มองถนนหนทางพรางให้คิด พาให้จิตย้อนไปในวันเก่า ทางสายนี้ก่อนนั้นเมื่อวันเนาว์ เคยพาเจ้าทุยเดินเพลิดเพลินใจ มีแต่รอยล้อเกวียนวนเวียนบด รอยเลี้ยวลดคดโด้งหาตรงไม่ ตอนนี้นั้นผันเปลี่ยนเพี้ยนออกไป ช่างทำให้หวนนึกระรึกครวญ หนังสติกติดมือถือองอาจ คอยจ้องกวาด ตาแล แย้ในสวน จ้องจะยิงวิ่งไล่ไม่เรรวน เป็นขบวนเพื่อนพ้องจ้องไล่มัน เดี๋ยวนี้นะถนนหนทางนี้ กลับได้มีเปลี่ยนแปลงแห่งสีสรร มีแต่รถเร่งรี่บี้ไล่กัน ทุกทุกวันเสียงดังแทบคลั่งตาย เคยสงบร่มรื่นค่ำคืนเก่า ช่างน่าเศร้าเล่าไปน่าใจหาย หวลอดีตจิตเพลียเพราะเสียดาย หลากสิ่งกลายเรื่องเล่าน่าเศร้าจัง เก็บพุทรามากินเมื่อถิ่นเก่า บ้างก็เข้าเฝ้าค้นต้นฝรั่ง กินสดเลยมิต้องจ้องระวัง มิต้องนั่งหงุดหงิดเพราะพิษยา
สล่าผิน 17 พ.ย. 2552 23:45 น. - ID 130689 
978
2
0
18 พฤศจิกายน 2552 12:39 น. - comment id 1044119
ตอนเด็กๆ เคยปีนต้นไม้เก็บลูกตะขบกินค่ะ.. ตอนนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นแล้วค่ะ
18 พฤศจิกายน 2552 16:26 น. - comment id 1044197
ใช่ค่ะ คิดถึงตอนเด็กๆจังเลย ตอนนี้รำคาญพวกเด็กแว้น + สาวสก็อยมากกกกกกก คิดถึงตอนเด็กๆ ถนนสงบ อยู่โคราช บางทีดึกๆ ตี1ตี2 พี่ๆเคยปลุกมาขี่จักรยานกันหน้าย่าโม เงียบไม่มีรถ และไม่อันตรายเลยค่ะ
18 พฤศจิกายน 2552 19:45 น. - comment id 1044284
แต่ยังไงๆก็เหลือความทรงจำดีๆนะคะ แวะมาชมบทกอน
18 พฤศจิกายน 2552 02:29 น. - comment id 1044337
ตอนเด็กๆ พ่อแม่พาเข้าไปในป่าแหย่รังไข่มดแดงค่ะ โดนกัด คันมาก แต่สนุก อบอุ่นจริงๆ บรรยากาศธรรมชาติบ้านเรา นับวันจะหายากลงทุกที ยังนึกสภาพว่าถ้าพาลูกสาวสองคนไปแหย่รังไข่มดแดง สงสัยร้องกันลั่น ป่าแทบแตก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
