

คุณ กิ่งโศก

       ศิษย์รักเรา  ด้วยบางคนเขานำมาใช้อันที่จริง
คำตายคือคำๆเดียวที่มีความหมายในตัวเอง
แต่คำ ประดัง นั้นใช้คำประเป็นคำตายครูว่าไม่ถูก
ต้อง ด้วยประดังนั้นผสมกับดัง อ่านเป็นสองคำจะนับ
เป็นคำตายไม่ได้นะ เรียกว่าโมเมก็ว่าได้ อย่าคิดทำ
เป็นอันขาด ต้องคิดเสมอว่าคำตายคือคำโดดเดี่ยว
เท่านั้น เช่นพ่อ แม่ ลูก จะ เป็นต้น เพราะไม่ได้
ไปผสมกับคำอื่น หาก เป็น ปะ ไม่เป็นไรถือเป็น
คำตายจ๊ะ เราค้นปะซึ้งแล้ว  เฉลียวฉลาด จริงแฮ
จะเห็นได้ว่าเป็นคำโดดเด่นคำเดียวจ๊ะ แต่ครู
พบเห็นเขาใช้บ่อยครูว่าผิดนะ แต่เขาคิดอย่างไร
ครูไม่ทราบ แต่ทราบเจตนาเขาต้องการคำตาย
เท่านั้นเองจ๊ะ
เป็นต้น ปะความหมายคือพบนั่นเอง
ฉนั้นเราเดินตามฉันทลักษณ์ดีที่สุดจ้า 

โคลงที่นำมาให้ครูนั้นเธอต้องระวังความหมาย
ด้วย กลิ่นร่ำกุหลาบแร้ง (คำแร้ง ผิด แร้งหมาย
ถึงนกชนิดหนึ่ง) ควรเป็น แล้ง (หมายถึงความ
แห้งเหี่ยวเฉา) กอดริน (เราไม่ได้ไปกอดตามเนื้อหา)
ควรเป็น โรยริน เป็นต้น
รักศิษย์เราเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

ครูพิม

18 พฤศจิกายน 2552 22:00 น. - comment id 1044470

เสียงนางคร่ำรำไห้.........โหยหา
เพียงคิดถึงพี่ยา..............ย่อมเศร้า
หนาวยามค่ำดารา...........รอร่ำ
ไยอกยอกหยอกเหย้า......ย่อมย้ายคล้ายครวญ..

เสียงนางครวญแว่วมาถึง
ริมฝั่งโขงเลยค่ะ..ครูแก้ว

หนาวมากเลย...ดูแลสุขภาพนะคะ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

18 พฤศจิกายน 2552 22:12 น. - comment id 1044476

ขอบคุณครับสำหรับโคลงเพราะ ๆ และคำแนะนำดี ๆ 

แก้วประเสริฐ

18 พฤศจิกายน 2552 22:16 น. - comment id 1044477

คุณ กิ่งโศก

       ศิษย์รักครูยกตัวอย่างผิดไปจ๊ะ เดี๋ยวจะไปกัน
ใหญ่ คือ  เราค้นปะซึ้งแนว เฉลียวฉลาด จริงแฮ
จ๊ะ ไม่ใช่ แล้ว ซึ่งผิดจ้า ครูรีบไปเลยพลาดนี่แหละ
เป็นตัวอย่างงานโคลงพลาดง่ายๆตกน้ำตายตื้นๆนะ
รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 พฤศจิกายน 2552 22:22 น. - comment id 1044479

คุณ ครูพิม

        ครูผู้แสนสวยแห่งเมืองเลยสถานที่เที่ยวที่ผม
ติดใจมิรู้ลืม ครับผมก็ว่าหนาวแน่ๆเพราะเคยไปมา
แล้ว  แต่ทางกรุงเทพฯแปรปรวน เช้ารู้สึกเย็นๆ
ตกสายบ่ายร้อนแทบตับแตก ตกค่ำๆเริ่มเย็นอีก
แล้ว ครับ คุณชินกับอากาศแบบนี้แล้วคงไม่เป็นไร
ผมเป็นคนกลัวความหนาวมากๆเสียด้วย นี่เขาลูกๆ
เขานำลูกน้องไปเที่ยวดอยอ่างข่างพักที่นั่นให้ผมไป
ผมปฏิเสธบอกว่าทนหนาวไม่ไหวยอมแพ้ครับ ยิ่ง
ตอนนี้ร่างกายพึ่งทุเลาเขาไปเดือนหน้าครับ
อากาศคงหนาว ทั้งๆที่ผมยังไม่เคยไปแต่กลัวๆ
มากๆครับ ดอยอ่างข่างจะหนาวมากๆด้วย เขา
คิดจะไปดูน้ำค้างเป็นเกล็ดครับ รักและคิดถึง
เสมอๆครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 พฤศจิกายน 2552 22:26 น. - comment id 1044481

คุณ  สุริยันต์ จันทราทิตย์

         เช่นเดียวกันครับที่แวะมาเยี่ยมครับ ผมก็
นานๆจะแต่งสักทีก็ยังยกตัวอย่างให้ศิษย์พลาดจน
ได้ครับ และผมมักจะแนะนำให้ศิษย์ผมไว้เสมอๆ
ไม่มากก็น้อย หากเป็นประโยชน์ก็นำไปใช้ฝึกได้
เลยครับ  หากเห็นว่าดีนะครับ รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 พฤศจิกายน 2552 22:28 น. - comment id 1044483

ศิษย์รักเรา

         การเขียนโคลงต้องตรวจสอบหลายๆเที่ยวนะ
เดี๋ยวตกม้าตายเช่นครู ที่ยกตัวอย่างไว้เน้อ ทุกๆ
อย่างพลาดกันได้แต่หากรู้ตัวและรีบแก้ไขยังดีจ๊ะ
รักศิษย์เราทุกๆคนเสมอจ้า นี่คือตัวอย่างไม่ดีของครู
รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

ปรางทิพย์

19 พฤศจิกายน 2552 00:01 น. - comment id 1044505

เสียงนางครวญร่ำไห้      ตามลม
หมายบอกใจแสนตรม   ข่มท้อ
ความหมองหม่นระทม    นานยิ่ง แล้วนา
ฝืนอยู่ดังคำพ้อ              ฝากไว้ยามครวญ

ปรางตามเสียงสะอื้นมาค่ะ
ครูแก้วครวญได้งดงามเช่นนี้ แสดงว่าสุขภาพดีขี้นแล้วนะคะ

รัมณีย์

19 พฤศจิกายน 2552 03:17 น. - comment id 1044518

แวะมาอ่านโคลงเพราะ ๆ ครับ

ครูกระดาษทราย

19 พฤศจิกายน 2552 07:13 น. - comment id 1044538

ง่า  เศร้าอ่ะค่ะ คุณครูแก้ว

(น้ำตาลหวาน)

19 พฤศจิกายน 2552 08:51 น. - comment id 1044567

โคลงไพเราะค่ะ 
น้องไม่สามารถ จริงๆ 
เศร้าจังเลยค่ะพี่แก้วประเสริฐ..

กิ่งโศก

19 พฤศจิกายน 2552 09:19 น. - comment id 1044573

ขอบคุณครูแก้วมากครับ.กับคำแนะนำ .อิอิ  ผมเองก็พลาดโคลงที่ลงนะครับ..แร้ง...ต้องเป็นแล้งครับ..
ตั้งใจให้เป็นกลิ่นของกุหลาบที่แล้งน้ำนะครับ..

ขนาดตรวจสอบผมก็ยังพลาดครับ  มัวแต่จะเล่นอักษร..โคลงนะครับ 

กลิ่นร่ำกุกลาบแล้ง.....โชยริน
รำบัดระโบยบิน..........บั่นเร้า
ดินแห้งเหือดหยาดสินธุ์...ไหลผ่าน
หากพบน้ำใจเจ้า.....จึ่งได้เบ่งบาน..

แก้วประเสริฐ

19 พฤศจิกายน 2552 11:46 น. - comment id 1044620

คุณ ปรางทิพย์

          นับว่าดีขึ้นมากแล้วจ้าศิษย์เรา ดีแล้วเขียน
โคลงได้งดงามเรียกอารมณ์คนอ่านได้ดี ตอนแรก
หัดเดินตามฉันทลักษณ์ ใช้เสียงเอกไปก่อน พอ
คล่องขึ้นค่อยใช้ตัวแทนนะ ครูเองบอกแล้วว่าหาก
เขียนกลอนแปดให้ได้แปดคำเสมอๆไม่ปะปนกัน
แปดบ้างเก้าบ้าง ด้วยกานท์นั้นเขานับทำนองเป็น
หลัก บางอักษรหมายถึงคำกล้ำจะมีสองพยางค์จึง
นับเป็นหนึ่งคำ หากมาเล่นโคลงเขาเจาะจงทำนอง
เป็นหลัก เมื่อเราเล่นกลอนแปดแปดคำแล้วมา
เล่นโคลงจะง่ายดายมาก หากรู้จักพลิกแพลง
เล่นอักษรหักมุมอักษรด้วยก็จะงดงามยิ่งขึ้น
เพียงแต่ต้องระวังให้มากๆ แต่คนอ่านจะต้องคิด
ติดตามทุกๆตัวอักษรเลยต้อง บังคับเสียงให้ได้
ประสานกันจ๊ะ รักศิษย์เราเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

คนกุลา

19 พฤศจิกายน 2552 10:50 น. - comment id 1044622

ช่วยลบด้านบนด้วย ครับ 
เพราะพิมพ์ผิดไป ครับ ท่านพี่

๐ คราครวญคร่ำ
นางพร่ำเพรียกหา
ถึงพี่ยา
หรือว่าถึงใคร

  ๐ อยากปลอบขวัญ
วันเจ้าหวั่นไหว
กลัวนะใจ
นวลไม่มองเรียม

  ๐ ใครครางครวญคร่ำคล้าย      คราวไคล คลาเฮย
จินต์เจ็บจำจนใจ                      จากเจ้า
หนาวเหน็บหน่วงในใน              นวลนิ่ม  นางเอย
ราวเรื่องรักรุมเร้า                     เล่ห์ลิ้นลมหลอน...ฯ

  ๐ ใครครางครวญคร่ำคล้ายหมายถวิล
สุขโศกจินต์รินร่ำคร่ำครวญหา
เศร้าเทวษเศษเสี้ยวเหนี่ยวอุรา
ใครหนอมาลานางให้ครางครวญ...ฯ

กลอนพาไปนะครับท่านพี่ คงไม่ว่ากัน
มาอ่านงานงามๆเลยขออนุญาตแจมนะครับ

รักษาสุขภาพให้มากๆนะครับ

รักและเคารพเสมอ ครับท่านพี่

 
 

แก้วประเสริฐ

19 พฤศจิกายน 2552 11:49 น. - comment id 1044649

คุณ รัมณีย์

     เจ้าแต้รูปงามเอ๋ย แกล้งชมหรือเปล่าล่ะ ว่างๆ
สอนการจีบสาวให้ด้วยนะ รักเสมอๆ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 พฤศจิกายน 2552 11:55 น. - comment id 1044650

คุณ ครูกระดาษทราย

      สวัสดีครับครู ผมเองก็มักจะชอบเขียนแนวนี้
ครับ ด้วยทั้งชีวิตผ่านความเศร้ามามากกว่าครับ
จึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ฝังลึกๆไว้ในห้วงจิตใต้สำนึก
ผมครับ แม้จะผ่านมาแต่ปัจจุบันยังหนีไม่พ้นเลย
ครับ ขอบคุณ รักเสมอๆ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประภัสสร

19 พฤศจิกายน 2552 11:58 น. - comment id 1044652

กุหลาบแดงแนบเนื้อ นวลเอย
หอมกลิ่นชื่นทรามเชย  ร่ำร้อง
เย้ายวนจิตเปรียบเปรย  รักใคร่
หวังมั่นบ่มรักต้อง       แน่นแฟ้นเคียงกัน

ยามรักกหวานซาบซึ้ง  ตรึงกาย
นานกลับแปรเปลี่ยนหมาย  มนุษย์นี้
สัมพันธ์ย่อมเสื่อมคลาย  ไม่แปลก
ทุกสิ่งบอกชัดชี้  ส่วนเสี้ยวใจคน

หากรักปักสู่ห้วง  แกนใจ
ทุกอย่างลึกลงใน  แต่ต้น
สองคนช่วยสายใย  ไร้ขัด
คอยส่งเสริมไม่พ้น  สุขแท้จริงเอย

สวัสดีค่ะคุณครู
เจ็บคอ ไข้หวัดเล่นอีกแล้วค่ะ อิ


 

แก้วประเสริฐ

19 พฤศจิกายน 2552 12:05 น. - comment id 1044653

คุณ น้ำตาลหวาน

        ไม่ยากหรอกน้องรัก หากน้องติดตามอ่านกระทู้
ที่พี่เองตอบกับศิษย์พี่เสมอๆก็จะพอทราบหลักการ
ต่างๆ คือ หัดเล่นกลอนแปดให้คล่องเสียก่อน แต่
กลอนแปดต้องแปดคำ คำเขานับทำนองเป็นหลัก
เช่นเดียวกับโคลงจ๊ะจะนับทำนองเท่านั้น แต่กลอน
แปดคือรากเง่าของการเล่นกานท์ทุกๆชนิด ไม่ใช่ว่า
เป็นกลอนตลาดนะ ที่บ้างก็แปดบ้างก็เก้าจ๊ะ
หากน้องเราเล่นกลอนแปดได้คล่องตามใจนึก
ก็สามารถจะเล่นอย่างอื่นได้ง่ายขึ้น จะยากก็ตอน
คิดเล่นอักษร การพลิกแพลง การหักมุมนี่แหละ
ต้องระมัดระวังให้มากๆผิดง่ายเมื่อเล่นแล้วต้อง
ประสานทำนองให้กลมกลืนกันตลอดจนคำที่
จะมารับคำนั้นๆด้วย หลักของพี่คือ เราต้องทำ
จิตให้เป็นกลอน กลอนเป็นจิตให้เป็นหนึ่งเดียว
ให้ได้เสียก่อน ฉนั้นหากนึกอยากจะเขียนก็จะ
ไม่ติดขัดจ๊ะ อีกอย่างหนึ่งเราต้องรักเขา
หมายถึงกลอน เขาก็จะรักเรา  อย่าท้อถอย
เป็นอันขาด สู้ๆๆๆๆ  รักน้องมากเสมอๆ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 พฤศจิกายน 2552 12:26 น. - comment id 1044656

คุณ คนกุลา

     พี่ลบให้เรียบร้อยแล้วนะน้องรัก  ไม่ใช่กลอน
พาไปหรอก มีบทหนึ่งอยากจะแนะนำน้องรักคือ
การสัมผัสในนั้นควรยิ่งจะใช้เพียงแค่สัมผัสเดียว
การใช้สัมผัสซ้อนนั้นจะออกแนวทางกลอนพาไปนะ
เช่นของน้อง คือ

สุขโศกจินต์รินร่ำคร่ำครวญหา

จินต์กับริน  สัมผัสกัน
ร่ำกับคร่ำ    สัมผัสกัน เรียกว่าสัมผัสซ้อนจ๊ะ

ควรใช้ตัวเดียวจะดีกว่า มิฉนั้นจะกลายเป็น
กลอนพาไปจ๊ะ รักน้องพี่เสมอ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 พฤศจิกายน 2552 12:14 น. - comment id 1044670

คุณ กิ่งโศก

       ไม่เป็นไรนะศิษย์รักเรา ผิดคือครู เรารู้ตัวก็
แก้ไขได้จ๊ะไม่เสียเงินทองเลยดีจะได้รู้เพิ่มเติมอีก
ไม่ต้องกังวล การเล่นอักษรนะดีแล้ว แต่ต้องรู้จ้ก
การหักมุม พลิกแพลงด้วยให้ทำนองประสานกลมกลืน
กันนะ ตอนท้ายเขียนได้ดีแล้วล่ะ ครูบอกแล้วว่า
การใช้...จุด....นั้นให้ใช้ตัวเดียวเท่านั้น นี่หมายถึงว่า
จะต้องมีต่อ การเขียนบทเดียวหรือหลายบทนั้นอยู่
ที่การลงท้ายเราคือบทสรุปนั่นเองจะ บทเดียว
หากลงท้ายสรุปไว้ดีก็จะจบด้วยความสวยงามจ๊ะ
รักศิษย์เรามากเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

20 พฤศจิกายน 2552 09:27 น. - comment id 1066092

มาอ่านโคลงเพราะๆ ครับ

แต่คงไม่อาจ ร่วมแจมได้ครับ  

ยังไม่ค่อยเป็นอะไรเลย

ขอให้คุณลุง มีความสุข มากๆ ครับ

แก้วประเสริฐ

20 พฤศจิกายน 2552 13:41 น. - comment id 1066183

คุณ กวีน้อยฯ

         ไม่เป็นไรหรอกหลานรัก ลุงเองก็เคยเขียน
กระทู้ตอบเหล่าศิษย์ไว้ก็ทดลองหรือสอบถามมาหรือ
อาจารย์กุลาน้องลุงก็ได้นี่นา เห็นไปเล่นกลบทอยู่
ก็เลยเฉยๆ อันที่จริงแล้วกลบทนั้นใช้สมองมากเป็น
ของเล่นของกวีสมัยโบราณท่านเบื่อๆก็เลยค้นหาวิธี
ประกวดกันเล่นๆ ตามความจริงแล้วไม่อยู่ในหมวด
กานท์หรอก พึ่งมาเติมในสมัยยุคหลังๆนี่เองแหละ
ลุงคิดว่าลองหัดแต่งอักษรตัวเดียว เช่น ก ข คฯลฯ
ทั้งบทยิ่งยาวๆยิ่งดี แต่ห้ามตัวช่วยนะ ทุกคำเป็น
อักษรตัวเดียวหมดจนจบ  ลุงเคยเล่นมาแล้ว
แทบกระอักเลือดเชียวล่ะ ลองย้อนหลังไปอ่าน
ของลุงค้นหาเอาเอง นำไปลงเวปฯคุณดอกแก้ว
เขาตอบเล่นได้เหมือนกัน แต่ร้องลั่นเชียวล่ะ
อิอิ  สนุกกว่ากลบทเป็นไหนๆ แล้วไพเราะด้วย
ข้อแม้ต้องให้สัมผัสสอดคล้องกันด้วยนะ ไม่ใช่
สักว่าจะใช้อักษรอย่างเดียวนะ รักหลานเราเสมอ
               
                แก้วประเสริฐ.

ยายแม่มด

20 พฤศจิกายน 2552 14:23 น. - comment id 1066197

แวะมาอ่านโคลงของคุณลุงแก้วค่ะ

เคยแต่งตอนสมัยเรียน แต่ห่างมานานนนนนนนนนน  จนไม่มั่นใจว่าจะแต่งได้แล้วค่ะ

แหะๆ  คิดอยากพยายามแต่งแต่ยังไม่ได้เรื่องเลยค่ะคุณลุง

หนาวอีกรอบแล้ว  คุณลุงรักษาสุขภาพนะคะ
น้องมดเป็นห่วงค่ะ

แก้วประเสริฐ

20 พฤศจิกายน 2552 17:04 น. - comment id 1066254

คุณ ยายแม่มด

         หลานเอ๋ยโคลงนั้นไม่ยากหรอกจ๊ะหากทำ
ตามฉันทลักษณ์ตามกฏที่เขาวางไว้ แล้วต้องรู้จัก
พลิกแพลง หักมุม เล่นอักษรคำ ให้เขาคิด นี่คือ
เคล็ดอย่างหนึ่งนะ อีกประการหนึ่ง ก่อนจะเล่น
โคลงหรือกานท์ใดๆก็ตาม หลานควรฝึกกลอนแปด
ต้องเป็นกลอนแปดจริงๆไม่ใช่กลอนตลาด คือ แปด
บ้างเก้าคำบ้าง กลอนแปด ต้องแปดคำเขานับทำนอง
ด้วยและต้องเป็นกลอนแปดจริงๆ ลุงเองก็เคย
เขียนไว้ในกระทู้หรือแต่งกลอนเกี่ยวกับการ
เล่นกลอนแปดไว้อยู่แล้วทำตามนั้นเถอะไม่ผิด
หรอก หากหลานเราฝึกกลอนแปดต้องแปดคำ
นะรวมทำนองแล้ว ลองไปหัดเล่นอย่างอื่นซิมัน
จะง่ายจ๊ะ ส่วนเกล็ดย่อยก็อ่านกระทู้ที่ครูตอบศิษย์
ของลุงไว้นั่นแหละจ้า ทำไมถึงเน้นกลอนแปดไว้
หากเล่นกลอนแปดให้อ่อนไหวอ่อนช้อยพลิ้ว
สามารถเรียกอารมณ์คนอ่านให้ไหลตามเราได้
นั่นถือว่าประสบความสำเร็จจ๊ะ ด้วยกลอนแปด
นั้นจะย่อความเรื่องราวไว้อยู่ในตัวเองเสร็จ
เมื่อมาเล่นโคลงหรืออื่นๆก็จะง่ายยิ่งขึ้น นี่ขนาด
โคลงนั้นนานๆจะเล่นทีนะ ส่วนมากจะเล่นกลอน
แปดไว้เสมอๆ  หัดไว้ไม่ต้องกลัวเพียงใช้ใจเรา
นี่แหละบังคับอารมณ์ไว้เสมอๆ ด้วยอารมณ์นั้น
คือแห่งเกิดของการเขียน หากไม่ใช้ใจบังคับไว้
มันจะพาเราเตลิดเข้าป่าไป ที่เขาเรียกว่ากลอน
พาไปนั่นแหละจ๊ะ ด้วยอักษรทุกๆตัวจะมีทำนอง
อยู่ในตัวเองเสร็จ อยู่ที่ว่าเราจะเข้าใจอักษรนั้น
ได้ขนาดไหนเท่านั้นเองว่าทำนองทำอย่างไรจึง
จะมาผสานกับอักษรตัวอื่นจ๊ะ รักหลานเสมอเลย
อดแนะนำไม่ได้จ้า อิอิ

              แก้วประเสริฐ.